بر اساس اخبار منتشر شده، روز شنبه ٨ بهمن ماه ١۴٠١ (٢٨ ژانویه ٢٠٢٣) یک کولبر به نام کاوان، اهل روستای شمشیر از توابع پاوه و یک تن دیگر به نام سیوان، اهل روستای “دره‌پمان” از توابع مریوان، بر اثر شلیک نیروهای هنگ مرزی مجروح شدند.
بنابر گفته منابع مطلع، این دو شهروند در کوهستان‌های نوسود و در حین کولبری، بر اثر اصابت گلوله نیروهای حکومتی از ناحیه پا دچار مصدومیت شده‌اند.
این دو کولبر پس از جراحت عمیق ناشی از اصابت گلوله برای مداوا به مراکز درمانی شهرهای پاوه و مریوان انتقال داده شده‌اند.
از وضعیت کنونی جراحات این دو شهروند تحت درمان در بیمارستان، جزئیات دقیقی در دسترس قرار نگرفته است.
در نوار مرزی غربی و شمال غربی ایران، کولبری و در نوار مرزی شرقی ایران، سوخت‌بری بخش عمده‌ای از کار روزمره مردمان برای امرار معاش است، اما نیروهای نظامی و انتظامی حکومت، کولبران و سوخت‌بران را اغلب با شلیک مستقیم به قتل می‌رسانند.
عبور از راه‌های صعب‌العبور، سقوط از کوه، انفجار مین‌های به جای مانده از جنگ و ایران عراق، سرمازدگی، گیر افتادن در زیر بهمن و شلیک مستقیم نیروهای انتظامی مرزبانی و سپاه ترویستی پاسداران از جمله دلایل مرگ کولبرها در راه‌های مرزی است. اما در میان همه این تهدیدها، شلیک مستقیم نیروهای انتظامی و سپاه پاسداران تهدید و سیاست فعال حکومتی است. تعداد زیادی از کولبران هر سال توسط نیروهای نظامی حکومت کشته می‌شوند.
در میان کولبران، جوانان تحصیلکرده و دانشگاه رفته هم هستند که در منطقه کار ندارند و ناچار می‌شوند به کولبری روی بیاورند. در میان کولبران، کودکان، زنان و افراد سال‌خورده هم هستند که در ازای مبلغ ناچیزی، جان‌برکف هرروز به دل راه‌های کوهستانی می‌زنند که کمکی باشند به وضعیت معشیتی خانواده‌هایشان.
تیراندازی نیروهای مرزبانی و سپاه تروریستی پاسداران، به شهروندانی که از فقر و تبعیض رنج می‌برند، این به ظاهر شغل غیرانسانی و طاقت‌فرسا را به کابوسی مرگ‌بار تبدیل کرده است.
