افزایش فشار اقتصادی در ایران، با افزایش آمار خودکشی به ویژه در میان کارگران همراه شده است. آرش تبرک، یکی از کارگران پرسنل پتروشیمی شهرستان چوار از توابع استان ایلام، در پی اخراج توسط حراست این مجموعه به زندگی خود پایان داد.
بر اساس اخبار منتشر شده، آرش تبرک در حالی که از کار اخراج و ممنوع‌الورود شده بود، روز دوشنبه ۵ دی ١٤٠١ (٢۶ دسامبر ٢٠٢٢) در پی اقدام به خودکشی جانباخت.
پیشتر و در روز دوشنبه ۱۷ مرداد ۱۴۰۱، علی محمد کریمی، اهل شهر چوار و از کارگران اخراجی شرکت پتروشیمی ایلام، با استفاده از اسلحه به زندگی خود پایان داده بود.
همچنین، یک روز پیش از آن نیز، محمد منصوری ٣٢ ساله و یکی دیگر از کارگران اخراجی شرکت پتروشیمی ایلام به طریقه حلق‌آویز کردن، خودکشی کرده و جان باخته بود.
دولت سیزدهم کار خود را با وعده حل مشکلات اقتصادی، مبارزه با فقر و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر جامعه آغاز کرد اما نه‌تنها مشکلات مالی مردم برطرف نشده بلکه افزایش چندین برابری هزینه‌های زندگی شماری از اقشار آسیب‌پذیر را به سمت مرگ و آسیب‌های فزاینده سوق داده؛ به طوری که گزارش‌های موجود نشان می‌دهد که در ماه‌های اخیر، هم آمار حوادث کار و هم آمار خودکشی کارگران افزایش یافته است.
در سالهای اخیر با شدت گرفتن بحران معیشتی در ایران نرخ خودکشی در محیط‌های کارگری و در میان خانواده‌های درگیر با فقر افزایش چشمگیری یافته است. اگرچه مشکلات اقتصادی دلیل موجهی برای اقدام به خودکشی نیست، خودکشی کارگران در سالهای اخیر، اوج فشارهای مالی بر اقشار آسیب‌پذیر جامعه ایران را آشکار می‌کند.
بحران معیشتی و تأخیر در پرداخت دستمزدها و اخراج از کار اصلی‌ترین دلیل اقدام به خودکشی کارگرانِ جان به لب رسیده است.
مسئولان جمهوری اسلامی از بیان آمار مربوط به خودکشی امتناع می‌کنند و مدعی‌اند که ایران یکی از کشورهای با نرخ پایین خودکشی است.
