روز چهارشنبه ۹ آذر۱۴۰۱، مرکز رسانه قوه‌قضاییه، خبر از برگزاری نخستین جلسه دادگاه رسیدگی به پرونده مرگ «روح‌الله عجمیان» بسیجی کشته‌شده در مراسم چهلم حدیث نجفی در کرج داد. در این دادگاه ۱۵ نفر از متهمین حضور داشتند که پنج نفر از آنها با اتهام «افساد فی‌الارض» و «محاربه» به اعدام محکوم شدند، نام یکی از آنها رضا آریا، فرزند یحیی است، او کارمند شرکت تامین برق مترو است که زیر فشار و شکنجه اعتراف به لگدزدن به کتف بسیجی کرده است.
رضا آریا مجرم نیست و به گواهی دوستان و‌آشنایانش، او مردی آرام و پدری مهربان و زحمت‌کش است. رضا در دادگاه از داشتن وکیل انتخابی محروم بوده و متهم ردیف پنجم این پرونده است.
انتساب اتهام محاربه به رضا و دیگر معترضان غیر قانونی است.
بنا بر ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی شرط تحقق جرم «محاربه» استفاده از «سلاح» توسط مرتکب به «قصد ایجاد ناامنی و ترساندن» مردم است و در صوت عدم استفاده از سلاح و یا در صورت عدم ایجاد ناامنی و ترس در عموم مردم این جرم ارتکاب نیافته است.
بر این اساس از آنجا که معترضان بازداشت شده از سلاح استفاده نکرده و پرتاب سنگ یا ایراد ضرب و جرح با مشت و لگد و یا درگیری فیزیکی با ماموران مصداق عرفی استفاده از سلاح محسوب نمی‌شود، انتساب اتهام محاربه به آنها کاملا غیر قانونی و صدور احکام اعدام با استناد به آن به معنی قتل عمد است.
«محاربه»، «دشمنی با حکومت اسلامی» و «افساد فی‌الارض» سه اتهامی هستند که در دادگاه‌های جمهوری اسلامی علیه معترضان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ صادر شده‌اند.
برخی از این معترضان، متهم به تخریب اموال شده‌اند و برخی دیگر جرح ماموران پلیس را در طول اعتراضات در پرونده خود دارند. اما گروهی دیگر هم هستند که قاضی آنها را در پرونده‌های قتل بسیجیان، هم‌دست خوانده است.
استناد قاضی پرونده‌های محکومان به اعدام، ویدیوهایی هستند که از اعتراضات در شبکه‌های مجازی منتشر شده یا از موبایل متهمان به دست آمده‌اند. برخی متهمان در مقابل دوربین‌های دادگاه منکر قتل مستقیم شده‌اند اما سیاست جمهوری اسلامی برای سرکوب اعتراضات، حقی برای متهم قائل نشده است؛ خصوصا که این متهمان از دسترسی به انتخاب وکیل محروم بوده، مدت‌ها در انفرادی نگه داشته شده و برخی از آنها هم مدعی هستند که مورد شکنجه‌های جسمی علاوه بر آزار روحی قرار داشته‌اند.
