سایتهای نژاد پرستی
اعتراف یک مقام حکومتی به انقلاب جنسی در ایران
محمدرضا کدخدایی، “آخوند” مدیر گروه مطالعات جنسیت و خانواده در نشست «آینده‌پژوهی شبهات دینی در حوزه شخصیت و حقوق زن در اسلام» گفت “اگر حوزه و دانشگاه نجنبند، دانشگاه از منظر دین وارد عرصه بررسی قوانین نشود و حوزه به نواجتهادگرایی رونیاورد وضعیت آینده ایران در مسئله زن و خانواده، درست شبیه امروز غرب خواهد بود، یعنی از مرحله روابط آزاد جنسی بین دختر و پسر و سقط جنین عبور کرده و با رواج همجنسگرایی روبرو خواهیم بود.”
وی همچنین گفت: “از دید نظام فکری غالب غربی، ازدواج، تعهد متقابل است که سبب سلب آزادی و ایجاد محدودیت میشود به همین دلیل برای اعطای آزادی فردی بیشتر حاضرند خانواده را متزلزل کنند؛ اینها سقط جنین را از مهمترین شاخص‌های توسعه میدانند زیرا وقتی زنان بیشتری وارد بازار کار شوند ثروت بیشتری تولید خواهد شد. نظام غربی تقدس خانواده و مقام مادری و پدری را زیر سؤال می‌برد.”
وی ضمن اشاره به انقلاب جنسی در ایران افزود: “ورود به مدرنیته باعث ایجاد شبهات فراوان در زمینه مسائل حقوقی زن و خانواه شد و امروز ما در بسیاری از شاخص‌ها در شاخص انقلاب جنسی قرار داریم که افزایش آمار طلاق و سن ازدواج مؤید آن است. اگر امروز دغدغه حکومت و حوزه و مراکز فرهنگی دغدغه‌مند مسئله بی‌حجابی و روابط آزاد بین دختر و پسر است کاملا قابل پیش‌بینی است که مسئله اصلی حکومت و روحانیت تا ۱۵ سال آینده، موضوع همجنسگرایی است.”
در اعترافات آشکار است که جامعه ایران به طور مشخص زنان و رنگین کمانی ها، علی رغم وجود سرکوبها برپایه قوانین زن ستیز و رنگینکمانی ستیز، تحجر و نرینه سالاری را زیر پا گذشته و راه خود را بسمت آخرین دستاوردهای جهانی بر پایه حق انتخاب، آزادی روابط جنسی، آزادی زن و رنگین کمانی، برابری، سکولاریسم و مدرنیسم که بی شک در غرب به نسبت بسیار بالایی محقق شده است طی میکنند.
پر واضح است که جمهوری اسلامی توان کنترل این انقلاب جنسی که اساس آن در هم کوبیدن هرگونه بردگی و اسارت و خشونت بر پایه جنسیت هست را ندارد. این یک شکست قاطع سیاسی برای حکومت اسلامی است که زن در آن جنس دوم، خانه دار و شوهر دار و بچه دار، و رنگین کمانی تابو و مجرم است؛ بطور قطع با پیشروی اعتراضات در بستر جامعه و نزدیک شدن به آن انقلاب عظیم اجتماعی که راه است، اعترافات وهشدارهایی این چنینی از طرف مقامات حکومتی برای پیدا کردن راهکار جهت حفظ نظام بیشترخواهد شد.
از تاریخ شنبه، چهارم دی ۱۴۰۰، تا امروز، هکرهایی که به نظر میرسد به فرماندهی پدافند سایبری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی وابسته باشند، در تلاش‌اند به‌حساب کاربری و ایمیل گروهی از فعالان حقوق زنان، حقوق بشر و محیط زیست ایرانی داخل و خارج از ایران نفوذ کنند. هکرها برای این هدف، از یک تکنیک رایج و معمول استفاده کردند؛ تکنیکی که در آن از طرف فردی آشنا و قابل‌اعتماد برای قربانی حمله یا هک، یک لینک به وب‌سایت فیشینگ ارسال میشود. این لینک او را به سایتی می‌برد که وظیفه آن به دست آوردن رمزعبور حساب اصلی گوگل است؛ پسوردی که هکر با کمک آن می‌تواند رمز عبور تمام ایمیل‌ها و حساب‌های کاربری قربانی را پیدا کند و با استفاده از آنها به‌حساب‌های او وارد شود.
نمونه ای از پیام خصوصی حاوی لینک فیشینگ ارسال شده در لینکدین برای یک فعال حقوق زنان در روز هفتم دی ماه – Social Media
این نخستین بار نیست که هکرهای وابسته به سازمان‌های امنیتی و اطلاعاتی رژیم جمهوری اسلامی ایران به‌طور گروهی دسته‌ای از افراد را هدف قرار میدهند تا در یک بازه زمانی خاص، اطلاعات موردنیاز برای سازمان متبوعه خود را کسب کنند و شرایط را برای بازداشت گروهی از آنها فراهم آورند. بازداشت‌های گروهی زمینه یک پروژه امنیتی را برای سازمان اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مهیا میکند. این پروژه امنیتی گاه به‌منظور مقابله با خبرنگاران است و گاه برای مقابله با فعالان محیط زیست.
بازه زمانی اقدام‌های هکرهای وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای دستیابی به رمزعبور حساب‌های کاربری گروهی از فعالان حقوق بشر، زنان و محیط زیست، هم‌زمان با سالگرد اعتراض گروهی از فعالان حقوق زنان به حجاب اجباری است. اعتراض‌هایی که با اعتراض نمادین فردی به نام ویدا موحد در تاریخ ششم دی ۱۳۹۶ آغاز شد و این زن با بستن شال سفید خود به یک چوب و حرکت دادن آن، در حالی که روی یک سکوی برق در خیابان انقلاب اسلامی (شاه‌رضا سابق) ایستاده بود، قانون حجاب اجباری رژیم جمهوری اسلامی ایران را به چالش کشید.
در اتفاقی مشابه در مهر ۱۳۹۹، فرماندهی سپاه سایبری پس از به دست گرفتن کنترل حساب توییتر یک فعال حقوق زنان پس از بازداشت او و دسترسی به کامپیوترش، توانستند با گروهی از فعالان حقوق زنان در خارج از ایران ارتباط بگیرند و ضمن ارسال لینک‌های حاوی بدافزار، محتوای مکالمات نوشتاری ردوبدل شده با آنها یا بین آنها را به دست بیاورند و در وب‌سایت‌های خبری رسانه‌های حکومتی از جمله جام نیوز و باشگاه خبرنگاران جوان منتشر کنند تا اعتبار قربانیان خود در میان گروه سیاسی را کاهش دهند.
پدافند سایبری سپاه از هک گروهی حساب‌های مجازی مخالفان حکومت چه هدفی دارد؟
در سالهای اخیر، فرماندهی پدافند سایبری موسوم به «گرداب» که سپاه سایبری هم نامیده شده، در بازه‌های زمانی مختلف، هک هماهنگ و حمله به ده‌ها حساب کاربری گروهی از فعالان سیاسی و مخالف رژیم جمهوری اسلامی را آغاز کرد. این اقدام‌ها در راستای اهداف زیر صورت گرفته است:
– جاسوسی و کسب اطلاع از فعالان سیاسی و مخالفان رژیم جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور
– جاسوسی و کسب اطلاعات کافی برای ارائه به دادستانی‌ها به‌منظور دریافت مجوز بازداشت فعالان سیاسی و مخالفان در داخل کشور
– جمع‌آوری اطلاعات خصوصی به‌منظور اجبار قربانی به همکاری از طریق تهدید به افشای آن در فضای مجازی
– جمع‌آوری اطلاعات خصوصی و افشای آنها در رسانه‌های حکومتی در راستای اجرای عملیات روانی به‌منظور کاهش محبوبیت عمومی قربانی در جامعه یا میان گروه‌های سیاسی مخالف
یکی از نمونه‌های هک گروهی حساب‌های اینترنتی گروهی از افراد داخل ایران که به دستگیری آنها توسط سازمان اطلاعات سپاه منتهی شد، در فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۷ بود. در آن روزها، هکرهای سپاه پاسداران از طریق دسترسی به سامانه پیامک اپراتورهای تلفن همراه موفق شدند با هک کردن حساب برخی از ایرانیان فعال در حوزه‌های خیریه و آموزشی خارج از ایران و ده‌ها نفر از فعالان مدنی و سیاسی داخل ایران، شرایط را برای بازداشت اعضای موسسه خیریه امام علی فراهم کنند. هکرهای سپاه با استفاده از سامانههای پیامکی اپراتورهای تلفن همراه در ایران، کدهای تایید دومرحله‌ای برای تغییر رمزعبور حساب کاربری قربانیان را به دست آوردند و با کمک آن، رمزعبور آنها را عوض کردند و کنترل حساب‌ها را به دست گرفتند.
هکرهای سپاه چگونه کنترل حساب کاربری قربانیان خود را به دست می‌گیرند؟
هک کردن حساب کاربری مخالفان رژیم جمهوری اسلامی در داخل و خارج از ایران به دو شکل تقریبا متفاوت صورت میگیرد. هکرهای قراردادی یا به‌اصطلاح اجاره‌ای فرماندهی پدافند سایبری یا مرکز بررسی جرائم سازمان‌یافته اینترنتی سپاه پاسداران همچون همتایانشان در وزارت اطلاعات و همچنین اطلاعات نیروی انتظامی، همان‌طور که در بالا ذکر شد، به سامانههای پیامک اپراتورهای تلفن همراه در ایران دسترسی دارند.
این سازمان‌های امنیتی ابتدا با ارائه کیفرخواست و دریافت مجوز از مراجع قضایی یا بدون اطلاع‌رسانی به آنها، به فهرست شماره تلفن‌های قربانی دست پیدا میکنند. پس از دریافت شماره تلفن‌ها، از اپراتور تلفن همراه مربوطه می‌خواهند تمامی پیامک‌های ارسال شده از/به آن شماره در یک بازه زمانی مشخص یا از ابتدای فعالیت آن شماره را برای آنها ارسال کند. وظیفه افسران اطلاعاتی بررسی تمامی پیام‌ها به‌منظور شناسایی آدرس ایمیل قربانی است.
پس از شناسایی آدرس ایمیل، همان‌طور که در بالا ذکر شد، هکرها می‌توانند به‌راحتی با دسترسی به پیامک‌های ارسال شده به شماره موبایل قربانی رمزعبور آن را تغییر دهند و سپس به تمام ایمیل‌ها از جمله پیام‌های ارسالی و دریافتی ذخیره شده دسترسی داشته باشند. در مرحله بعد، اگر حساب الکترونیکی از نوع جی‌میل باشد، هکرها می‌توانند به رمزعبور تمام حساب‌های دیگر قربانی در رسانه‌های اجتماعی دست یابند؛ خواه توییتر، لینکداین یا تلگرام.
چگونگی هک حساب‌های کاربری مخالفان جمهوری اسلامی در خارج از ایران
ممکن است اولویت هکرها از دسترسی به ایمیل یا حساب‌های دیگر قربانی در فضای مجازی، استفاده از آنها برای دستیابی به حساب‌های معتمدان قربانی باشد. معتمدانی که حتی ممکن است ساکن خارج از ایران باشند؛ افرادی که هکرهای سازمان اطلاعات سپاه به دلیل دسترسی نداشتن به پیامک‌های آنها، امکان تغییر رمزعبور در نتیجه و دسترسی به ایمیل آنها را ندارند.
در این شرایط، هکرهای سپاه با استفاده از حساب قربانیان ساکن ایران خود، لینک‌های موسوم به فیشینگ را برای نزدیکان و مرتبطان او در خارج از ایران می‌فرستند؛ افرادی که عمدتا فعالان سیاسی و مخالفان رژیم جمهوری اسلامی‌اند. از میان آنها، افرادی که فعالسازی دومرحله‌ای از طریق ارسال کد برای تایید هویت پیش از تغییر رمزعبور حساب‌های کاربری خود را فعال نکرده‌اند، به‌راحتی قربانی می‌شوند و کنترل بسیاری از حساب‌های کاربری آنان به‌خصوص در لینکداین، به دست هکرها می‌افتد.
در مرحله بعد، هکرها ضمن استفاده از حساب قربانی نهایی خود در خارج از ایران به‌منظور پخش لینک‌های موسوم به فیشینگ، جاسوسی و جمع‌آوری اطلاعات از او را آغاز میکنند. اطلاعاتی که می‌تواند به شناسایی معتمدان، دوستان و مرتبطان قربانی در داخل ایران منجر شود.
در جریان تلاش اخیر هکرهای وابسته به فرماندهی پدافند سایبری سپاه برای دسترسی به حساب گروهی از فعالان حقوق زنان، حقوق بشر و محیط زیست در داخل و خارج از ایران، این امر از طریق ارسال لینک موسوم به فیشینگ از طرف حساب معتمدان آنها در لینکداین صورت گرفته است. برخی از قربانیان به صرف اعتمادی که به فرستنده داشتند، روی لینک‌ها کلیک کردند و ناخواسته، رمزعبور حساب گوگل خود را در اختیار هکرها قرار دادند. رمزهایی که هکرها برای دسترسی به حساب کاربری قربانی که فعالسازی دومرحله‌ای را فعال نکرده بود، از آنها استفاده کردند.
آیا وطن پرستی و میهن دوستی همان نژاد پرستی است؟
در روزهای گذشته، پس از انتشار بعضی از مقاله های نگارنده که در آن ها از ایرانیان، رک و پوست کنده درخواست شده بود تا تکلیف شان را ابتدا با خودشان و هویت شان مشخص کنند سپس قدم های بزرگ را برای آزادی وطن بردارند، عده ای معلوم الحال که بسیار روشن است که سیل اعتراضات شان از کجا آب می خورد، نگارنده را متهم به نژاد پرستی کردند و اعلام کردند که نباید میهن پرستی را با سایه نژاد پرستی لکه دار کرد.
حال در پاسخ به این گونه انسان های سطحی نگر و زود قضاوت کن، نگارنده را بر آن داشت تا چند نکته را یادآور شود و تفاوت های میان نژاد پرستی و میهن دوستی را برای آن دوستان مشخص کند تا بیش از این، این دو واژه و صفت کاملا جدا از هم را، به یکدیگر ربط ندهند و یک فرد وطن پرست را با یک دیوانه نژاد پرست اشتباه نگیرند.
نژاد پرستی چیست؟
نژادپرستی نوعی تبعیض بسیار مخرب میان انسانها و یک رفتار بسیار تند و خشن و پر قدرت بر اساس نژادشان است. باوری را میتوان نژادپرست نامید که ادعا کند یک گروه از انسانها بصورت ذاتی و درونی و غیر اکتسابی نسبت به بقیه انسانها والاتر یا پست ترند و لذا شایسته احترام و برخورداری از حقوق برابر با سایر انسانها نیستند. این طرز تفکر از نظر نگارنده بسیارعقب افتاده و مشمئز کننده است و تنها می تواند میان انسان ها و به خصوص میان مردمان کشوری همانند ایران که از اقوام گوناگونی تشکیل شده است اختلاف و جدایی بیاندازد و منجر به تجزیه کشور و از بین رفتن دوستی، عشق و اتحاد میان مردمان یک سرزمین شود.
هیچ کسی نمی تواند به خاطر نژادش، رنگ پوستش،زبان مادری اش و کشوری که در آن متولد شده است، از شخص دیگری بالاتر و بهتر باشد، اینگونه تفکرات دیوانگی محض است و کسی که اینگونه می پندارد باید بدون لحظه ای درنگ خود را به تیمارستان معرفی کند چرا که مغز او ذره ای قدرت فکر کردن و سبک – سنگین کردن مسائل را ندارد.
باید برای ایجاد محبت و دوستی و از بین بردن تبعیض و افکار نژادپرستانه تلاش کرد. نژاد پرستی یک عمل زشت ناپسند است و هیچ ارتباطی با وطن پرستی ندارد.
وطن پرستی چیست؟
برای دانستن معنای وطن پرستی نخست به معنای وطن پرداخته شود؛ معنی واژه وطن در لغت نامه دهخدا: جاباش مردم ، جای باشش مردم، جای باشش، محل اقامت ، مقام و مسکن و … .
معنای آمده در فرهنگ فارسی معین نیز به معنای مقیم شدن در جایی، اقامت در جایی، محل اقامت، جای باش، شهر زادگاه و نیز کشوری که شخص در یکی از نواحی آن متولد شده و نشو و نما کرده آمده است. همچنین در جایی برای وطن ریشه‌ای ایرانی را قائل شده و آن را بهتر از تن معنا کرده بودند.
اما برای دانستن معنای واژه پرستش نباید به ریشه آن توجه شود، این واژه مشتق از واژه پرستار و آن نیز مشتق از پرسیتار میباشد. حال باید دید پریستار چیست و به چه معنایی است:
پرسیتار از دو جزء تشکیل شده است، جزء نخست آن پرسی که معنای پیرامون و دورا دور را می دهد و جزء دوم ایستار، همان ایستادن یا ماندن هست.
منظور از این واژه پرستش یعنی دورا دور هستی یک چیزی گشتن و آنرا به تمامی حفظ کردن است، بسان پرستاری که دورا دور بیمارش میگردد تا از هستی او دفاع کند، بنابراین وطن پرستی به معنای دورادور هستی وطن گشتن و آنرا حفظ کردن و آن را از هر گونه گزند و زخمی دور ساختن و محافظت کردن است.
حال باید دید وطن فقط مشتی خاک است که باید دورا دورش چرخید و از چهارگوشه آن مراقبت کرد و یا وطن را باید خاکی فرا انسانی، فرا مذهبی و فرا معنوی دید که با هستی و نیستی و گوشت و پوست و خون یک انسان گره خورده است؟ نگارنده بر این باور است که وطن را باید ورای همه چیز و همه کس دید، وطن برای یک انسان باید مهم ترین و با ارزش ترین دارایی باشد.
حال آیا محافظت از وطن فقط به معنای دفاع از آن در برابر هر گونه تجاوز بیگانگان است و یا وطن در خود هویت، تاریخ، فرهنگ و هنر و ادبیات کهن و غنی و بی نظیری دارد که باید بسان تخم چشم از آنان در مقابل هجمه اجنبی ها و بیگانگان محافظت کرد و دست نخورده و ناب و تحریف نشده، آن را تقدیم نسل های آینده کرد؟
ایران بدون تاریخ چند هزار ساله معنایی دارد؟ آیا ایران بدون کوروش و خشایار و داریوش و اردشیر و یا ایران بدون فردوسی و حافظ و سعدی و یا ایران تهی از قهرمانانی چون آرش و رستم و سیاوش، فقط و فقط مشتی خاک همانند همه دیگر نقاط دنیا نیست؟
این فرهنگ و هنر و تاریخ ماست که ایران را از دیگر کشورهای جهان متمایز می کند و احترام و ستایش جهانیان را بر می انگیزد و اگر نه که یک فرد خارجی به خاطر دریای مازندران و یا طبیعت غرب ایران، قدم بدین کشور نمی گذارد چرا که می تواند دریایی با ساحلی بهتر و یا طبیعتی بکر تر و زیباتر را در جاهای دیگر دنیا بیابد.
آرش کمانگیر، نماد میهن پرستی و از خود گذشتگی در راه وطن است، حال انسانی همانند آرش کمانگیر با آن منش و شخصیت مثال زدنی چگونه می تواند نژاد پرست باشد؟ وطن پرستی و نژاد پرستی دو مقوله کاملن جدا از هم می باشند.
حال، یک انسان وطن پرست کیست؟
یک انسان وطن پرست، حاضر است جان خود را برای حفظ و زنده نگاه داشتن فرهنگ، هنر، تاریخ و هویت ملی کشور خود که هزاران سال است نسل به نسل چرخیده و سینه به سینه به حال منتقل شده است، بدهد. یک انسان وطن پرست، تاریخ مملکتش را از بر است و سعی می کند راجع به تاریخ کشورش و آنچه که بر سرش آمده بیشتر مطالعه کند تا بتواند دوست را از دشمن و حقیقت را از دروغ تشخیص دهد.
یک انسان وطن پرست بر این باور نیست که نژادش برتر و بهتر از نژادهای دیگر است و انسان هایی از نژادهایی دیگر شایسته احترام نیستند، بلکه یک انسان میهن دوست ضمن احترام به تمامی انسان های دیگر با هر نژاد و رنگ و زبانی، به داشته های تاریخی، فرهنگی و هنری سرزمینش افتخار کرده و در نگهداری و زنده نگاه داشتن آن ارزش های بی نظیر کوشاست.
حال، اگر از نظر دوستان، میهن پرستی و عشق به سرزمین مادری و تلاش برای حفظ و زنده نگاه داشتن فرهنگ اصیل ملی و هویت راستین ایرانی و کوشش برای جلوگیری از تخریب و تحریف تاریخ گوهربار خانه و کاشانه اش، نژاد پرستی است، لطفن نام نگارنده را به عنوان نژادپرست ترین ایرانی، در لیست نژادپرستان خود ثبت کنید.
یوتیوب اعلام کرده ویدئوهایی با محتوای نفرت پراکنی و افراط گرایی مانند محتواهای مروج نژادپرستی و همچنین ویدیوهای فریبکارانه را از پلتفرم خود حذف میکند.
یوتیوب از برنامه خود برای مهار گسترش نفرت پراکنی، دیدگاه‌های افراطی و محتوای غلط در پلتفرم خود رونمایی کرد. این در حالی است که از شیوه کنترل و بررسی ویدئوها در این شبکه اجتماعی به شدت انتقاد شده است.
این شرکت در یک پست وبلاگی اعلام کرد برای حذف ویدئوهایی که خشونت و افراط گرایی را ترویج میکنند، گام‌های بیشتری بر می‌دارد. چنین مواردی شامل ویدئوهایی با محتوای نازیسم و نژادپرستانه میشود. علاوه بر آن یوتیوب ویدئوهای فریبکارانه (که تراژدی‌های واقعی را نفی میکنند) نیز حذف خواهد کرد.
کارشناسان پیش بینی میکنند این اقدام به حذف هزاران کانال و ویدئو منجر میشود که محتوای آنها برخلاف سیاست‌های جدید است.
البته یوتیوب به طور دقیق مشخص نکرده چه محتوای خاصی تحت تأثیر این سیاست جدید حذف خواهد شد. در هرحال این سیاست از هم اکنون اجرایی شده است. اما ممکن است ماه‌ها طول بکشد تا سرعت حذف ویدئوها با چنین محتواهایی بیشتر شود.
علاوه بر تمام این موارد یوتیوب اعلام کرده دسته‌بندی محتواهایی که تحت این سیاست قرار می‌گیرند، در چند ماه آتی گسترش می‌یابند.
فیس‌بوک محتوای مرتبط با ناسیونالیست‌های سفیدپوست و جدایی‌طلبان سفیدپوست را از پلتفرم خود حذف میکند.
بزرگ‌ترین شبکه اجتماعی جهان تصمیم گرفته است تا پست‌های ملی‌گرایانه افراطیون سفیدپوست و جدایی‌طلبان را از پلتفرم خود پاک کند.
به‌عنوان‌مثال جملاتی حاوی I am a proud white nationalist و یا Immigration is tearing this country apartبه‌محض دیده شدن در پست، حذف خواهند شد. لینک‌هایی که بدین ترتیب منتشر می‌شوند، حذف‌شده و کاربر را به‌سوی لینک سازمان‌های مشوق صلح علیه جملات نفرت‌انگیز هدایت میکند.
سیاست جدید از هفته آینده روی 2 میلیارد کاربر این شبکه به حالت اجرایی درخواهد آمد.
مدیران فیس‌بوک در وبلاگ خود متذکر شدند بعد از مشاوره با 20 کارشناس ارشد در این حوزه، تصمیم جدید گرفته شد. به گفته این مدیران، جملات نفرت‌انگیز به‌صورت سازمان‌یافته در این شبکه اجتماعی جایی ندارد.
نکته قابل‌توجه اینکه پست‌های حذف‌شده به لینک‌هایی مانند www.lifeafterhate.org وصل خواهند شد. سازمان مذکور سازمانی غیرانتفاعی است که مانع از گسترش نژادپرستی و … میشود.
رئیس فدراسیون سوارکاری ایران تورکمن‌ها را «پیژامه‌پوش‌های فقیر سرکش معتاد» خواند.
رئیس فدراسیون سوارکاری ایران ادعا کرد که ترکمن‌ها به «عشیره سرکش» تبدیل شده‌اند و ترکمن‌ها یا به گفته او «بچه ترکمنی که تا دیروز 5 میلیون تومن پول نداشته» عایدات سرمایه‌گذاری در زمینه اسب سواری را به جای آنکه صرف ارسال فرزندانشان به دانشگاه کنند، صرف اعتیاد و قماربازی میکنند.
در پی انتشار فایل صوتی از مسعود خلیلی، رئیس فدراسیون سوارکاری ایران،سردار آزمون، بازیکن تیم ملی فوتبال ایران که اصلیتی ترکمنی دارد، خواستار متوقف شدن نژادپرستی علیه اقوام ایرانی شد. مهاجم تیم ملی فوتبال ایران با انتشار مطلبی در صفحه اینستاگرام خود، با تاکید بر اینکه « مردم ما با عشق کنار افغان ها فارس ها تورک ها و بلوچ ها زندگی میکنن »، نوشت: «حرفای نژادپرستانه ی شما در باره ی ترکمن ها نه تنها قلبمون رو درد اورد بلکه دیگر حتی طاقت شنیدن اسمتون رو هم نداریم ، واقعا از رسانه ها ناراحتم چطور ما تو کشوری داریم زندگی میکنیم دینمون اسلام هست و ادعای مسلمان بودن را داریم ولی هر روز شاهد توهین و هزارتا رفتار های نژاد پرستانه رو میبینیم که هیچ واکنشی نشان نمیدین.»
آزمون ادامه داد: سوارکاری یک ورزش لوکس است که رئیس‌فدراسیون سوارکاری دنیا، همسر حاکم دبی و دختر ملک حسین، پادشاه سابق اردن که مانند «پرنسس»ها رفتار میکند ولی نمایندگان ایران «یک مشت پیژامه‌پوش فقیر» هستند.
همچنین شهرام غراوی نماینده مردم شرق استان گلستان در مجلس شورای اسلامی در خصوص اظهارات توهین آمیز رئیس فدراسیون اسبدوانی کشور در مورد تورکمن ها، شدیدا واکنش نشان داد و تاکید کرد مصرانه موضوع را پیگیری میکند. غروی در این خصوص گفته: “بنده فایل صوتی خلیلی رئیس فدراسیون سوارکاری کشور را شنیدم که حاوی الفاظ و کلمات توهین آمیزی بود که شایسته یک نفر مسئول در نظام مقدس جمهوری اسلامی در شرایط کنونی نبود. این امر موجب رنجش خاطر بخش عظیمی از مردم استان به ویژه مردمان شریف ترکمن صحرا که سهم بزرگی در صنعت پرورش اسب دارند. آقای خلیلی ضمن عذرخواهی برای تنویر افکار عمومی توضیخ بدهید که چرا این مسایل عنوان شده و بنده هم مصرانه پیگیر این قضیه خواهم بود.”
شایان ذکر است که، باید به تلخی پذیرفت که افکار نژاد پرستانه در بین پارسهای ایرانی همواره وجود داشته است و این امر رایج و همه گیر است که می توان در حین وجود تنشها آنرا بسی برجسته تر نیز مشاهده نمود که به طور کل سیستماتیک می باشد، نمونه ساده آنرا در ساختن جوکهایی که دقیقا هویت ملل داخل ایران را نشانه رفته است دید و دیگر در سیاست متحدالشکل کردن لباس در دوره رضاخان.
نظام آموزشی جمهوری اسلامی و قبل از آن و مطمئنا بعد از آن نیز نمودار واقعی نژادپرستی است، از عکسهای کتب درسی گرفته تا محتوای آنها و نیز معرفی مناطق جغرافیایی ایران.
وجود شعر و شعرهایی از قبیل: “چو ایران نباشد تن من مباد”، “هنر نزد ایرانیان است و بس”، “اگر علم در ثریا باشد مردانی از پارس بدان دست می باند” و یا ادعاهای دروغینی همچون “نصب شعر سعدی بر سر در سازمان ملل” خود اگر فاشیسم و نژادپرستی ایرانی نیست، چه نام و عنوان دیگری دارد؟
همچنانکه عنصر اساسی نژادپرستی آن است که نژاد، تعیین‌کننده فرهنگ است، پارسها نیز نژاد و فرهنگ خود را به اصطلاح متمدن و دیگر ملیتهای ایران را قوم و دارای فرهنگی فرومایه می دانند، اما اینکه علت این نژادپرستی و ریشه آن در چیست؟
با استناد به خبرگزاری العربیه و مقاله آقای هلمت معروفی و ایرنا
21 فوریه هر سال، از طرف سازمان ملل متحد به عنوان روز بزرگداشت زبانهای مادری نامگذاری گشته و هر ساله در این روز به همین مناسبت در سرتاسر جهان جشنها و همچنین نشستهای متعددی در تاکید بر اهمیت زبانهای مادری برگزار میگردد/ و تراوشات ذهنیّتی یک راسیست تمامیت خواه
با توجه به کثرت زبانی و ملی در ایران و همچنین حاکمیت سیستمی تمامیت خواه و مرکز محور، طیفها و جریانات مختلف منصوب به ملل تحت ستم در ایران از جمله تورک، کورد، عرب، بلوچ و … در این روز با برگزاری نشستها و درج مقالات و نوشتجات متعدد در سرتاسر جهان اعتراض خویش را در قبال ظلم ملی و زبانی موجود در کشور که تاریخی نزدیک به یکصد سال را داراست ابراز میکنند. اما درست در نقطه مقابل این اعتراضات برحق و انسانی، ذهنیتی راسیست و دقیقا تمامیت خواه را شاهدیم که هرازچند گاهی مخصوصا در گرماگرم این اعتراضات سر از لاک خویش بیرون آورده به ابراز و اظهار نظر در این خصوص پرداخته و آنگونه که در سطور ذیل نیز بالاجبار بدان اشاره خواهم نمود افکار بیمارگونه و راسیستی خود را آشکار مینمایند.
قاسمی نژاد نامی که خود را از اعضاء اوپوزیسیون نیز می داند و در کسوت مبارزه با جمهوری اسلامی ایران دم از دموکراسی و آزادی نیز میزند از جمله، مثالی بارز از بیماری نژادپرستانه و ضد بشری است که تنها با پراکندن چند تویت، در کنار اینکه پرده از افکار راسیستی و مغز بیمار خود در نزد افکار عمومی برمیدارد، مبادرت به توهین و اهانت به میلیونها غیرفارس که زبان مادری و ملی شان غیر فارسی است، به صورت وقیحانه ایی مینماید.
این مقاله البته در صدد نقد و انتقاد سخنان شخص مورد نظر نیست که جواب و نقد به یک ذهنیت بیمار نژادپرست در عمل مصداق آب در هاون کوبیدن است، اما آشکار ساختن بیش از بیش این نوع تفکر البته اگر بتوان آنرا تفکر نامید نیز جهت شفاف سازی اذهان و افکار قاطبه فعالان و مبارزان راه آزادی در خصوص این نوع سیستم ذهنی خالی از فایده نیز نیست؛ کمااینکه امید نگارنده نیز در جهت احتمالی، هرچند ناچیز مبنی بر وقوف به حقایق برای نویسنده این تویتها و امثالهم، همیشه وجود داشته و خواهد داشت.
شخص مذبور در یکی از نوشته های تویتی خویش تنها یکبار زبانهای مادری را با لحن و روشی که صد البته مخصوص ایشان و همفکرانشان میباشند تایید میکند. با بزرگواری میفرمایند: “تدریس زبان مادری خیلی خوبه، همه زبانهایی که در ایران مورد استفاده اند باید محافظت بشن تا باقی بمونن، هر زبانی در منطقه ایی که مورد استفاده است باید تدریس بشه” و در ادامه اضافه میفرمایند ” … به صورت اختیاری …، آموزش هم باید فارسی باشه”.
بایستی به راقم این سطور خاطرنشان کرد که ملتهایی که در ایران خواستار آموزش به زبان مادری خویش هستند بهتر از حضرات به اهمیت بقاء زبانها واقفند و تفاوت اصطلاح “آموزش زبان مادری” آنچه که در اصل پانزدهم قانون اساسی رژیم اسلامی همراه با رافت و بخشش بی دریغ آن را با “آموزش به زبان مادری” که خواهان آنند را به خوبی میدانند. اما آنچه که مشهود است راقم تویتها نیز این تفاوت را به خوبی میدانند چونکه در تویتهای بعدی خود در کنار استدلالهای بسیار بسیار آبکی البته با هدف حفظ و حراست از تمامیت ارضی ایران به مبارزه با “آموزش به زبان مادری” خیزشی جانانه نموده و در تویتهایی پی در پی به مبارزان و آکتویستهای ملل تحت ستم تاخته. ادبیاتی که مشاهده میشود دقیقا ادبیات به کار گرفته شده از سوی رژیم جمهوری اسلامی ایران است. ذهن تمامیت خواهی که “آموزش به زبان مادری” را زمینه ساز تجزیه معرفی نماید و اهمیت زبان مادری را تنها در شناخت ادبیات آنها به متکلمان تقلیل دهد، نقطه مشترک بسیار قدرتمنی است که فرد مذبور و هفکرانش با رژیم ولایت فقیهی دارند؛ هر مقطعی که صحبت از حقوق ملیتهاست این ذهن تمامیت خواه گذشته از آنکه در کجا باشد، چه در بدنه رژیم باشد و چه در اپوزیسیون مخالف رژیم، یکصدا و متحد در مقابل حقوق زبانی-فرهنگی با بهانه حفظ تمامیت ارضی صف آرایی میکنند. اما نکات جالبتری نیز در این توییتها موجود است که به صورت اجمالی بدان اشاره مینمایم.
در یکی دیگر از هذیان های توییتی فرد معلوم الحال “هدف جریان تجزیه طلب از بحث آموزش به زبان مادری” را ” مانع شدن از ارتباط میان ایرانیان توسط زبان فارسی” و “متوقف کردن مهاجرت درون مرزی” معرفی گشته.
گذشته از اینکه القاب و عنوانی را که شایسته خود ایشان میباشند به مبارزان و ملتهای تحت ستم نسبت میدهند و خبر از میزان عصبانیت و دگم اندیشی و نفرت درونی شان است اما تحلیل فوق نیز از منظری دارای جنبه های عمیق تراژی-کمدی میباشد. بهتر است ایشان نگاهی به درون و بیرون کشور نمایند تا ببینند به برکت همفکر و هم آیینانشان در بدنه رژیم آریا محور و نژادپرست رژیم اسلامی وضعیت اقتصادی استانهای غیر مرکز به درجه ایی از وخامت رسیده که سیل مهاجرت به سوی پایتخت و البته به سوی خارج کشور روان است. ایشان و همفکرانشان به جای اینکه نگران وضعیت مهاجران و مهمانوازی ملتهای تحت ستم در قبال یکدیگر باشند بهتر است در صدد چاره جویی به جهت حل این معضل باشند؛ پاک نمودن صورت مسئله آسان است. ظلم و نابرابری اقتصادی منتج از سیستم مرکزمحور در طول سالیان دراز دلیل اساسی مهاجرت حاشیه به مرکز بوده نه به یکدیگر. اما راقم تویتهای آبکی نفرت پراکن هدفی جز ایجاد دشمنی بین ملتهای غیرفارس را ندارد. این تفکر بلوچ را در مقابل تورک، تورک را در مقابل کورد، عرب را در مقابل تورکمن میگذارد؛ با ایجاد دشمنی و رقابت مصداق بارز “تفرقه بیانداز و حکومت کن” است و البته در این میان خود را حافظ تمامیت ارضی و زبان فارسی و هویت آن جا میزند که به یقین برعکس آن میباشد. بیشک دشمن اساسی تمامیت ارضی و زبان فارسی خود آن ذهنیت تمامیت خواه است.
در نوشته مانند تویتی دیگری با مهمل خواندن “آموزش به زبان مادری”، اذهان خواستاران آن را “غیر متمدن” مینامد و در تکمیل استدلال خود توصیه ایی بس ابلهانه را به طرف مقابل مینماید:”اگر در دنیای متمدن زندگی می کنی فردا پاشو برو مدرسه و بگو باید بچه من ریاضی و فیزیک و شیمی و تاریخ رو به فارسی آموزش بدین، ببین بهت چی میگن” بایستی به ذهن بیمار ایشان یاد داد که ملتهایی که در ایران دارای زبانهای مادری غیر فارس میباشند و در اکثریت قاطع هم هستند قابل مقایسه با مهاجران و میهمانان فارس زبان که به قول ایشان به دنیای متمدن مهاجرت نموده اند نیستند، بلکه صاحبان اصلی و دیرینه و هزاران ساله خاک خود هستند. چگونه چنین افرادی و با کدامین پشتوانه ذهنی، صاحبان اصلی خاک و کاشانه ایالات مختلف را اینچنین به باد تمسخر و اهانت میگیرد.
اما خطاب به این نژاد پرستان بایستی بی پرده گفت که هر حاکمیتی که پایه آن بر ظلم و ستم چه از نوع اقصادی یا ملی و یا فرهنگی و … باشد دیر یا زود سرنگون خواهد شد. رژیم اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نیست و با اتحاد همکاری همانانی که تو تجزیه طلب و گرگ خاکستری خطاب میکنی سرنگون خواهد گشت و سیستمی تکثرگرا که پایه ها و بنیادش بر عدالت اجتماعی و فرمهای معاصر و ارزشهای واقعی حقوق بشری بنیان نهاده خواهد شد.
N.N
چقدر از تاريخچه فاشيسم در ايران اطلاع داريم؟
مقاله خواندني آقاي رضا مرادي غياث آبادي با عنوان (چقدر فاشيست هستيم؟) را خواندم و با خود گفتم چقدر فاشيسم ايراني را مي شناسيم ؟ با اينكه سالهاست فاشيسم در ايران به طور رسمي و غير رسمي فعاليت مي كند و حداقل چهار ، پنج حزب رسماً فاشيست بوده اند و ده ها حزب و تشكل سياسي رسمي و غير رسمي مواضع و عملكرد فاشيستي داشته و دارند ما چقدر از تاريخچه فاشيسم در ايران اطلاع داريم ؟ تلوزيون هاي صداي آمريكا و بي بي سي ، پارس ، رنگارنگ و تلوزيون ملي ايران (وابسته به مجاهدين خلق) سالانه صدها ساعت برنامه هاي فاشيستي مستقيم و غير مستقيم دارند ، صدها ساعت مصاحبه و برنامه تلوزيوني با داريوش همايون ، عليرضا نوري زاده ، محمدي ، ناصر انقطاع ، مشيري ، پارسا و ….پخش مي شود. در داخل ايران تيم ملي فوتبال كشور را كه بايد بار ملي و نقطه اشتراك تمام مردم و ملل ساكن در ايران را داشته باشد ستارگان پارسي ميخوانند و اخيرا نيز به آن نام شاهزاده پارسي داده اند. در يك سخنراني بالاترين مقام اجرايي كشور سي چهل بار كلمه ملت ايران تكرار ميشود ، آن ديگري پيغمبر اسلام را ايراني ميخواند(!) و در اثر اعتراضات حرف خود را پس مي گيرد و ميگويد من منظورم اين بود كه حضرت ابراهيم ايراني بوده است (!) پشت اسكناس پنج هزار توماني حديث جعل مي كنند. در كتاب هاي درسي ترك ها را چادر نشين و وحشي مي نويسند . خيابان ها را به نام فردوسي پيغمبر تحقير و نژاد پرستي نام گذاري مي كنند و …. با چنين اوضاع و احوالي ما چقدر فاشيسم ايراني را مي شناسيم ؟ حداقل چقدر از تاريخچه احزاب فاشيستي ايران اطلاع داريم ؟
با اين مقدمه كوتاه و علم بر اينكه تاريخ فاشيسم و افكار فاشيستي در ايران از خراسان و با نهضت شعوبيه قرن هاست كه شروع شده است ، مروري كوتاه بر تاريخچه احزاب فاشيستي در محدوده زماني حدود هشتاد سال اخير داشته باشيم :
حزب سومكا:
سومِکا که کوتاه شدهٔ حزب سوسیالیست ملی کارگران ایران است نام حزبی با عقاید ناسیونال سوسیالیسمی بود که در طول جنگ جهانی دوم در ایران پایه گذاری شد.رهبر این حزب داوود منشی‌زاده بود.او و تنی چند از سران این حزب تا پیش از شکست آلمان نازی عضو حزب ملی سوسیالیست کارگران آلمان بودند.اما پس از شکست آلمان نازی به ایران بازگشتند.
داوود منشی‌زاده استاد ادبیات دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ بود. وی همچنین به دلیل همکاری با نیروهای اس اس در نبرد برلین زخمی شد.داوود منشی‌زاده عامل موثری در ارتباط بین آلمان نازی و ایران بود.حزب سومکا علاوه بر عضوگیری از دانشگاه‌های ایران دوام زیادی نداشت، گفته میشود رضاشاه نیز در یک دوره به این حزب کمک مالی کرده است.
گروه به طور عمده از ملی‌گرایان تشکیل شده بود.اما بسیاری از رفتارهای اعضای حزب از حزب ملی سوسیالیست کارگران آلمان برگرفته شده بود ، مانند سلام به سبک حزب نازی.نشان سواستیکا و رنگ‌های سیاه و سفید به عنوان رنگ‌ها و نشان حزب برگزیده شده بودند، با این حال اعضای حزب به شاه نیز احترام می گذاشتند.
ایدئولوژی سومکا برپایه همان شعارهای نازی‌ها بود.حزب در ایران و در مرحله اول بر ضد متفقین اشغالگر فعالیت می‌کرد ولی هدف اصلی حزب برضد ایدئولوژی کمونیسم بود.سرانجام این حزب در برابر رژیم پهلوی ایستاد و رهبرش به بیرون از کشور رفت. پس از آن چندی یک دگرگونی بنیادی در حزب صورت گرفت و اعضای باقی مانده به همراهی با نیروهای بهرام آریانا پرداختند و بر ضد جمهوری اسلامی فعالیت کردند.نفرت از اعراب، و یهودی‌ها و کمونیست‌ها و جذب روشنفکران از ویژگی‌های حزب سومکا بود.
منشي زاده در سال 1293 در تهران بدنيا آمد و پسر يك قزاق از اهالي چوقور سعد (ايروان فعلي) بود.در 1939 به آلمان رفت و در آنجا سعي مي كرد ايران و افغانستان را به هم ملحق كند. در همانجا به حزب نازي پيوست و تا آخرين روزهاي جنگ جهاني دوم در ارتش آلمان خدمت كرد و در روزهاي آخر جنگ در برلن زخمي و مدت 2سال بستري شد. در سال 1329به ايران برگشت و با همكاري يك كرد به نام امير مكري حزب سومكا را تاسيس كرد. عضويت در اين حزب با سوگند ويژه در حاليكه فرد جعبه اي كه محتوي خاك ايران است را در دست داشت انجام مي گرفت. ارگان اين حزب نامه سومكا بود كه با مجله مردان آهنين و سپس شير شرق همكاري مي كرد. نويسنده عمده ان نشريات داريوش همايون (وزير اطلاعات بختيار )بود.
حزب پان ايرانيست:
حزب پان ایرانیست تشکیلاتی است که هدف خود را مبارزه با استکبار، استبداد، استعمار و نژادپرستی (!!!) می‌داند. پایه‌های ایدئولوژیک این تشکیلات در ۱۵ شهریور ۱۳۲۰ گذاشته شد و در سال ۱۳۳۰ وارد مرحله حزبی و سیاسی شد. این سازمان در دوره‌های گوناگون مجلس شورای ملی نماینده داشت. پس از انقلاب ایران (۱۳۵۷) مرکز اصلی حزب به خارج از کشور منتقل شد و هم اکنون در داخل و خارج از ایران به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
مکتب پان ایرانیسم در سال ۱۳۲۶ به رهبری محسن پزشکپور بنیانگذاری گردید .
افراد این مکتب در سالهای ۱۳۲۰ به هنگام ورود نیروهای انگلیسی به ایران و در سالهای ۱۳۲۴ و ۲۵ به هنگام اشغال آذربایجان بدست ارتش سرخ با تشکیل گروه‌های ضربت و زیرزمینی به مبارزه علیه بیگانگان پرداخته بودند. در سال ۱۳۳۰ خورشیدی مکتب پان ایرانیسم به مرحله نوینی گام گذاشت و حزب پان ایرانیست تشکیل گردید. اندامان حزب پان‌ایرانیست تا سال ۵۷ به گونه آشکار و نهان در میدان سیاسی و فرهنگی ایرانزمین حضور داشتند و چه در مجلس شورای ملی (دوره‌های ۲۲ و ۲۵) و چه در کابینه‌های وقت حضور داشتند؛ محسن پزشکپور و دکتر محمدرضا عاملی تهرانی دو تن از اندیشمندان و سیاستمدارانی هستند که به پایداری پایه‌های تئوریک نهضت پرداختند.
پس از دستگیریهای اندامان و اعدام دکتر عاملی تهرانی ، کادر مرکزی حزب پان‌ایرانیست در سال ۱۳۵۹ به برون مرز انتقال یافت، و لیکن محسن پزشکپور در سال ۱۳۷۰ به ایران بازگشت و حزب کوششهای خود را از سرگرفت. در بهمن ۱۳۷۶ با ادامه ی فعالیتها, کنگره هفتم حزب تشکیل شد. در سال ۱۳۸۱ کنگره ی نهم حزب برگزار گردید و اعضای شورای مرکزی برای مدت سه سال انتخاب شدند پس از آن در سال ۱۳۸۴ با یورش نیروهای انتظامی و امنیتی, کنگره ی دهم حزب ناکام ماند و فشار بر اندامان روزبه روز بیشتر شد و متعاقبا تعدادی از اعضا با احکام بازداشت و حبسهای طویل المدت مواجه شدند. تا تابستان ۱۳۸۹ حزب کماکان با همان کنگره ی قبل و با انجام تغییراتی در کادر رهبری به فعالیتهای خود ادامه می داد در شهریور ماه ۱۳۸۹ رضا کرمانی و حسین شهریاری اعضای بجا مانده از کنگره ی قبلی که به ترتیب در شرایط بازداشت موقت و زندانی زندان گوهردشت بودند, با انتشار بیانیه ای ادامه ی فعالیتهای کنگره نهم را مطابق با ماده ۱۰ اساسنامه ی حزب پان ایرانیست شهریور ۱۳۸۱ به مصلحت ندانسته و خواستار تشکیل شورای موقت رهبری در برونمرز شدند. متعاقبا بیش از صد تن از از اعضا با صدور بیانیه ای در شهریور ۱۳۸۹ اختتام دوران کنگره ی مصوب ۱۳۸۱ را اعلام کردند. و حزب پان ایرانیست از آن تاریخ کماکان برای تشکیل کنگره ی موقت خود در تبعید تلاش می کند. در طول تمام سالهای پس از انقلاب ایران (۱۳۵۷) ,علاوه بر آن دسته اندامان و هواداران حزب پان ایرانیست که در بیشتر شهرهای بزرگ ایران فعالیت دارند ,بسیاری از ایشان در پایتختهای اروپایی و برخی شهرهای کانادا، استرالیا وآمریکا به کوشندگیهای خود ادامه میدهند. ارگان حزب پان‌ایرانیست حاکمیت ملت است. از فروردین ۱۳۷۷ نشریه داخلی حزب پان‌ایرانیست به نام «ضد استعمار» منتشر شد و از شماره ۴۴ به «حاکمیت ملت» تغییر نام داد.
سايت فاشيستي آينده روشن وابسته به حزب پان ايرانيست چنين مي نويسد:
اعضاي مکتب پان ایرانیسم همگی جوان و نوجوان بودند و پیش از آن هیچ گونه فعالیت سیاسی نداشتند. به اقتضای روح جوانی هر تند بادی سبب جدایی و شاخه شاخه شدن در رده های آنان میشد. داریوش فروهر به همراه عده ای “حزب ملت ایران بر بنیاد مکتب پان ایرانیسم “را تشکیل داد. عده ای “سازمان پان ایرانیست یا پرچمداران”، را تشکیل دادند که محمد مهرداد و ناصر انقطاع از این گروه بودند. گروهی همانند پرویز ورجاوند عاشق مصدق بودند و به جبهه ملی پیوستند. محسن پزشکپور و محمدرضا عاملی تهرانی حزب پان ایرانیست را تشکیل دادند. داریوش همایون هم زمانی با حزب بود زمانی با دایوش فروهر زمانی با حزب سوسیالیست ملی (سومکا) و زمانی هم با رستاخیز …. .بنابر این پان ایرانیسم همچون درختی است که شاخه های گوناگون دارد گذر بسیاری از افراد به دانشگاه ِ آن افتاده.حتی ما در ایران گروه ها و جمعیت هایی داریم که در عمل پان ایرانست هستند ولیکن بنا به دلایلی و مصالحی تمایلی ندارند که با این نام خوانده شود ولی به هر حال جوهر آرمان پان ایرانیسم را که وحدت سرزمین هایی ایرانی به ویژه پیوند مجدد با 17 شهر قفقاز مباشد را در دل و جان پاک آنان نیز ریشه دارد. پان ایرانیست ها در عین صیانت از آرمان های خود، هیچگاه انحصارگر نبوده و آرمان ایران بزرگ را منحصر به خود ندانسته و نمی دانند. بطور کلی هر فرد ضد استعمار و ضد استبداد و ضد استثمار ،هر شخص ضد فرماسونری و ضد جهان وطنی و هر شخص آرمانخواه و مهین پرستی از دید ما در رده ها (صفوف) ما جای دارد، حتی اگر این آرمانها آمیخته با ارزش های دینی باشد،حتی اگر آمیخته با با دلبستگی های دیگر _در حدی که سایر آرمانها را نقض نکند_ باشد.
باید گفت پان ایرانیسم دارای معنایی است که قدمت آن به فردای انعقاد قرارداد های ننگین تاریخ ایران میرسد ولیکن اقدام به انطباق این درون مایه با واگویه (لفظ) پان ایرانیسم حادثه ای است نسبتا جدید که گذشته آن به دهه ی 20 می رسد.پان ایرانیسم به معنای اتحاد و یکپارچگی ایران است و پان لفظی است جا افتاده در ادبیات سیاسی جهان که به معنای همه یا اتحاد می باشد.از دید پان ایرانست ها ایرانیان باید در سرزمین حقیقی خود که ایران زمین با ایران بزرگ نام دارد زندگی کنند در نتیجه تجزیه سرزمین های ایرانی به واحد های ساختگی توسط استعمار عملی بود بر ضد حاکمیت ملی ما. از این جهت پان ایرانیست ها می گویند بایستی با سرزمین های پیش از دوران تجزیه پیوند ها و مناسباتی استوار در جهت نزدیکی دولتها و ملتها و برداشتن مرزها (همچون اتحادیه اروپا) انجام داد.برای نمونه پان ایرانیست ها معتقدند که باید با تاجیکستان که ناحیه ای ایرانی نژاد،ایرانی زبان و ایرانی فرهنگ و ایراندوست است روابطی داشت در راستای تقویت پیوندهای گذشته و مردم دوشنبه از دید ما با یک شهروند اصفهانی یا تبریزی و مشهدی تفاوتی ندارد و هر دو هم مهین ما هستند.حال برخی به خاطر داشتن چنین باورهایی انسان های تهی و بی مایه ما را فاشیست می دانند! چرا که فقط از حقوق غصب شده این ملت دفاع میکنیم! زیرا نمی خواهیم مردم کرد یا شیعه یا قفقازی دچار خون ریزی و جنگ و برادر کشی شوند و یا در زیر ستم حکومت های ستمگری چون رژیم صدام یا آنکارا باشند.نهضت پان ایرانیسم نهضتی است ضد استعمار و ضد فراماسونری و ضد بهره کشی …
احزاب ديگر:
بتدريج احزاب ديگري با شالوده پان ايرانيسم و خط فكري حزب مذكور بوجود آمدند كه موسسين و اعضاء آنها كم و بيش از اين حزب بيرون آمده بودند مانند حزب مردم ايران(داريوش فروهر) ، حزب ايرانيان ، حزب مردم ، حزب ايران نوين (حسنعلي منصور) .
حزب رستاخيز:
حزب رستاخیز ملت ایران معروف به «حزب رستاخیز»، به دستور محمدرضاشاه پهلوی در ۱۱ اسفند ۱۳۵۳ تشکیل شد. همه احزاب مجاز ایران مانند حزب ایران نوین، حزب مردم، حزب پان ایرانیست و حزب ایرانیان در آن ادغام شدند. اندکی بعد عضویت در این حزب اجباری اعلام شد و شاه در سخنان خود گفت: «هر کسی باید جزو این حزب بشود و تکلیف خود را روشن بکند. اگر نشد از ایران خارج شود. اگر نخواستند خارج شوند، جایشان در زندان است.» دولت اعلام نمود برای هر ایرانی که خواستار شرکت در حزب نیست گذرنامه صادر میشود و به خارج فرستاده خواهد شد. دبیرکلی حزب جدید در ابتدا به عهده ایرعباس هویدا نخست وزیر وقت و رئیس حزب ایران نوین نهاده شد. بعدها رهبری این حزب به عهده جمشید آموزگار گذارده شد که اندکی بعد به نخست وزیری برگزیده شد. اما عملکرد جمشید آموزگار در حزب که به ایجاد جناح پیشرو انجامید خود از موانع ضعف حزب گشت و به جای آنکه حزب باعث یکرنگی و ثبات در جامعه گردد، خود از عوامل اصلی تشتت آرا و ایجاد اختلاف بین دولتمندان سیاسی گشت. در این بین درگیری جناحهای پیشرو، سازنده و لیبرال بر شدت این جریان افزود.
طيف ديگري از پان ايرانيست ها مثل آيت الله طالقاني ، بازرگان ، ورجاوند و تعدادي از چپ ها جبهه ملي را بوجود آوردند كه از شكم آن مخلوق ناميموني بنام مجاهدين خلق ايران بوجود آمد كه آن هم با انشعاب هاي خونين احزاب زيرزميني چپ گرايي را بيرون داد كه از حوصله اين بحث خارج است.
اورمولو تايماز زمستان 1389
روزنامه اصلاح‌طلب قانون هجمه شدیدی برعلیه ترکها و سایر اتنیکهای ایرانی آغاز کرده و از هر فرصت و امکانی برای توهین و هجمه برعلیه آنان و حقوق آنان استفاده میکند. از مصاحبه با یونسی تا حمله به منتخبین مردم آذربایجان در مجلس شورای اسلامی از طریق ویدئو، کاریکاتور، مصاحبه، یادداشت و…. راه‌هایی است که این روزنامه برعلیه ترکها بکار بسته است.
این روزنامه حملات خود را به اوج خود رسانده و با انتشار ۵ مطلب در روزنامه و سایت خود، شدت تنفر خود از ترکها را به نمایش گذاشته است.
در مطلب اول خود که به عنوان تیتر یک این روزنامه به چاپ رسیده، مصاحبه‌ای با علی یونسی دستیار ویژه رئیس‌جمهور در امور اقوام انجام داده است. علی یونسی که روز یکم اردیبهشت در مصاحبه با روزنامه قانون، منکر وجود تورک‌ها در آذربایجان و منکر تنوع قومی در ایران شده بود، مجددا در این مصاحبه ضمن تاکید بر مواضع قبلی خود، عدم درک درست از سخنانش را دلیل اعتراض مردم و نمایندگان آذربایجان دانست. ایشان در مصاحبه جدید خود برای اصلاح گفته‌های پیشین خود، دست به تفسیر کلمه‌های “فارس” و فارس‌زبان” زده است.
در مطلب دوم این روزنامه، مطلبی تحت عنوان ” غیرقانونی بودن آموزش به زبان مادری” به قلم فردی به نام ” محمدعلی بهمنی‌قاجار” به چاپ رسیده است که در این مطلب، نویسنده بطور مضحک آموزش زبان مادری را خلاف موازین بین‌المللی و قانون اساسی کشور دانسته است.
وی در بخشی از یادداشت خود آورده است: ” زبان مادری افزون بر اینکه با آزادی های شخصی در تضاد است با وحدت ملی و مصالح اقتصادی و توسعه کشور نیز مغایر است . بحث فقط قربانی کردن هزینه های لازم برای بهداشت و مسکن و امنیت و تغذیه و رفاه اجتماعی نیست ، بلکه دیدگاهی که مروج اولویت بخشیدن به ارزش های انتزاعی فرهنگی به توسعه انسانی است ، خود می تواند ضد توسعه و مغایر منافع اقتصادی باشد. آموزش به زبان مادری به چند پارگی فرهنگی ایران می‌انجامد و مقدمه موزاییکی و تکه تکه شدن وحدت ملی است وبدیهی بودن این موضوع تا حدی است که شاید نیازی به توضیح و تفسیر چندانی نباشد. در مجموع چنانچه در ابتدای این نوشتار اشاره شد، آموزش به زبان مادری مغایر قانون اساسی ایران است، مبنایی در حقوق بین الملل بشر ندارد، مخالف حق انتخاب آزادانه فردی و غیر اقتصادی بوده و سد و مانعی در برابر توسعه است.”
مطلب سوم این روزنامه، مصاحبه‌ای با سهیلا جلودارزاده، نماینده اصلاح‌طلب مردم تهران، میباشد که در بخشی از این مصاحبه، جلودارزاده که سخنان وی را باید دیدگاه سیاسیون اصلاح‌طلب دانست، می‌گوید: ”به عقیده بنده باید زبان آموزش در مدارس، زبان مشترک ایران، یعنی فارسی باشد. برای ایجاد اتحاد و یکپارچگی در دنیا و کشور خودمان باید آموزش به زبان انگلیسی و فارسی در اولویت کارها باشد؛ البته در کنار حفظ این زبانها باید زمینه را برای نگهداری و حفاظت از گویش‌های محلی نیز تقویت کرد و میراث فرهنگی حفظ شود. هیچ قومی به تنهایی پایدار نمی‌ماند و برای پایداری گویش‌ها و فرهنگ‌های قوم‌های مختلف ایرانی باید سیستم ملی با همان زبان مشترک فارسی حفظ شود.” با توجه به موقعیت این فرد به عنوان نماینده اصلاح‌طلب از لیست امید، سخنان ایشان را میتوان دیدگاه و نگرش اصلی اصلاح‌طلبان در خصوص مردم آذربایجان و ترکها دانست.
چهارمین مطلب مقاله‌ای است با عنوان ”مجلس تبلور انسجام ملی است جای قوم‌گرایی نیست” و به قلم ”کورش الماسی” که با مطالبی سطحی حقوق اولیه ترکها را به کشورهای بیگانه و همسایه مرتبط دانسته و خواستار برخورد با نمایندگان آذربایجان به دلیل دفاع از حقوق ترکها شده است.
وی در قسمتی از یادداشت آورده است: ” اینکه رژیم صهیونیستی ارتباط نزدیکی با کشور جمهوری آذربایجان دارد بر کسی پوشیده نیست. وظیفه نهادهای امنیتی و اطلاعاتی حساس بودن به هر نوع نشانی که حاکی یا ردپایی (آگاهانه یا ناخودآگاه) از مقاصد بدخواهان کشور دارد، است. اینکه برخی فعالان محیط زیست که فقط با گیاهان، آلودگی آب و هوا، حیوانات سرو کار دارند توسط برخی‌ها تهدید امنیتی و حتی عوامل بیگانه تلقی می‌شوند، اما حضور با لباس کشور دیگر در مجلس به عنوان نماد انسجام ملی، توسل به ویژگی‌های جغرافیایی و محلی توسط اندکی از نمایندگان به منظور حضور مجدد در مجلس شورای اسلامی و تفسیر نادرست قانون اساسی مورد توجه یا حساسیت نهادهای اطلاعاتی و امنیتی قرار نمی‌گیرد، جای شگفتی دارد.”
پنجمین مطلب با عنوان “تذکرات پوک” نیز به نمایندگان مجلس تعلق داشته و دو تذکر نمایندگان در خصوص مطالب نژادپرستانه روزنامه قانون را اتلاف وقت مجلس و برخواسته از عدم آگاهی نمایندگان دانسته است.
در این مطلب آمده است: ” اما به تازگی از سوی نمایندگان مجلس دو تذکر به خاطر انتشار دو مطلب در روزنامه قانون به ترتیب ابتدا به وزیر ارشاد به خاطر درج یک گزارش و رییس جمهور به خاطر مصاحبه دستیار رییس جمهور در امور اقوام و اقلیت ها صادر شده است. موضوعی که بعد از پیگیری از نمایندگان امضا کننده به این نکته رسیدیم، این است که برخی نمایندگان نخوانده این تذکر ها را امضا کرده اند و برخی دیگر نیز اعلام کردند که متن تذکر بعد از امضا نوشته شده و بخش هایی از متن تذکر را تکذیب کرده و برخی دیگر بر اساس اغراض شخصی دست به امضای تذکر علیه رییس جمهور و وزیر زده اند. این به این معنی است که نه نمایندگان موضوع تذکرات را جدی گرفته اند و نه دولتی ها به تذکرات صادر شده از سوی مجلس وقعی می‌نهند.”
به نظر میرسد اصلاح‌طلبان و تریبون آنها “روزنامه قانون” جنگ یک طرفه‌ای علیه ترکها و سایر اتنیکهای ساکن در ایران آغاز کرده و حتی ترجیح میدهند جایگاه لغزان خود در آذربایجان را قربانی عقاید نژادپرستانه کنند و این مطالب و مطالب مشابه در روزنامه‌های شرق، سازندگی، ابتکار و … آغازی برای مرگ “اصلاحات” در آذربایجان است.
این روزنامه در توضیح نوشته است: برخي از نمايندگان مجلس به دنبال قانوني بر خلاف اصل پانزدهم قانون اساسي هستند
در اصل پانزدهم آمده است كه زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران فارسی است. اسناد و مکاتبات و متون رسمی و کتب درسی باید با این زبان و خط باشد ولی استفاده از زبانهای محلی و قومی در مطبوعات و رسانه‌های گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است. در اين اصل اشاره‌اي به آموزش به زبان مادري نشده است.
شايد اين روزها را بتوان با همان پيچ تاريخي معروف همتراز دانست ولي به نظر برخي مسئولان تنها منافع شخصي و جرياني خود را پيشه گرفته‌اند و براي آنها اهميتي ندارد كه برسر ملت و كشور در اين بازه مهم و حساس چه خواهد آمد. اين رويه بيشتر در ميان نمايندگان بخش‌هايي به چشم مي‌خورد كه حوزه انتخابيه آنها مربوط به عزيزان آذري‌زبان است.
نمايندگان اين بخش‌ها با هدف جمع‌آوري آراي مردم حوزه انتخابيه خود تلاش مي‌كنند تا شعارها و وعده‌هايي را سر داده و پيگيري كنند كه با وحدت ملي و امنيت كشور همخواني ندارد. آنها با استفاده از حس قوميت‌گرايي مردم مي‌كوشند تا آنها را نسبت به ساير اقوام حاضر در كشور برتري داده يا تهيج كنند. تشكيل فراكسيون آذري‌زبانان، آموزش به زبان مادري، تعيين و گسترش قلمرو در سراسر كشور و ساير اظهارات نامعمول از اين نوع اقدامات و تصميمات بخشي از نمايندگان مجلس است.
◀ گذشته از حمایت روزنامه قانون از تبعیض سیستماتیک نسبت به اقوام مختلف ایرانی در زمینه حق آموزش به زبان مادری، نکته مهم قرار گرفتن این مقاله در کنار مقاله ای از دکتر محسن رنانی استاد اقتصاد دانشگاه اصفهان و پژوهشگر حوزه توسعه است.
دکتر رنانی ۲۹ آذر ۱۳۹۵ در پیام به دومین همایش توسعه عدالت آموزشی، یکی از بنیادی ترین عوامل توسعه نیافتگی کشور را عدم آموزش به زبان مادری قلمداد کرده و از آن تحت عنوان قتلِ زبانِ مادری و تخریب توسعه در ایران نام برده بود.
