پدیده کودکان کار در ایران از شروع این حاکمیت رفته رفته پررنگ تر شده است. به صورتیکه این روزها به جزیی جدایی ناپذیر از خیابان‌های شهر تبدیل شده‌اند. آنها سال‌ها است، در کوچه پس کوچه‌های فقر و تنگدستی زندگی و کودکی خود را فراموش کرده‌اند.
استفاده پیمانکاران شهرداری تهران از کودکان کار سال‌ها است که ادامه دارد. اغلب این کودکان زیر ۱۵ سال سن دارند. مشخص است، بدلیل پایین بودن سن، این کودکان از کلیه مزایای قانونی مانند بیمه و… محروم هستند. کودکان کار به همین دلیل سوژه‌های خوبی برای مافیای حاکم بر شهرداری است که با کمترین هزینه، کارهایشان را انجام بدهند. به همین دلیل، این روزها حتی شاهد رفتگری کودکان زیر پانزده سال در تهران با لباس پیمانکاران شهرداری بوده‌ایم. برخلاف تکذیب شهرداری تهران، در منطقه غرب آن کودکان کار در حال نظافت خیابان مشاهده شده‌اند.
آمارهای دولتی در رابطه با تعداد کودکان کـار بسیار متناقض و غیر واقعی است. طبق آماردولتی منتشره در سال ۹۹ تعداد کودکان کار تنها ۷۰ هزار نفر بود. اما مرکز آمار وزارت کار در سال ۹۶ تعداد کودکان کـار را ۵۰۰ هزار نفر اعلام کرده بود. پر واضح است، با توجه به وخامت وضعیت اقتصادی کشور تعداد کودکان بی‌گمان افزایش خواهد داشت و نه کاهش.
سال گذشته یک عضو سابق هیات رئیسه کمیسیون اجتماعی مجلس آمار کودکان کـار را بین ۳ تا ۷ میلیون نفر اعلام کرده بود. یکی از علل واقعی نبودن آمار کودکان کـار هراس آنها از بیکاری، دستگیری و جدا شدن از خانواده‌هایشان می‌باشد.
تا زمانی که حداقل دستمزد یک کارگر در ایران بسیار پایین تر از نصف خط فقر است، پدیده کودکان کار نیز سیر صعودی خواهد داشت. این افزایش نتیجه بلافصل سیاست‌های غارتگرانه سران حکومت است. مردم به درستی در اعتراضات اخیر شعار فقر فساد گرونی می‌ریم تا سرنگونی می‌دادند. به راستی تنها راه کار پایان دادن به پدیده کودکان کـار تغییر این حکومت غارتگر است.
