محمدکمیل زندخانی، نوجوان ۱۶ ساله اهل ایلام که پیشتر در جریان انقلاب و طی دو نوبت توسط ماموران حکومتی بازداشت و شکنجه شده بود، پس از آزادی موقت اقدام به خودکشی کرده و در کما فرو رفته است.
گفته میشود، محمدکمیل پس از آزادی موقت به دلیل شکنجههای روحی و جسمی شدید در وضعیت روانی نامساعدی قرار داشته و در حالی که آثار شکنجه بر بدن او کاملا مشهود است، به مدت دو هفته است که در بیمارستان رازی ایلام و در حالت کما قرار دارد.
او اولین بار آبان ماه بازداشت شده و با قرار وثیقه آزاد شده بود. این کودک برای بار دوم، چهارشنبه 30 آذر توسط نیروهای حکومتی ربوده شده و بعد از سپری کردن 19 روز بازجویی و شکنجه شدید، نیروهای اطلاعات پیکر نیمهجانش را مقابل درب منزل خانوادگی وی به حال خود رها کردهاند.
محمدکمیل زندخانی اولین معترضی نیست که پس از آزادی موقت اقدام به خودکشی کرده است.
پیشتر نیز برخی از بازداشتیها آزاد شده اقدام به خودکشی کرده بودند. از جمله یلدا آقا افضلی 19 ساله، عباس منصوری جوان معترض ۱۹ ساله، عرشیا امامقلیزاده 16 ساله، عاطفه نعامی 37 ساله، مینا یعقوبی 33 ساله، محسن جعفریراد 36 ساله و …. پیشتر در گزارشات تحیقیقی انجام شده در رابطه با علت اقدام به خودکشی بازداشت شدگان، مواردی وجود دارد که زندانیان آزاد شده به خصوص زندانیان کم سن و سال میگفتند، «جلوی ما تریاک و قرص میانداختند» و میگفتند، «باید بخوری تا آروم بشی و دیگه تظاهرات نری». اثرات این قرصهای روانگردان کاملا بر روی افراد مشخص است.خودکشیها میتواند آثار این داروها باشد.
موارد دیگری مثل تجاوز در زندان و شکنجههای روانی میتواند عوامل دیگر این خودکشیها باشد. به گفته برخی بازداشتشدگان سال 98، موضوع قرصها و داروهایی که به زندانیان داده میشود، جدید نیست. اما این داروها قبلا در دراز مدت عمل میکرد، اما امروز از داروهای قویتر با اثر سریعتر استفاده میشود که عوارضی چون افسردگی شدید، نا امیدی، آشفتگی فکری و توهم ( پارانویا )، بیحسی و یا از دست دادن قدرت تکلم را دربر دارد.
به گفته فعالان حقوق بشر، باید زندانیان در این رابطه با هوشیاری از مصرف هرگونه قرص و دارویی که توسط زندانبان به آنها داده میشود، خودداری کنند.