رفتارهای متناقض نظام با اقوام مختلف و حتی فراتر از آن اجرای قوانین دستوری برای همه ی قوم ها نتیجه ای به جز نابودی ریشه های فرهنگی، میراث تاریخی، حیاط وحش وماهیت تاریخی ایران نداشته است. و حاصلش امروزه در اقصی نقاط کشور مشهود است. در زمینه ی احیا و حفاظت از محیط زیست هم ما شاهد نژادپرستی در کشور خود هستیم. به طور مثال دریاچه ی چیتگر واقع در غرب تهران تبدیل به دریاچه ای بزرگتر و محلی برای گردشگری پایتخت نشینان شد و از سوی دیگر دریاچه ی ارومیه با قدمت 13000 سال با وجود اختصاص بودجه های کلان برای احیا به علت ناکارمدی مسئولین و اختلاس به خشکی 100 درصد رسید. باید از خود پرسید که آیا در صورتی که این دریاچه در نزدیکی پایتخت قرار داشت هم با چنین عاقبتی مواجه می شد؟
در انتها کافی ست به شرایط نگهداری از آثار باستانی در نقاط مختلف ایران که اکثر خارج از پایتخت قرار دارند دقت بفرمایید .بودجه نگهداری از ۳۴ هزار اثر تاریخی ملی فقط ۲۰۰ میلیارد تومان است!
تفاوت عملکرد حکومت در اختصاص بودجه برای آثار باستانی و محیط زیست (به ویژه فرهنگ اقوام)در مقابل مقداراختصاص بودجه برای نهادهای مذهبی و پروپاگاندای نظام نمونه ی بارزی ازتبعیض و عدم اجرای عدالت است.
پیشینه ی تاریخی و فرهنگی اقوام ایرانی و تنوع زبان ها در کشوری که بستر تمدن های گوناگونی می باشد شرایط را برای تفکر نژادی و خودبرتر بینی قومی فراهم کرده است. این مهم نه تنها در خصوص اقوام بلکه با توجه به زیرساخت های نادرست فرهنگی امروزه در تمام زمینه ها به روشنی آشکار شده است.
به طور مثال شکل گیری یک الگوی مشخص برای تعیین متعارف یا غیر متعارف در حوزه ی پوشش، بدون در نظر گرفتن ریشه های تاریخی و فرهنگی اقوام مختلف سنگ بنای نابودی این فرهنگها محسوب می شود. در حالی که پوشش ظاهری اقوام ما که گاها بالغ بر 10000 سال قدمت داشته کاملا نادیده گرفته شده و حتی تاریخ ایران را با تمامی اقوام داخلشبه تاریخ مذهب تقلیل می دهند.
در واقع وجود روشهای این چنینی نه تنها ریشه در باورهای نژاد پرستی و قوم گرایانه داشته بلکه به روند گسترش و پیشرفت این نوع نگاه ها کمک شایانی کرده است. این وضعیت حتی فراتر از نژادپرستی ست و اعمال نگاه دیکتاتوری در حکومت جمهوری اسلامی، مردم را به خودی و ناخودی تقسیم کرده است..
نژادپرستی و یا راسیسم همان پدیده شومی است که از طریق تحقیر، انکار و یا بی حرمتی در رابطه با هر یک از اجزا تشکیل دهنده نژاد و قومیت، هر دو، حاصل می شود.
برای مثال، زبان یکی از مشخصه های پررنگ و قدرتمند قومیت/اتنیسیتی است. در عین حال، تحقیر و منع زبان انسانها یکی از شنیع ترین و وحشی ترین انواع نژادپرستی و راسیسم است. به عبارت دیگر، راسیسم می تواند محصول تحقیرها و تبعیض های فیزیولوژیک باشد، مثل رنگ پوست، و نیز می تواند محصول تحقیرها و تبعیض های اتنیک و قومیتی باشد، مثل زبان، آداب و رسوم و غیره. گاهی یک قومیت، گاهی مذهب، گاهی جنسیت ، و گاه طبقه اجتماعی مبنای اصلی تفرقه ها و شکاف های اجتماعی می شوند.
آنگاه که عنصر قدرت در امر تبیین و تعریف هویت ها دخالت می کند، مسئله دیگر از حد یک مقوله زبانی خارج می شود و داخل حوزه نابرابری های اجتماعی قرار می گیرد. در مورد مشخص ایران، دخالت های لجام گسیخته گروه حاکم در حیطه زبان و فرهنگ، در امر چگونه تعریف شدن و چگونه تعریف کردن کاتاگوری های متنوع هویتی و صاحبان هویت های متنوع اتنیکی/قومی/ملی، جنسی/جنسیتی و غیره، جنبه ی تجاوزگرانه ای از نژادپرستی افراطی و راسیستی به خود گرفته است.
مثل اکثر جوامع، ایران نیز جامعه ای است که ساکنان آن صاحب هویت های ملی و اتنیکی متنوع هستند: مثلا عرب، فارس، ترک، کرد، بلوچ، ترکمن، لر و دیگران. گروه های اتنیک، ملیت ها و ملت های ساکن در ایران برای نشان دادن تمایز و تفاوت خود از دیگران، از کاتاگوری های هویتی متنوع و متفاوت استفاده می کنند.
تحقیر نژادی و قومیتی در ایران موضوع جدیدی نیست. اقوام و ملل مختلف در ایران بارها شاهد انواع توهین‌ها در میان مردم بوده‌اند، مانند جوک‌ها و یا تعابیر نادرستی که برای گیلک، کرد، لر، ترک، مازنی، عرب و بلوچ به کار برده می‌شود.
حکومت ایران به شکل سیستماتیک، نژادپرستی را در جامعه پمپاژ می کند. در کتب درسی، رسانه ها و مطبوعات رسمی ایران نیز، اقوام ایرانی مورد تحقیر قرار می گیرند و تاریخ و هویت آنها انکار و تحریف می شود. انکار هویت اقوام در ایران با هدف اختلاف افکنی صورت می گیرد. جمهوری اسلامی با توجه به حجم نارضایتی های مردم از سیستم حاکم و میل به استمرار حاکمیت خود بر کشور ایران از هر طریقی برای تسلط بر اقوام مختلف ایرانی برنامه ریزی می کند.
قوم کُرد جغرافیا، تاریخ و آداب و رسوم خاص خود را دارند و پراکندگی جمعیت آن بیشتر از سایر اقوام ایرانی است. با اینکه کُردهای ایران ۱۰ درصد از جمعیت کشور را به خود اختصاص داده‌اند، اما همچنان در این کشور از آزار و تبعیض گسترده‌ای رنج می‌برند.
سرکوب کُردها به شیوه‌های مختلف از جمله دستگیری، شکنجه، زندان و اعدام به بهانه‌های واهی همچون ارتباط با گروه‌های خارجی، تهدید امنیت ملی، یا تحریک علیه رژیم دیکتاتوری انجام می‌شود.
مردم کُردستان در جمهوری اسلامی متحمل رنج‌های فراوانی شده اند و حتی بیشتر عقب‌ماندگی‌های این استان ریشه در كم توجهی حاكمان رژیم دارد.
قوم کُرد همچون دیگر اقوام ایرانی طی سالهای پس از پیروزی انقلاب مورد ظلم و نابرابری در زمینه های مختلف قرار گرفته اند. پیشینه ی تاریخی این قوم بزرگ، فرهنگ و سنت های بسیاری را در خود جای داده است .در ایام و مراسم مختلف بارها شاهد این بوده ایم که حکومت از برگزاری سنت هایی چون نوروز جلوگیری ،و عده بسیاری را در این زمینه بازداشت و محاکمه کرده است.
وضعیت اقتصادی در شهرهای کُردنشین مرزی به مراتب بدتر از دیگر نقاط کشوربوده که این امر باعث شده اجبارامردم برای امرار معاش به کارهایی همچون کولبری بپردازند که تا کنون جان بسیاری از همین هموطنان عزیزمان در این راههای پر مخاطره گرفته شده و تاکنون ادامه دارد.
کُردها در ایران در استان‌های مختلف پراکنده هستند و حضور آنها بیشتر در استان‌های آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه و ایلام متمرکز است.
بر اساس گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر، اقلیت‌های قومی در ایران از آزار و اذیت و به حاشیه رانده شدن رنج می‌برند.
رفتار و ادبیات توهین آمیزی که متضمن تحقیر “دیگری” باشد در ایران معاصر بی‌سابقه نیست. هم در ادبیات مکتوب و شفاهی و هم در رفتارهای اجتماعی می‌توانیم ردی محسوس از دیگر ستیزی هویتی و خود بزرگ بینی فرهنگی ببینیم.
نژادپرستی که یکی از بزرگترین معضلات برآمده از بطن آن می تواند قوم ستیزی باشد مشکلات فراوانی را چه در زمینه ی فرهنگی و چه در خصوص اخلاقیات جامعه به وجود آورده که لُر ستیزی نمونه ای بارز از این مشکلات است.
لُر ستیزی به مجموعه اقدامات افرادی اطلاق می شود که به صورت آگاهانه یا ناآگاهانه، برنامه ریزی شده یا بدون طرح و برنامه انجام میگیرد و به جایگاه کنونی،جایگاه تاریخی، فرهنگ ، تمدن ، پیشرفت و توسعه قوم لُر آسیب می زند.
قومیت لُر که دارای پیشینه ی عظیم تاریخی و فرهنگی اصیل می باشد بارها توسط افکاری آلوده که جز نفاق و تجزیه به دنبال هدفی دیگر نبوده اند مورد هجوم و دشمنی فرهنگی قرار گرفته است. گذشته از آن اقداماتی که چه به صورت آگاهانه و یا سهوا صورت گرفته خسارات بسیاری به اتحاد و همبستگی اقوام ایرانی وارد آورده است.
کلیدواژه ملیت مفهوم وسیع و پردامنه‌ای است که آشنایی‌زدایی از آن موضوع مفصلی است که در این مختصر نمی‌گنجد. اما درکلانِ مفهومِ کلامی آن، می‌توان به رابطه حقوقی و معنوی شخص با دولت و ملت در قاموس پیوندهای درهم تنیده گوناگون سرزمینی و عشیره‌ای اشاره کرد. معمولاً ملیت در تقرب و تجانس با قومیت تعریف و وجهه می‌یابد و قومیت‌ها به‌عنوان دارایی یک سرزمین در خوش لحظه‌ها و بد لحظه های آن شریک و دخیل‌اند.
از جمله صدمات جبران ناپذیری که به اتحاد و یکدلی اقوام ایرانی وارد آمده استفاده از لطیفه ها و یا صفاتی ست که با توجه به روحیه ی شوخ طبع ایرانیان کاملا هدفمند فرهنگ سازی شده و این امر تا به امروز مانند ویروسی همه گیر در سطح جامعه پیش رفته است.
ملت ایران از دیرباز با بهره جستن از روحیه شوخ‌طبعی و ظرافت رفتاری و گفتاری، برون‌رفتی زیبا را در مواجهه با مشکلات مختلف روزگاران خویش برگزیده اند اما متأسفانه در سده اخیر این شوخ مشربی و مزاح پیشگی در مسیر اغراض سیاسی نمود منفی گرفته و توسط گروهای معاند و مخالف یکپارچگی کشور امتدادیافته و می‌یابد.
انسان ها افرادی اجتماعی هستند که در قالب گروه ها زندگی می کنند و وقتی کسی عضو یک گروه می شود به تدریج به آن احساس تعلق پیدا می کند و ویژگی این گروه به نظرش خوب ، مثبت و پسندیده جلوه می کند و گروه های دیگر را ناپسند تلقی می کند و آمادگی پیدا می کند تا آن افراد و گروه ها را فرودست ببیند و به این ترتیب نوعی نژاد پرستی در افراد شروع به شکل گیری می کند. نژاد پرستی نوع خاصی از تعصب است که بر مبنای استدلالات نادرست و عمومی کردن برخی خصوصیات و نسبت دادن آن به گونه ای از انسان ها بدون انعطاف به وجود می آید. زمانی که فردی با عقاید متعصبانه به دلیل ویژگی های شخصی آن فرد مثل مشخصات ظاهری و عقیدتی مانع از حرکت و رشد دیگری شود نژاد پرستی رخ داده است.
این امر از تاریخ قبل از مدرنیته و تا به امروز انجام پذیرفته که عده ای از انسانها بر مبنای باورهای خود فرهنگ و اعتقادات دیگر انسانها را مردود میشمارند و در نتیجه به ستیزه جویی و مبارزه با آنان برمیخیزند.
در کشورهایی که با انقلابهای صنعتی همچون امریکا و اروپا برای تسهیل زندگی و پیشبرد تمدن تلاشهای بی وقفه ای شکل میگرفت نژاد سیاه و سرخ مورد ظلم و بی عدالتی بسیار قرار گرفتند و این درست در زمانی اتفاق می افتد که انسان خود را در مسیر یک رشد و تعالی کامل میبیند.
برای نمونه جنگهاو جنایاتی که هیتلربه راه انداخت بر اساس خود برتر بینی نژادی و از بین بردن نژادی دیگر که باتعاریف و افکاری به نام نازیسم شکل گرفت از جمله اتفاقاتیست که به وضوح سرانجام این نوع از تفکر را نشان میدهد.
تا چند سال پیش نژاد پرستی حتی در جوامع پیشرفته بسیار رواج داشت ولی اکنون این شرایط تغییر زیادی کرده است به نحوی که حتی اگر یک سیاه پوست به ریاست جمهوری آمریکا برسد عجیب نیست.
نژاد پرستی مدرن نسبت به نژاد پرستی قدیمی می تواند شکل های مختلفی به خود بگیرد مثلا ترکیب ارزش های سنتی شخص ( مانند خلایق هر چه لایق ) و عواطف او در رویارویی با سیاه پوستان در او نژاد پرستی نمادین به وجود می آورد . در این صورت شخص با سیاهپوستان و افغانی ها به دلیل تمایلات شخصی اش مخالفت نمی کند بلکه بر اساس اصل ” هر کسی مسئول سرنوشت خویش است “ مخالفت می کند یعنی او معتقد می شود چون سیاهپوستان کار نمی کنند و افغانی ها موادمخدر تولید می کنند سزاوار این سختی ها و در به دری ها هستند . تبعیض نژادی هنوز هم وجود دارد ولی شکل آن نسبت به گذشته تغییر کرده است . امروزه برای رفع تبعیض نژادی اقداماتی به عمل آمده است از جمله اینکه کارخانه ها ، موسسات و دانشگاه ها مجبورند تعدادی از افراد متعلق به اقلیت های اجتماعی را بپذیرند.
در کشور ما با وجود اشارات بسیار در قانون اساسی و لحاظ موارد معین برای حفظ حقوق نژادها و قومیت ها به کرات سیاستها و قوانینی شکل گرفته که افراد را بر اساس نژاد و قومیتشان از حقوق انسانی و معمول در جامعه محروم کرده اند و نه تنها بعضا به گونه ای از تحصیل و کار در ادارات دولتی برای این اقشار جلوگیری شده بلکه صرفا به دلیل نوع تفکرشان ویا قومیتی که با باورهای آن بزرگ شده اند مورد ظلم و اجحاف قانون قرار گرفته اند.
در تداوم توهین های سیستماتیک نژادپرستانه در ایران، این بار عوامل سریال عروسکی «شهرک کلیله و دمنه» ترک ها را مورد تحقیر و توهین های نژادپرستانه قرار دادند.
شهرک کلیله و دمنه یک سریال عروسکی به کارگردانی «مرضیه برومند» و نویسندگی «کوروش نریمانی» است که از پلتفرم فیلم‌نت پخش می‌شود.
در این فیلم گربه نر با لهجه ترکی نمایش داده شده و فردی «بی اصل و نسب» معرفی می گردد و از طرف گربه ماده که خود را پرشین(فارس) می نامند، بارها و بارها مورد تحقیر و توهین قرار می گیرد.
در بخشی از فیلم، گربه «فارس» در جملاتی تحقیرآمیز و نژادپرستانه به گربه «ترک» می گوید:
چی خیال کردی؟! همون وقت که دمتو گرفتی تو مشتت اومدی خواستگاری یک پرشین باید فکر اینجاشو می کردی! لیاقت تو همون دخترخاله بی اصل و نسب بدترکیب‌ات بود نه یک گربه باکلاس پرشین! اونو می گرفتی تا واست چهارتا چهارتا بزاد، همشون رو هم لای گونی بزرگ می کردی راحت»!
حکومت ایران نیز به شکل سیستماتیک، نژادپرستی را در جامعه پمپاژ می کند. در کتب درسی، رسانه ها و مطبوعات رسمی ایران نیز، ترک ها مورد تحقیر قرار می گیرند و تاریخ و هویت ترکی آنها انکار و تحریف می شود.
ترک ستیزی به احساسات و اعمالی که حاوی تبعیض، عملیات خصمانه و نفرت علیه اقوام ترک تبار، فرهنگ ترکی گفته می شود.
جمهوری اسلامی با شعار اسلام‌گرایی در واکنش به ایرانی‌گری ظهور کرد؛ استفاده سیاسی از توان نیرومند فرهنگی در هویت‌های ملی در راستای غیریت‌سازی زمینه حاصلخیزی برای رفتارهای نژادستیزانه و فرقه‌گرایانه را فراهم می‌آورد. این امر به گسترش دشمنی با اقوام و ادیان همجوار و نیز امتدادات داخلی آنها در یک کشور می‌انجامد. در نتیجه خطری برای وحدت ملی جوامع چند فرهنگی مانند ایران به شمار می‌رود که این جریان در سری تولیدات رسانه‌ای ایرانی به شدت تقویت شده است.
در سالهای اخیر ، شروع تحریکات و توهین‌ها از کانال‌های دولتی بخاطر اینست که هرچه مردم از مذهب دولتی بیشتر فاصله می‌گیرند، حکومت بیشتر به ناسیونالیسم ایرانی متوصل می‌شود و چون پان ایرانیست‌ها بعنوان مدافع ناسیونالیسم ایرانی و کارشناس مسائل ملی در دستگاههای تبلیغی حکومت بکار گرفته شده‌اند لذا خط فکری نژاد پرستانه خود را پیش می‌برند و چون معتقد به مستحیل کردن ترک‌ها هستند، از هر امکانی برای تحقیر و توهین به ترک‌ها استفاده می کنند.
تلویزیون ایران در تداوم سیاست های ترک ستیزانه خود، ضمن تکرار اظهارات فاشیستی و نژادپرستانه، زبان ترکی در ایران را «وارداتی» و ترک ها را «بیگانه» خواند.
صدا و سیمای میلی جمهوری اسلامی در طول این 43 سال با تولید برنامه های هدفمند همواره در پی اختلاف افکنی و ایجاد فاصله در بین اقوام مختلف ایران بوده است. این در حالیست که سعادت و بهروزی مردم ایران در گرو اتحاد میان اقوام مختلف شکل میگیرد.
جمهوری اسلامی با توجه به حجم نارضایتی های مردم از سیستم حاکم و میل به استمرار حاکمیت خود بر کشور ایران از هر طریقی برای تسلط بر اقوام مختلف ایرانی برنامه ریزی می کند.
«شعبان میرشکرایی» که به عنوان کارشناس، در برنامه «صبح پارسی» شبکه جام‌جم تلویزیون جمهوری اسلامی حضور داشت ضمن تکرار اراجیف خود، زبان ترکی را «زبانی بیگانه و وارداتی» معرفی و ادعا کرد زبان ترکی پس از حمله مغول ها وارد ایران شده است.
او همانند سایر ترک ستیزان، ضمن انکار تاریخ و هویت ترک ها در ایران، ادعا کرد در ایران «ترک» وجود ندارد و «آذربایجانیها و قشقایی ها» در اصل «فارس» بوده اند که به زور مغول ها، زبانشان از «فارسی» به «ترکی» تغییر یافته است.
اظهارات فاشیستی این فرد خشم کاربران ترک را برانگیخته است.
نژادپرستی و ترک ستیزی در طول یکصد سال گذشته در ایران نهادینه شده و ترک ها در این کشور مکررا مورد تحقیر و توهین های نژاپرستانه قرار می گیرند.
حکومت ایران نیز به شکل سیستماتیک، نژادپرستی را در جامعه پمپاژ می کند. در کتب درسی، رسانه ها و مطبوعات رسمی ایران نیز، ترک ها مورد تحقیر قرار می گیرند و تاریخ و هویت ترکی آنها انکار و تحریف می شود.
انکار هویت ترک ها در ایران با هدف اختلاف افکنی بین ترک های قشقایی و آذربایجان جنوبی با ترک های ترکیه، آذربایجان شمالی و سایر نقاط جهان ترک صورت می گیرد تا روند آسیمیله نمودن ترک ها در ایران تسهیل گردد.
روزگاری جلگه خوزستان از پر آب‌ترین جلگه‌های ایران محسوب می‌شد. خاک حاصلخیز و آب و هوایی که به کشاورزان، اجازه ۲ بار کشت در یک سال را می‌داد. رودخانه کرخه زمانی سومین رود کشور بعد از کارون و سفید‌رود محسوب می‌شد.
روزگاری قسمت وسیعی از این جلگه توسط رودخانه کرخه سیرآب می‌شد. اما این روزها دیگر کرخه‌ای در کار نیست. زمین‌های اطراف آن خشک و بی‌آب و علف شده است. مردان مسن این منطقه می‌گویند، چنین روزگاری را نه شنیده‌اند و نه به یاد دارند.
مسئولین استانی بدون توجه به مشکلات معیشتی، به کشاورزان این منطقه گفته‌اند، امسال حق کشاورزی ندارند. این در حالی است که همه اهالی زیر بار اقساط سنگین وام‌هایی هستند که بعد از سیل سال ۹۸ برای بازسازی منازل‌شان گرفته‌اند. روزانه پیامک‌های تهدید‌آمیز بانک‌ها برایشان ارسال می‌شود.
یکی از روستاییان در این رابطه می‌گوید:
«آب‌مان را که گرفتند، زمین و جان‌مان را هم بگیرند! چه چیز دیگری داریم که از دست بدهیم؟! همه چیز از دست رفته است! ».
تنها راه تامین معیشت مردم حاشیه رودخانه کرخه، کشاورزی و دامداری بود؛ اما حالا نه آبی برای کشاورزی هست و نه علوفه‌ای برای دامداری. پر واضح است، دیر یا زود بایستی به حاشیه‌های شهر اهواز یا دیگر شهرها نقل مکان کنند. سرنوشت آنها در نبود حمایت دولتی تنها حاشیه‌نشین شدن است.
بسیاری از مردم حاشیه رودخانه کرخه بعد از بحران آب به حاشیه اهواز مهاجرت کرده‌اند. در حال حاضر اهواز با ۴۰۰ هزار حاشیه نشین دومین شهر ایران از نظر بیشترین تعداد حاشیه‌نشین است. بسیاری از روستاییان بدلیل فقر و نداری به زباله‌گردی روی آورده‌اند.
یکی از اهالی حاشیه رودخانه کرخه در رابطه با وضعیت مردم می‌گوید:
«ما کارگران کارخانه کرخه هستیم. نان همه‌مان از رودخانه کرخه درمی‌آمد و حالا جان رودخانه‌مان را گرفته‌اند و می‌گویند بروید کسب و‌کارتان تعطیل شده است. دادگاهی هست که از آنها بپرسد چگونه پرآب‌ترین جلگه و رودخانه‌های ایران را برهوت کردید؟!…»
مردم این منطقه در ۴۰ سال گذشته روی خوشی به خود ندیده‌اند. از نابودی همه زندگی‌شان در جنگ تا خشکسالی ۱۰ ساله که رمق‌شان را گرفته است. یکی از اهالی در این رابطه می‌گوید:
«از خانه ما شعله سکوهای نفت در آسمان پیداست. روزها از بوی بد نفت و گاز سردرد گرفته‌ایم. در جنگ آواره شدیم، آب‌های سرزمین‌مان را خشکاندند، سهم ما از زندگی کجاست؟»
مشکلات مردم حاشیه رودخانه کرخه مانند سایر نقاط ایران همچنان لاینحل باقی مانده است. مردم مانند همیشه منتظر یک فرصت برای شروع اعتراضات خود هستند. مشخص است، هر اعتراضی به نسبت اعتراض قبلی گسترده‌تر و رادیکال‌تر خواهد بود. دیکتاتوری حاکم بیهوده تلاش می‌کند، مردم را با سرکوب و ارعاب ساکت نگه دارد. اما آتش‌فشان خشم مردم هر لحظه احتمال فوران دارد.
اعتراف یک مقام حکومتی به انقلاب جنسی در ایران
محمدرضا کدخدایی، “آخوند” مدیر گروه مطالعات جنسیت و خانواده در نشست «آینده‌پژوهی شبهات دینی در حوزه شخصیت و حقوق زن در اسلام» گفت “اگر حوزه و دانشگاه نجنبند، دانشگاه از منظر دین وارد عرصه بررسی قوانین نشود و حوزه به نواجتهادگرایی رونیاورد وضعیت آینده ایران در مسئله زن و خانواده، درست شبیه امروز غرب خواهد بود، یعنی از مرحله روابط آزاد جنسی بین دختر و پسر و سقط جنین عبور کرده و با رواج همجنسگرایی روبرو خواهیم بود.”
وی همچنین گفت: “از دید نظام فکری غالب غربی، ازدواج، تعهد متقابل است که سبب سلب آزادی و ایجاد محدودیت می‌شود به همین دلیل برای اعطای آزادی فردی بیشتر حاضرند خانواده را متزلزل کنند؛ اینها سقط جنین را از مهمترین شاخص‌های توسعه می‌دانند زیرا وقتی زنان بیشتری وارد بازار کار شوند ثروت بیشتری تولید خواهد شد. نظام غربی تقدس خانواده و مقام مادری و پدری را زیر سؤال می‌برد.”
وی ضمن اشاره به انقلاب جنسی در ایران افزود: “ورود به مدرنیته باعث ایجاد شبهات فراوان در زمینه مسائل حقوقی زن و خانواه شد و امروز ما در بسیاری از شاخص‌ها در شاخص انقلاب جنسی قرار داریم که افزایش آمار طلاق و سن ازدواج مؤید آن است. اگر امروز دغدغه حکومت و حوزه و مراکز فرهنگی دغدغه‌مند مسئله بی‌حجابی و روابط آزاد بین دختر و پسر است کاملا قابل پیش‌بینی است که مسئله اصلی حکومت و روحانیت تا ۱۵ سال آینده، موضوع همجنسگرایی است.”
در اعترافات آشکار است که جامعه ایران به طور مشخص زنان و رنگین کمانی ها، علی رغم وجود سرکوبها برپایه قوانین زن ستیز و رنگینکمانی ستیز، تحجر و نرینه سالاری را زیر پا گذشته و راه خود را بسمت آخرین دستاوردهای جهانی بر پایه حق انتخاب، آزادی روابط جنسی، آزادی زن و رنگین کمانی، برابری، سکولاریسم و مدرنیسم که بی شک در غرب به نسبت بسیار بالایی محقق شده است طی میکنند.
پر واضح است که جمهوری اسلامی توان کنترل این انقلاب جنسی که اساس آن در هم کوبیدن هرگونه بردگی و اسارت و خشونت بر پایه جنسیت هست را ندارد. این یک شکست قاطع سیاسی برای حکومت اسلامی است که زن در آن جنس دوم، خانه دار و شوهر دار و بچه دار، و رنگین کمانی تابو و مجرم است؛ بطور قطع با پیشروی اعتراضات در بستر جامعه و نزدیک شدن به آن انقلاب عظیم اجتماعی که راه است، اعترافات وهشدارهایی این چنینی از طرف مقامات حکومتی برای پیدا کردن راهکار جهت حفظ نظام بیشترخواهد شد.
حکایت مردان سیاه‌پوش ؛ از لشکر انصارالمهدی تا موسسه‌های تشریفات
روزگاری داشتن محافظ شخصی (بادیگارد) در جمهوری اسلامی برای مقام‌های سیاسی نشان اشرافیت بود و روزگاری آنها قهرمانانی شدند که جان خود را برای مصالح نظام به خطر می‌انداختند.
در ابتدای دهه ۶۰ یکی از مهمترین نشانه‌های ساده‌زیستی حضور بدون محافظ چهره‌ها و مقام‌های سیاسی در محافل و میان مردم بود. اما با ترور بعضی شخصیت‌ها دوران نمایش ساده زیستی برای مقام‌های حکومت انقلابی تمام شد.
حالا در دهه چهارم حیات انقلاب اسلامی محافظان حکومتی دیگر لشکر شده‌اند. اسامی مقام‌های نیازمند حفاظت فهرستی بلند بالاست که تمامی ندارد و هر روز هم با عناوین مختلف به آن افزوده می‌شود.
ضمن آنکه ۱۰ سالی می‌شود، درخواست محافظت در ایران برای شهروندان هم معمول شده و نشانه «خاص بودن» است. بعضی چهره‌های هنری، مدیران شرکت‌ها و مجموعه‌ها به دنبال محافظان ساعتی و کرایه‌ای هستند. افرادی خوش پوش، خوش قد و بالا با هیکل تنومند که قدم زدن، نشستن و عکس گرفتن کنارشان می‌تواند برای مخاطبان جذاب باشد.
حفاظت از مقامات، بادیگارهای انقلابی
در ابتدا وظیفه حفاظت از مقام‌ها در جمهوری اسلامی برعهده کمیته‌های انقلاب اسلامی بود. سپس تیپ حفاظت انصارالمهدی در سپاه پاسداران تشکیل شد و وظیفه حفاظت از مقامات ارشد نظام را بر عهده گرفت.
پس از مدتی این تیپ تبدیل به لشکر شد و روند محافظت از مقام‌های نظام هم رتبه‌بندی پیدا کرد. اما از ابتدای دهه ۸۰ و ترور چهره‌های خاص به خصوص فعالان برنامه‌های هسته‌ای، در برخی موارد سازمان تازه تاسیس اطلاعات سپاه، مسئولیت حفاظت را برعهده گرفت.
این روزها دارابودن تیم حفاظت برای مقام‌های ارشد نظام معمول است و حتی چهره‌هایی در رده‌های پایین‌تر نیز معمولا کادر محافظتی ثابتی دارند.
نکته‌ای که می‌توان در مورد لشکر انصارالمهدی یادآور شد این است که بخشی مهمی از نیروهای این لشکر پس از پایان جنگ از میان بسیجیانی انتخاب شدند که توانایی خود را اثبات کرده بودند. اما اواخر دهه ۸۰ نسل بعد اعضاء این لشکر بیشتر از بین نیروها از پایگاه‌های بسیج و پس از گذران مراحل سخت گزینشی توسط سازمان‌های امنیتی سپاه جذب شدند.
آغاز عصر بادیگارهای نمایشی
از ابتدای دهه ۹۰ پدیده‌ای نو در جامعه ایران به نام «بادیگارد نمایشی» برای اقشار مختلف جامعه به‌خصوص هنرمندان و چهره‌ها معمول شد. نماد بادیگاردهای نمایشی جاهلان دهه ۴۰، لوطی و نوچه‌های آنها و افراد تنومند بودند، افرادی که قد بلند و هیکل خاص داشتند. این افراد در موسسه‌های مختلف آموزش داده می‌شوند و در کنار چهره‌های مشهور یا هر کسی قرار می‌گیرند که توانایی پرداخت هزینه‌های محافظ شخصی را داشته باشد.
باتوجه‌به اینکه در قوانین رسمی جمهوری اسلامی مسئولیت حفاظت از شخصیت‌ها بر عهده نهادهای انتظامی و امنیتی است، این دسته از محافظان در عمل و به طور قانونی نمی‌توانند کار زیادی انجام دهند. محافظانی که بیشتر به محافظ‌ها در فیلم‌های هالیوودی شباهت دارند در واقع با حضور «بادیگارد» در کنار افراد را نمایش می‌دهند. برای آنکه با فعالیت بادیگاردهای نمایشی آشنا شوید باید از موسسه‌های تامین این افراد در تهران پرس‌وجو کنید. شرکت‌هایی که بیشتر در کار ارائه خدمات تشریفاتی هستند.
مردان سیاه‌پوش
دفتر یکی از موسسه‌هایی که خدمات محافظ شخصی اراییه میدهد در خیابان «مقدس اردبیلی» مملو از عکس‌هایی است که در آن مردانی سیاه‌پوش با کت و پالتوی چرم و عینک دودی ژست‌های هالیوودی گرفته‌اند. مردانی که گویی همین امروز از میان شرکت‌کنندگان مسابقه قوی‌ترین مردان ایران و یا دعوا کن‌های مناطق خاصی از شهر انتخاب شده‌اند و بنا است حافظ جان کسانی باشند که یا خطری احساس یا می‌خواهند خاص و ویژه در جامعه تردد کنند.
ماجرای محافظان شخصی اما در ایران ربطی به دنیای فیلم‌های هالیوودی و مافیایی ندارد. آنچه در عمل وجود دارد بیشتر نمایشی است که بعضی چهره‌های شاخص هنری و حتی مدیران شرکت‌ها و موسسه‌های خصوصی تلاش دارند برای نشان‌دادن موقعیت خود برپا کنند.
دفتر موسسه خدمات بادیگارد نه تابلویی در ورودی دارد و نه نامش شبیه مرکز ارائه خدمات محافظ شخصی است. مسئول این دفتر مجموعه‌اش را ارائه‌دهنده خدمات تشریفات می‌داند.
منشی که مسئولیت نظارت بر سوال‌های اولیه را برعهده دارد در خصوص روال کار توضیح میدهد: «بیشتر مراجعین ما به دنبال محافظ ویترینی هستند. یعنی افرادی خوش‌چهره، تنومند، قدبلند، با پوشش و ظاهری هالیوودی باشند. هزینه استخدام این محافظان از ساعتی یک و نیم تا سه میلیون تومان بسته به شیوه خدمات خواسته شده تغییر می‌کند. اما اگر به دنبال محافظانی تعلیم‌دیده و کاربلد هستید که دوره‌های حفاظت شخصی و آموزش‌های رزمی و ویژه دیده باشند، پیشنهاد ما افرادی است که به طور نامحسوس و با ظاهری عادی اطراف شما حضور داشته باشند. قیمت این محافظان هم بسته به موقعیت موردنیاز و میزان خطری که شما را تغییر می‌کند متغیر است که نمی‌توانیم بدون داشتن جزئیات قیمت بدهیم. گروه سوم ترکیبی از هر دو است یعنی افرادی خوش‌پوش، تنومند، قدبلند که دوره‌های مختلف را هم طی کرده‌اند. این افراد هم‌بسته شرایط شما کارشان از ساعتی دو تا پنج میلیون تومان تفاوت قیمت دارد.»
این شرکت‌ها شرط مذاکره بعدی و دیدار با مدیران و دیدن آلبوم محافظان را منوط به حضور چهره‌ای میکنند که محافظ می‌خواهد. سال ۹۹ محمد شرفی، رئیس پلیس پیشگیری ناجا گفته بود: «پلیس و نیروی انتظامی هیچ مجوزی جهت محافظت شخصی از افراد یا فعالیت بادیگاردها صادر نکرده و نه‌تنها پلیس، بلکه قانون نیز چنین اجازه‌ای را نداده است. حفاظت از شخصیت‌ها در نیروی انتظامی بر اساس ضوابط خاص و قوانین کشور است و این کار باتوجه‌به این ضوابط انجام می‌شود.»
حافظانی که فقط نمایش می‌دهند
در حقیقت باوجود آنکه شرکت‌های رسمی اقدام به آموزش و صدور گواهینامه برای محافظان شخصی میکنند، اما این محافظان به‌هیچ‌عنوان در جایگاه و دارای دایره اختیارات محافظت کامل نیستند. نکته‌ای که منشی این مرکز که ما به آن مراجعه کرده‌ایم بر آن تاکید می‌کند: «شما نمی‌توانید توقع داشته باشید محافظ ما مثلا در صورت مشکوک شدن به فردی او را تفتیش کند یا برخورد قهری با آن داشته باشد. در حقیقت آنچه ما ارائه می‌دهیم سپر روانی است که اطراف شما حضور دارد و اجازه نمی‌دهد کسی در محیط مراجعه شما فکر رفتاری خطرناک به سرش بزند.»
اما مسئله زمانی عجیب می‌شود که بدانیم در سایت‌های کاریابی آگهی‌های مختلفی در خصوص خدمات محافظ شخصی منتشر می‌شود. در یکی از آگهی‌ها آمده است: «دارای کمربند مشکی، قد ۱۹۲، وزن ۱۳۰، خوش‌چهره، چابک و با کلیه ابزار موردنیاز.»
وقتی با این آگهی تماس می‌گیریم و در خصوص قیمت و ابزار مورد نیاز می‌پرسیم چنین پاسخی می‌شنویم: «اگر برای فرش قرمز اکران فیلم یا مراسم‌های اینچنینی باشد ساعتی ۵۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومان، اما اگر واقعا از روی نگرانی برای تهدید انجام شده باشد ساعتی یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان. ابزار هم شامل: شوکر، گاز فلفل، پنجه بوکس، اسلحه قلابی ولی شبیه به اصل است.»
این مسئله زمانی حساسیت‌برانگیز می‌شود که خود این ابزار همگی جز اقلام ممنوعه و در محدوده جرم بوده و پلیس در صورت مشاهده یا استفاده از آن اجازه برخورد، ضبط و حتی بازداشت فرد حمل‌کننده را دارد. وقتی از این فرد در خصوص این موضوع می‌پرسیم می‌گوید: «شما که قرار نیست ترور بشوید فقط می‌خواهید دیگران احساس کنند توان مالی و جایگاه شما به شکلی است که محافظ شخصی دارید.»
این همان نمایشی است که از آن صحبت کردیم. در سالهای اخیر و به‌خصوص قبل از فراگیری کرونا در برخی مراسم اکران فیلم یا فرش قرمز حضور بازیگرانی که افرادی از این دست به‌عنوان محافظ آنها را همراهی می‌کردند، خبرساز شده بود.
در همین زمان رسانه‌ها در خصوص این نمایش واکنش نشان دادند تا حدی که برخی از بازیگرانی که با بادیگرد به مراسمی رفته بودند، ناچار به تکذیب شدند. مانند مهران مدیری که پس از انتشار فیلمی که نشان از حضور افرادی با شمایل بادیگارد در پیرامونش می‌داد، در اختیار داشتن محافظ شخصی را رد کرد.
محافظت حرفه‌ای
اما در کنار این نمایش قدرت باید در نظر بگیریم طی سالهای اخیر وقایعی نیمه مافیایی در ایران کم نبودند. از کشته شدن افرادی با قدرت مالی یا روابط رانتی بالا تا آدم ربایی و غیره.
این همان نکته‌ای است که یکی دیگر از شرکت‌هایی که تلفنی در خصوص بادیگارد با آن صحبت کردیم به آن اشاره می‌کند. این شرکت در خصوص محافظت از خانواده یک فرد می‌گوید: «محافظت از خانواده اگر تهدیدی داشتید نیازمند استراتژی است. یعنی شما به‌جای یک محافظ باید تیم محافظ داشته باشید که شامل اپراتور کامپیوتری که از طریق تلفن و نصب دوربین در محل گروه را مدیریت می‌کند و محافظانی که بسته به تعداد افرادی از خانواده که نیازمند محافظت دارند تغییر میکنند. در این شیوه ما رفت‌وآمد افراد را بررسی کرده و در طول مسیر نیز به‌طور نامحسوس هرگونه احتمال تعقیب و یا حضور افراد مشکوک را بررسی می‌کنیم و در صورت نیاز بلافاصله با نیروی انتظامی هماهنگ می‌کنیم. قیمت این خدمات هم تا زمان بررسی دقیق شرایط خانواده، تعداد افراد و نوع تهدید و میزان رفت‌وآمد افراد قابل‌ارائه نیست. اما ما با دریافت مبلغ یک میلیون تومان کارشناس می‌فرستیم تا ارزیابی‌ها را انجام داده و قیمت نهایی را اعلام کند. اگر یکی از مشتریان سابق معرفی کرده باشد، شاید این خدمت اولیه رایگان شود.»
این موسسه در خصوص تجربه‌های قبلی می‌گوید: «بسیاری از افراد ذی نفوذ که حتی محافظان رسمی از طریق دستگاههای امنیتی دارند گاه برای برخی برنامه‌ها و یا افراد خانواده‌شان از خدمات ما استفاده میکنند. مثلا مقامی دولتی که نمی‌خواهد نیروهای امنیتی در کنار فرزندانش باشد مسئله مراقبت از فرزندان را به ما می‌سپرند. حتی گاهی از ما می‌خواهند این محافظت بدون اطلاع خود فرزندان یا افراد خانواده باشد. البته در این زمینه حتما باید با تیم‌های امنیتی رسمی هماهنگی صورت بگیرد چون موردی داشتیم که نیروهای امنیتی نیروی ما را بازداشت کردند، چون گمان می‌رفت خودش تهدیدی برای فرد است.»
با توجه ممکن نبودن دسترسی به نهادهای امنیتی تلاش می‌کنیم از طریق تماس با ۱۱۰ کسب اطلاع کنیم. وقتی از اپراتور سامانه ۱۱۰ پلیس جمهوری اسلامی ایران می‌پرسیم که باتوجه به نگرانی برای حضور مدیرعامل شرکتمان در مراسمی آیا شما استفاده از خدمات محافظان شخصی را توصیه می‌کنید، می‌گوید: «اگر احتمال خطر می‌دهید باید با نیروی انتظامی هماهنگ کنید و پلیس در صورت اینکه با بررسی خطر را تأیید کند خودش اقدامات محافظتی را انجام میدهد که البته شامل محافظ دائمی یا برای همراهی نیست. چون این امر نیازمند مصوبه شورای امنیت است. اما در نظر داشته باشید اگر محافظ شخصی شما به هر دلیلی با فردی ولو مشکوک درگیر شود و آسیبی به آن فرد برسد یا از ابزاری غیرقانونی استفاده کند شما نیز به‌عنوان شریک جرم مسئولیت خواهید داشت. چرا که مسئولیت محافظت و امنیت شهروندان طبق قانون تنها بر عهده نیروی انتظامی است.»
محافظ یا مانکن
این نکته روشنگر اصل ماجرای مقوله محافظان شخصی در ایران است. مانکن‌هایی خوش‌هیکل و گاه با هیبتی ترسناک که برای نمایش اقتدار استخدام می‌شوند. اما اگر فردی قصد آسیب زدن به شما را داشته باشد آنها تنها می‌توانند تا حدی مانع نزدیک شدن او به شما شوند ولی امکان برخورد فیزیکی یا جلب فرد را ندارند.
شاید به همین خاطر است که سال گذشته یکی از رسانه‌ها در گزارشی متذکر شده بود که این روزها با داغ شدن بازار محافظان شخصی، بیشتر مراجعه‌کنندگان به باشگاه‌های رزمی یا بدنسازی حرفه‌ای نه به‌قصد ورزش که برای کسب مهارت‌هایی جهت ورود به این کسب‌وکار هستند. هرچند بحث گواهینامه مهارت‌های محافظان شخصی هیچ ارتباطی به توانایی‌های ورزشی ندارد و این موسسه‌ها تنها پس از آموزش‌های ویژه، و کسب مهارت‌های گاه سخت و دشوار چنین گواهینامه‌ای برای شما صادر میکنند.
البته این روزها بیشتر چهره‌های سرشناس که برای نمایش اقدام به استخدام محافظ میکنند، بیش از آنکه خواستار محافظی کارکشته باشند به دنبال افرادی خوش‌چهره و خوش قدوبالا هستند. به قول منشی موسسه‌ای که با آن تماس گرفتیم، چهره‌های مشهور می‌خواهند بادیگاردها با حضور در کنار این افراد «عکس‌هایشان را شبیه فیلم‌های گانگستری هالیوودی کند.»
یکی از فعالان حوزه سینما می‌گوید: «برخلاف تصور همگانی بسیاری از این بادیگاردهایی که کنار چهره‌های سینمایی می‌بینید نه تنها پولی نمی‌گیرند بلکه گاه مبلغی هم به آن چهره پرداخت کرده‌اند. چون این افراد بر این باورند به واسطه حضور در کنار این فرد در مراسم مختلف سینمایی راه می‌یابند و پای آنها به سینما و دنیای بازیگری باز می‌شود.»
بیشتر بخوانید:
چند زن سپاهی و بسیجی در استادیوم برای فریب فیفا
سپاه پاسداران و نیروی انتظامی بازیچه منافع «روحانیون» شده‌اند
محافظان زیرزمینی
ولی این ماجرا چهره دیگری نیز دارد که در پشت پرده تمام راه خود را ادامه میدهد. دنیای خاص افرادی با رانت ویژه که محافظان شخصی در کنار خود و خانواده‌شان حضور دارند و حتی این محافظان اجازه حمل اسلحه و استفاده از آن را نیز دارند. چرا که این افراد در کشوری که غرق در فساد و رانت است به نهادهایی وابسته‌اند که حتی کشتن انسانها نیز برای آنها کمترین هزینه را خواهد داشت.
البته استخدام بادیگاردهای مسلح شامل خدمات موسسه‌هایی که در این گزارش با آنها تماس گرفته شد، نمی‌شود و آن هم مانند بسیاری امور دیگر در ساختار جمهوری اسلامی ایران زیرزمینی است.
