کولبری تنها و تنها شغل موجود در استان‌های غربی ایران است. استان‌هایی که در آن هیچ فرصت کاری وجود ندارد. اکثریت مردم این استان‌ها، از زن و مرد، پیر و جوان برای امرار معاش مجبور به کولبری هستند. به دلیل بیکاری گسترده حتی فارغ التحصیلان لیسانس و فوق لیسانس هم مجبور به کولبری شده‌اند. هر ساله بر تعداد زنان، کودکان و خانواده‌هایی که چشم به راه‌های باریک کوهستان دارند تا یاد عزیز از دست رفته‌شان را تازه کنند، اضافه می‌شود. آنها در انتظار کولبرانی هستند که جان خود را در ازاء پاره‌ای نان از دست داده‌اند.
دیکتاتوری حاکم در ایران، مردم مناطق غرب کشور را بین دو راهی گرسنگی و مرگ مخیر کرده است. کولبران ترجیح میدهند، در حین تلاش برای کسب نان خانواده‌هایشان، جانشان را از دست بدهند. آنها انسان‌های زحمت‌کشی هستند که غم نان دیگران را دارند. همه آنها پدر، همسر، نان‌آور خانواده و… هستند. پایان کشتار کولبران بی‌گناه زمانی است که بنیان‌های این نظام فاسد و چپاولگر نابود شده باشد.
با توجه به فقر و بیکاری گسترده، کولبری برای برخی از شهروندان در مناطق غرب کشور تنها راه زنده ماندن است. با این‌حال در طی سال‌ها، مقامات سه قوه در جمهوری اسلامی هیچ اقدامی در جهت برطرف کردن نابرابری‌های موجود و رسیدگی به وضعیت کولبران انجام نداده‌اند.
کولبران حتی اگر از تیراندازی مستقیم ماموران مرزی جمهوری اسلامی جان سالم به در ببرند، خطر سقوط از ارتفاع، غرق شدن در آب، ایست قلبی، تصادف، انفجار مین و سرمازدگی، آنان را تهدید می‌کند.
در سال‌های اخیر، هم‌زمان با افزایش مشکلات اقتصادی، بر شمار کولبران نیز افزوده شد و زنان و کودکان بیشتری نیز به شغل کولبری روی آوردند. به همین ترتیب، آمار زخمی و کشته شدن کولبران نیز افزایش یافت.
براساس گزارشات منتشر شده، طی ۱۰ سال گذشته در نوار مرزی شرق کردستان، ۵۴۶ کولبر کشته و هزار و ۲۴۹ کولبر نیز زخمی شده‌اند.
جمهوری اسلامی نه‌تنها از رسیدگی به وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم در مناطق مرزی خودداری می‌کند، بلکه با بهانه‌هایی همچون برقراری امنیت و جلوگیری از ورود کالای قاچاق، دست نیروهای مرزی را برای هدف قرار دادن کولبران و تیراندازی به‌سوی آنان باز می‌گذارد.
علاوه بر تیراندازی مستقیم و سرمازدگی، انفجار مین در مناطق مرزی نیز به شکل فزاینده‌ای کولبران را تهدید می‌کند. بررسی‌های آماری نشان می‌دهد که بیشترین قربانیان انفجار مین طی سال‌های اخیر، کولبران بوده‌اند.
ماموران هنگ مرزی با تعقیب یک کودک کولبر به نام سینا نادری باعث سقوط وی از کوه شدند. وی از ناحیه دو دست، سر، پیشانی و دندان دچار شکستگی شده و به گفته کادر درمان وضعیت جسمانی وی وخیم است. سینا نادری در شامگاه جمعه ۲۳ دی‌ماه ۱۴۰۱ در منطقه نوسود از کوه به پایین سقوط کرده است. ماموران هنگ مرزی با کمین‌گذاری در مسیر کولبران قصد سرقت اموال آنها را داشتند. سینا نادری نیز برای فرار از چنگ آنها به جنگ و گریز پرداخته که به دلیل سقوط از صخره بشدت زخمی شده است.
سینا نادری پیش از این در اعترضات مهر ۱۴۰۱ دستگیر شده بود. وی پس از مدتی با تلاش خانواده‌اش از زندان آزاد شده بود.
وضعیت کولبران در طول سال‌های گذشته به یک معضل حقوق بشری در ایران تبدیل شده است. سه استان کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی در نوار مرزی ایران با عراق و ترکیه محل اصلی فعالیت افرادی است که به دلیل فقدان اشتغال و مشکلات گسترده اقتصادی به کولبری روی می‌آورند.
هرساله ده‌ها تن از کولبران بر اثر شلیک مستقیم نیروهای مرزبانی، سرما، غرق شدن در رودخانه و سقوط از ارتفاع کشته و یا زخمی می‌شوند.
طبق آمار منتشره در سال میلادی ۲۰۲۲ نزدیک به ۲۶۰ کولبر در منطقه مرزی کردستان کشته و زخمی شده‌اند. از این تعداد ۴۳ کـولبر با تیراندازی مستقیم نیروهای حکومتی به قتل رسیده‌اند. در سال گذشته ۱۸۹ کـولبر با شلیک مستقیم نیروهای حکومتی به قتل رسیده و یا زخمی شده‌اند.
با تیره‌تر شدن شرایط اقتصادی در کشور، روزانه به آمار کـولبران اضافه شده است. برای اکثریت آنها کـولبری آخرین انتخاب و تنها انتخاب است. بیشتر آنها باید به جای پدر، برادر و یا حتی شوهران‌شان که در این مسیر جان خود را از دست داده‌اند، کـولبری کنند.
انتخاب کـولبری تنها راه تداوم زندگی در قعر خط فقر است. اما سران حکومت که سرمایه‌های این مردم را در ۴۰ سال گذشته چپاول کرده، گوشی برای شنیدن و چشمی برای دیدن فقر مردم ندارند. آنها تنها به فکر حفظ حاکمیت خود به هر صورت هستند. مردم ایران هم نشان داده‌اند، از هر فرصتی برای ضربه زدن به این حاکمیت استفاده می‌کنند.
هیوا عزیزنجات، کاراته‌کای اهل بانه که سابقه عضویت در تیم‌های ملی ایران را در کارنامه خود دارد، در حین کولبری و بر اثر شلیک نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، زخمی شد. این جوان ۱۹ ساله در روز سه‌شنبه بیست و دوم شهریورماه، بدون اخطار قبلی و از فاصله نزدیک هدف تیراندازی قرار گرفت. این کولبر در این حادثه از ناحیه پا زخمی و جهت مداوای پزشکی به بیمارستان صلاح‌الدین ایوبی منتقل شده است.
هیوا عزیزنجات عضو تیم ملی کاراته ایران و یکی از مدال آوران کاراته شهرستان بانه در رده‌های سنی مختلف در سطح ایران است. این کاراته‌کای بانه‌ای سال ١٤٠٠ مدال طلای انتخابی تیم ملی در وزن ٥٥ کیلوگرم را کسب کرده بود.
هیوا عزیزنجات برای تأمین هزینه شرکت در مسابقات بین‌المللی کاراته که پانزدهم مهرماه سال جاری قرار است در ترکیه برگزار شود، به کولبری روی آورده بود.
همچنین یک کولبر جوان اهل قطور در شهرستان خوی با تیراندازی مستقیم کشته شد. این کولبر جوان در حوالی روستای کرکوش از توابع الند قطور توسط نیروهای مرزبانی ترکیه هدف تیراندازی مستقیم قرار گرفت. وی به دلیل اصابت تیر به سرش، در دم جان سپرد. این کولبر جوان عسگر درویش‌زاده، ۳۱ ساله، متاهل و پدر۳ فرزند بود.
در ادامه کشتار سیستماتیک کولبـران، شامگاه روز یکشنبه ۲۰ شهریورماه ۱۴۰۱ یک کـولبر به نام سعدی کریمی از ناحیه سر و صورت و گردن مورد اصابت ۷ گلوله ساچمه‌ای قرار گرفته و زخمی شد. وی ۳۰ ساله، اهل سقز و پدر یک فرزند می‌باشد. در همین روز یک کـولبر به نام رزگار محمد‌زاده توسط شلیک مستقیم نیروهای هنگ مرزی در منطقه هنگه‌ژال هدف قرار گرفته و کشته شد. وی ۴۰ ساله و دارای ۲ فرزند بود.
از ابتدای سال ۱۴۰۱ نیروهای امنیتی با تفنگ ساچمه‌ای، کـولبران را در ابعاد وسیع مورد هدف قرار میدهند. هدف از این اقدام ضدانسانی از کار انداختن و زخمی کردن شمار بیشتری از آنها است.
دیکتاتوری حاکم، مردم این مناطق را بین دو راهی گرسنگی و مرگ مخیر کرده است. کولـبران ترجیح میدهند، در حین تلاش برای کسب نان خانواده‌هایشان، جانشان را از دست بدهند. آنها انسان‌های زحمت‌کشی هستند که غم نان دیگران را دارند. همه آنها پدر، همسر، نان‌آور خانواده و… هستند. پایان کشتار کولـبران بی‌گناه زمانی است که بنیان‌های این نظام فاسد و چپاولگر نابود شده باشد.
کولبران شهروندانی هستند که به دلیل بیکاری و فقر با حمل بارهایی سنگین بر دوش خود مسیرهایی پرخطر در مرز را طی می‌کنند تا بتوانند درآمدی به دست آورند. به جز تیراندازی مامورین مرزبانی نیروی انتظامی، خطرات دیگری مانند سقوط از ارتفاع، سرمازدگی، تصادفات و انفجار مین نیز جان این افراد را تهدید می‌کند.
آمار بیکاری در استان‌های کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی که مناطق عمدتا کُردنشین ایران محسوب می‌شوند، بالا است و سرمایه‌گذاری کافی برای اشتغال‌زایی در این استان‌ها صورت نگرفته است. در این شرایط شماری از شهروندان این مناطق برای کسب درآمد ناچار به کولبری می‌شوند.
در ادامه کشتار سیستماتیک کولبران، سه کولبر اهل روانسر، ثلاث‌باباجانی و مریوان به نام‌های علی احمدی، پرویز مرادی و اقبال علیزاده در حین کولبری در مرز نوسود با شلیک مستقیم نیروهای هنگ‌مرزی به شدت مجروح شدند.
بر اساس گزارش های رسیده، این سه کولبر بامداد روز یکشنبه ۱۳ شهریور ۱۴۰۱ (۴ سپتامبر ۲۰۲۲) در دو مکان مختلف توسط نیروهای هنگ‌مرزی و از فاصله نزدیک با سلاح ساچمه‌ای هدف تیراندازی نیروهای مسلح قرار گرفته‌اند. گفتنیست که این سه کولبر از ناحیه پا، سر، کتف و پشت مورد اصابت قرار گرفته و جهت مداوا به مراکز درمانی منتقل شده‌اند.
با استناد به آمار به ثبت شده، طی ماه آگوست دست‌کم ۷ کولبر در مرزهای کُردستان کشته شده و ۲۳ کولبر نیز زخمی شده‌اند. ۹۳٪ این موارد با شلیک مستقیم نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران کشته و یا زخمی شده‌اند.
طی ماههای اخیر، کشتار کولبران و کاسبکاران مرزی، به طور فزاینده ای روبه افزایش بوده، و این امر موجب اعتراض شدید سازمانهای حقوق بشری و همچنین مردم محلی منطقه شده است. شبکه حقوق بشر کردستان کشتار کولبران را «سیستماتیک» خوانده و می‌گوید تنها طی یک ماه و نیم گذشته در مناطق مرزی شهرستان بانه دست‌کم هفت کولبر در پی تیراندازی نیروهای مرزبانی کشته و ۱۲ کولبر دیگر زخمی شده‌اند.
رسانه‌های حقوق بشری کرد از کشته شدن یک کولبر دیگر در بانه استان کردستان خبر داده و نوشته‌اند که وی از ناحیه قلب هدف شلیک نیروهای جمهوری اسلامی قرار گرفته است.
هویت این کولبر «هژار فرجی» ۲٩ ساله اعلام و گزارش شده است که وی در روز یکشنبە شانزدهم مردادماە در مرز «سارداب» بانه جان باخته است.
بر اساس این گزارش، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی بدون اخطار قبلی این کولبر را هدف شلیک مستقیم قرار داده‌اند و وی در حین انتقال به بیمارستان به دلیل اصابت گلوله به ناحیه قلب و خونریزی شدید جان خود را از دست داده است.
پیکر این کولبر به بیمارستان صلاح‌الدین ایوبی بانه منتقل و تاکنون به خانواده‌اش تحویل داده نشده است.
مقامات جمهوری اسلامی کولبران را «قاچاقچی» معرفی کرده و اخبار تیراندازی نیروهای مرزی ایران به سوی کولبران به تناوب از رسانه‌ها منتشر می‌شود.
بر اساس آمار، طی پنج ماه گذشته دست‌کم ۶ کولبر در مرز بانه با شلیک مستقیم نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به قتل رسیده‌اند.
همواره گزارش های متعددی از زخمی و کشته شدن کولبران در مرزهای غربی ایران با شلیک نیروهای مرزی منتشر می‌شود. نیروهای مرزی معمولات «بدون اخطار قبلی»، «به طور مستقیم» و «از فاصله نزدیک» به کولبران شلیک می‌کنند.
در ۶ ماه نخست سال جاری بیش از ۱۴۷ کـولبر و کاسبکار بر اثر شلیک نیروهای امنیتی و یا حوادث مختلف در حین کـولبری کشته و زخمی شده‌اند. نیروهای امنیتی به منظور ایجاد جو رعب و وحشت اقدام به شلیک بدون ضابطه به کـولبران می‌کنند. از ابتدای سال ۱۴۰۱ نیروهای امنیتی با تفنگ ساچمه‌ای، کـولبران را در ابعاد وسیع مورد هدف قرار میدهند. هدف از این اقدام ضدانسانی از کار انداختن و زخمی کردن شمار بیشتری از کـولبران است.
وضعیت کولبران در جمهوری اسلامی ایران در طول سال‌های گذشته به یک معضل حقوق بشری تبدیل شده است.
مقام‌های حکومت ایران کولبری را نوعی قاچاق کالا می‌دانند، اما بسیاری از منتقدان و کنشگران، با اشاره به فقر، بیکاری گسترده و نابرابری‌های موجود، کولبری را تنها راه «زنده ماندن» گروهی از مردم ایران توصیف می‌کنند.
طرح ساماندهی کولبری اواخر فروردین سال گذشته در مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شد، اما تاکنون خبری از بررسی و تصویب آن منتشر نشده است.
14مرداد را جمهوری اسلامی «روز حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی» نام‌گذاری کرده است و هر ساله مراسمی به همین مناسبت برگزار می‌کند. تا کنون هفت دوره جایزه هم به همین مناسبت به کنش‌گرانی که جمهوری اسلامی فعالیت‌های آنها را در راستای فعالیت‌های حقوق بشر اسلامی می‌داند، داده شده است. هم‌زمان با برگزاری مراسم روز حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی، خبرهای مرتبط با حقوق بشر در ایران حکایت از تشدید نقض حقوق انسانی و اعمال سرکوب هرچه بیشتر دارند.
تنها در یک هفته اخیر، «سازمان عفو بین‌الملل» با انتشار گزارشی خواستار پایان دادن به چرخه خونریزی در اعتراضات ایران شده است. موجی از بازداشت بهائیان و تخریب منازل آنها به راه افتاده است، اعدام‌ها افزایش یافته‌اند و تنها در یک روز، سه زن به دارآویخته شده اند. در بهداری زندان‌ها، احکام قطع عضو اجرا می‌شوند، اعتراف اجباری از «سپیده رشنو»، معترض به حجاب اجباری حتی صدای اعتراض نیروهای خودی جمهوری اسلامی را هم بالا برده است، «فرنگیس مظلوم» ، از مادران کنش‌گر علیه ظلم با وجود بیماری‌های متعدد به زندان فرستاده شد و در نمونه‌ای دیگر، روزنامه «همشهری» گزارش داد که حکم قصاص چشم سه متهم با اتهام‌های مختلف اجرایی شده است.
این موارد تنها اشاره‌ای هستند به بخشی از نقض حقوق انسانی شهروندان ایران طی یک هفته‌ای که مقامات مسئول مشغول برگزاری مراسم روز حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی بوده‌اند.
مشکلات اقتصادی شهروندان ایران در اثر ناکارآمدی مدیران مملکت تشدید پیدا کرده که بسیاری از آنها را به سمت بزه سرقت کشانده است. در اخبار هم روزی نیست که رسانه‌های حکومتی خبر از تشدید معضلات اقتصادی و افزایش سرقت و دزدی ندهند.
خبرگزاری «تسنیم» هم‌زمان با مراسم روز حقوق بشر اسلامی و کرامت انسانی، گزارشی منتشر کرده است که گویای افزایش رو به رشد سرقت در سطح ایران است. در این گزارش عنوان شده است که در سال ۱۳۸۸، فقط ۲۰۰ هزار سرقت به ثبت رسیده بود اما سال گذشته این رقم به یک میلیون و چهار هزار مورد رسیده است.
جمهوری اسلامی و نمایندگانش همواره برای توجیه خشونت و جنایت خود، دست به دامان دروغ و مقابله با غرب شده‌اند. در گفته‌های آنها و خبرهای رسانه‌های حکومتی، نقض حقوق بشر در غرب برجسته است و درباره جنایت‌های جمهوری اسلامی سکوت می‌شود یا به توجیه رو می‌آورند؛ به طوری‌که اعمال اسرائیل را به خاطر نقض حقوق انسانی فلسطینیان برجسته می‌کنند اما مقابل ظلم به شهروندان ایرانی، چشم بر حقیقت می‌بندند.
جمهوری اسلامی شیرین ابوعاقله، خبرنگار تلویزیون الجزیره را برنده جایزه اعلام کرده، در حالی که ایران یکی از بزرگ‌ترین زندان‌های روزنامه‌نگاران در منطقه به حساب می‌آید.
همچنین نقض حقوق زنان در جمهوری اسلامی همواره یکی از اصلی ترین موضوعات مورد انتقاد بسیاری از سازمانهای حقوق بشری بوده است. همچنین ناعدالتی جنسیتی در بخش های مختلف پس از انقلاب ۵۷ آزادی را از جامعه زنان در ایران گرفته است. جامعه زنان در ایران طی 43 سال حکومت جمهوری اسلامی آن گونه تغییر کرده است که نه تنها آمار و ارقام، بلکه وضعیت ظاهری این جامعه نیز حکایت از سال‌ها عقب‌گرد در حقوق اولیه زنان دارد.
جمهوری اسلامی طی چهل و سه سال گذشته محدودیت‌های گسترده‌ای در مورد آزادی دین و عقیده بر شهروندان وارد کرده و حق آنها درباره انتخاب دین را به رسمیت نشناخته است.
جمهوری اسلامی ضمن محکوم کردن اسرائيل، حماس و حزب‌الله را از نظر اسلحه و مهمات تامین می‌کند و باعث جنگ‌افروزی و خشونت می‌شود. به کشته شدن جوانان فلسطینی اعتراض دارد اما ریختن خون کولبری را که برای تامین معاش خود کشته می‌شود یا جوان معترض در تظاهرات را نقض حقوق بشر نمی‌داند».
هر حکومتی که نقض حقوق بشر کند، باید پاسخ‌گو باشد. اما در ایران حکومت بیشترین موارد نقض حقوق بشر را اعمال می‌کند و امکان دادخواهی را از بین می‌برد.
نیروهای امنیتی یک کولبر را در مرز نوسود هدف شلیک مستقیم قرار داده و زخمی کردند. نیروهای هنگ مرزی روز سه‌شنبه ۴ مردادماه ۱۴۰۱ با کمین‌گذاری به سمت کولبران شلیک کردند. در اثر این شلیک یک کولبر از ناحیه ساق پا مورد هدف سلاح ساچمه‌ای قرار گرفته و زخمی شد. وی توسط اهالی محل جهت مداوا به مراکز درمانی منتقل شد. کولبر زخمی جلیل کریمی نام داشت و از اهالی روستای شرکان از توابع پاوه است. وی متاهل و دارای سه فرزند می‌باشد.
در یک حادثه دیگر یک کـولبر به دلیل انفجار مین در مرز بانه به شدت مجروح شد. این حادثه نیز روز سه‌شنبه ۴ مردادماه ۱۴۰۱ روی داد. این کـولبر از ناحیه دست دچار جراحت شدید شد. وی جهت مداوا به مراکز درمانی منتقل شد. هویت این کولبر تا زمان انتشار خبر مشخص نشده است.
پیش از این نیروهای هنگ مرزی شامگاه شنبه اول مردادماه ۱۴۰۱ با شلیک به سوی کولبران دو برادر را کشته و زخمی کردند. در اثر شلیک‌های مستقیم این نیروها، در نوار مرزی بانه در منطقه بالته، دو برادر مورد هدف قرار گرفتند. این دو برادر، علی و سعدالله یونسی نام داشتند.
در ۷ ماه نخست سال میلادی جاری بیش از ۱۶۰ کولـبر و کاسبکار بر اثر شلیک نیروهای امنیتی و یا حوادث مختلف در حین کولـبری کشته و زخمی شده‌اند. نیروهای امنیتی به منظور ایجاد جو رعب و وحشت اقدام به شلیک بدون ضابطه به کولـبران می‌کنند. از ابتدای سال ۱۴۰۱ نیروهای امنیتی با تفنگ ساچمه‌ای، کولـبران را در ابعاد وسیع مورد هدف شلیک مستقیم قرار میدهند. هدف از این اقدام ضدانسانی از کار انداختن و زخمی کردن شمار بیشتری از کولـبران است.
وضعیت کولبران در طول سال‌های گذشته به یک معضل حقوق بشری در ایران تبدیل شده است. مقام‌های جمهوری اسلامی کولبری را نوعی قاچاق کالا می‌دانند، اما بسیاری از منتقدان و کنشگران با اشاره به فقر، بیکاری گسترده و نابرابری‌های موجود، کولبری را تنها راه «زنده ماندن» گروهی از شهروندان در مناطق غرب کشور توصیف می‌کنند.
در اثر واژگونی یک خودرو حامل کولبران در مرز کیله بانه یک کولبر زخمی شد. این خودور، حامل ۱۵ کولبر بود مورد تعقیب ماموران امنیتی قرار گرفت. در اثر واژگونی خودرو یک کـولبر از ناحیه کتف و دست زخمی شد. این حادثه عصر روز یکشنبه ۲۶ تیرماه ۱۴۰۱ رخ داد. پیش از این روز ۱۵ تیرماه نیز یک کولبر بر اثر شلیک نیروهای امنیتی زخمی شده بود.
به گفته اهالی محل یکی از عوامل امنیتی حکومت به نام عبدالملکی عامل این حادثه بوده است. این شخص در منطقه به اذیت و آزار کـولبران و کاسبکاران در منطقه بانه شهرت دارد. بسیاری از کـولبران در این منطقه تحت آزار و تعقیب این شخص و نیروهای تحت فرمانش می‌باشند.
در ۶ ماه نخست سال جاری بیش از ۱۴۷ کـولبر و کاسبکار بر اثر شلیک نیروهای امنیتی و یا حوادث مختلف در حین کـولبری کشته و زخمی شده‌اند. نیروهای امنیتی به منظور ایجاد جو رعب و وحشت اقدام به شلیک بدون ضابطه به کـولبران می‌کنند. از ابتدای سال ۱۴۰۱ نیروهای امنیتی با تفنگ ساچمه‌ای، کـولبران را در ابعاد وسیع مورد هدف قرار میدهند. هدف از این اقدام ضدانسانی از کار انداختن و زخمی کردن شمار بیشتری از کـولبران است.
کـولبری تنها و تنها شغل موجود در استان‌های غربی ایران است. استان‌هایی که در آن هیچ فرصت کاری وجود ندارد. اکثریت مردم این استان‌ها، از زن و مرد، پیر و جوان برای امرار معاش مجبور به کـولبری هستند. به دلیل بیکاری گسترده حتی فارغ التحصیلان لیسانس و فوق لیسانس هم مجبور به کـولبری شده‌اند. هر ساله بر تعداد زنان، کودکان و خانواده‌هایی که چشم به راه‌های باریک کوهستان دارند تا یاد عزیز از دست رفته‌شان را تازه کنند، اضافه می‌شود. آنها در انتظار کـولبرانی هستند که جان خود را در ازاء پاره‌ای نان از دست داده‌اند.
کولبـران بر سر دو راهی مرگ یا گرسنگی ناگزیر از انتخاب این راه سخت و خطرناک هستند. حاکمان دزد و فاسد و سپاه پاسدارانش از اصلی‌ترین قاچاقچیان به‌شمار می‌روند. اما این جنایتکاران، کولبـران را به بهانه قاچاق به قتل رسانده یا زخمی می‌کنند. آنها برای از دور خارج کردن کولبـران محروم دستور کشتار میدهند. این کلان دزدان از لقمه نان کولبـران و فرزندانشان نیز نمی‌گذرند. اما این داستان غم‌انگیز پایانی خواهد داشت. پایان آن زمانی است که پایه‌های این نظام فاسد و چپاولگر فرو بپاشد و ثروت‌های ایران به تمامی مردم از هر قوم یا سرزمینی به تساوی تقسیم شود.
برادر زنده‌یاد ژیان علیپور، کولبر به قتل رسیده توسط ماموران جمهوری اسلامی ، با اشاره به مصائبی که برای خانواده وی پس از کشته شدن برادرش روی داده می‌گوید: هشت ماه از قتل برادرم به دستور یک مزدور به نام موسوی می‌گذرد و با توجه به آثار ضرب و جرح بر پیکر وی، تاکنون مشخص نیست که آیا برادرم قبل از اصابت گلوله مورد ضرب و شتم قرار گرفته و سپس کشته شده است یا ابتدا به قتل رسیده و سپس پیکر او را مورد خشونت فیزیکی قرار داده‌اند؟
زنده یاد ژیان علیپور، 32 ساله، متاهل و پدر دو فرزند خردسال چهار و ۹ ساله از اهالی روستای “بیژوی” از توابع شهرستان سردشت و به کولبری مشغول بود که روز پنج‌شنبه ۲۲ مهر ماه گذشته در اثر تیراندازی مستقیم مزدوران جاعش جان خود را از دست داد.
کولبری و سوختبری به عنوان شغل های کاذب ناشی از فقر و بیکاری گسترده در مناطق مرزی کشور در حال انجام است.
کولبری، شغلی کاذب و مشقت بار است که مردم مناطق مرزی در پی فقدان فرصت های شغلی به آن روی می آورند و سالانه ده ها تن در مواجهه با خطرات طبیعی و یا در پی شلیک نیروهای مرزبانی کشته و یا زخمی می شوند.
کولبـران بر سر دو راهی مرگ یا گرسنگی ناگزیر از انتخاب این راه سخت و خطرناک هستند. حاکمان دزد و فاسد و سپاه پاسدارانش از اصلی‌ترین قاچاقچیان به‌شمار می‌روند. اما این جنایتکاران، کولبـران را به بهانه قاچاق به قتل رسانده یا زخمی می‌کنند. آنها برای از دور خارج کردن کولبـران محروم دستور کشتار میدهند. این کلان دزدان از لقمه نان کولبـران و فرزندانشان نیز نمی‌گذرند. اما این داستان غم‌انگیز پایانی خواهد داشت. پایان آن زمانی است که پایه‌های این نظام فاسد و چپاولگر فرو بپاشد و ثروت‌های ایران به تمامی مردم از هر قوم یا سرزمینی به تساوی تقسیم شود.
سه استان کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی در نوار مرزی ایران با عراق و ترکیه محل اصلی فعالیت افرادی است که به دلیل فقدان اشتغال و مشکلات گسترده اقتصادی به کولبری روی می‌آورند.
هرساله ده‌ها تن از کولبران بر اثر شلیک مستقیم نیروهای مرزبانی، سرما، غرق شدن در رودخانه و سقوط از ارتفاع کشته و یا زخمی می‌شوند.
علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، روز شنبه ۱۴ خرداد، در سخنرانی خود به اعتراضات مردمی اخیر واکنش نشان داد و منکر هرگونه مخالفت و نارضایتی مردم از حکومت جمهوری اسلامی شد.
علی خامنه‌ای که روز شنبه به مناسبت سی و سومین سالمرگ بنیانگذار جمهوری اسلامی در آرامگاه او سخنرانی می‌کرد تمام نارضایتی‌ها و اعتراضات اخیر در کشور را به «دشمنان» و به‌ویژه دولت آمریکا نسبت داد.
او همچنین هنگام مقایسه انقلاب سال ۱۳۵۷ در ایران با انقلاب در دو کشور روسیه وفرانسه گفت: « در فرانسه پس از انقلاب، همان خانواده‌ای که انقلاب علیه آنها انجام شده بود به دلیل حضور نداشتن مردم در صحنه، به قدرت برگشتند.»
خامنه‌ای افزود: «امیدشان به این است که با کار روانی و فعالیت اینترنتی و مزدورپروری مردم را در مقابل نظام قرار دهند. این محاسبه دشمن اما غلط است.»
رهبر جمهوری اسلامی در ادامه بدون هیچ اشاره‌ای به مشکلات کشور و به‌ویژه مشکلات معیشتی که در چند ماه اخیر شدت گرفته گفت: «این محاسبه غلط است که می‌توانند ملت ایران را در مقابل نظام اسلامی قرار دهند. چرا آمریکایی‌ها این اشتباه را انجام میدهند. آنان مشاورانی دارند که ایرانیان خائن هستند و آن بیچاره‌ها هم طبق مشورت آنها عمل می‌کنند و شکست می‌خورند.»
امروز همچنین شماری از شرکت کنندگان در مراسم سی و سومین سالگرد درگذشت روح الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران در سخنرانی نوه او «حسن خمینی» «اخلال» کردند.
تصاویر منتشر شده از تلویزیون‌های ایران نیز نشان می‌دهد که شماری در زمان سخنرانی او به طور ممتد شعار میدهند و ایجاد سرو وصدا می‌کنند.
در صورتیکه طی چند سال گذشته فاصله اعتراضات مردمی در ایران ماه به ماه کمتر شده و به‌ویژه در ماههای گذشته کشور هر روز در نقطه‌ای صحنه تجمع و اعتراض مردم، از راننده اتوبوس و کارگر تا معلم و مشتریان فروشگاه‌ها، بوده است.
از تجمعات معلمان و کارگران تا تجمع مردم آبادان که همگی به وضع معیشتی بد و سوء مدیریت و فساد در رده‌های مختلف حکومتی اعتراض داشته‌اند.
تمام این تجمعات و اعتراضات ابتدا با موضوع و هدفی محدود شروع شده، اما به‌سرعت گسترش یافته، سیاسی شده و کل حکومت از جمله علی خامنه‌ای را شامل شده است، نکته‌ای که از شعارهای مردم نیز پیداست، از «مرگ بر خامنه‌ای» تا «دشمن ما همین جاست، دروغ می‌گن آمریکاست».
پاسخ حکومت به تمام این‌ها مقابله و سرکوب و بازداشت و زندان بوده است.
