از آغاز اعتراضات کمسابقه ایرانیان علیه استبداد حاکم در جمهوری اسلامی، حضور پررنگ جامعه رنگینکمانی به وضوح مشاهده شده است. از برافراشته شدن پرچم رنگینکمانی در تجمعات اعتراضی خارج از کشور در شهرها و کشورهای مختلف، تا دیوارنویسیها و تصاویر اعضای این جامعه که شجاعانه در خیابانهای ایران، هویت خود را فریاد میزنند. موجی که نه تنها جامعه، بلکه پایههای حکومت جنسیتزده را نیز تکان میدهد. موجی که از سوی اعضای این جامعه «موج رنگینکمان» نام گرفته است.
این حرکت در شرایطی اتفاق میافتد که در بیش از چهار دهه حکومت جمهوری اسلامی و مخصوصا در سالهای اخیر رژیم برای آسیبرساندن به این قشر تلاشهای زیادی کرده است.
از سخنان نفرتپراکنانه مقامات حکومتی که در آن از الفاظ توهینآمیز استفاده میشود، تا صدور حکم اعدام برای اعضای این جامعه، آتش زدن پرچم رنگینکمانی در تجمعات حامیان حکومت تا اقدام به دستگیری، تهدید، تعرض و تحت فشار قرار دادن افراد رنگینکمانی برای همکاری با نیروهای امنیتی در خیزش ملی اخیر.
اما تمامی این اقدامات با هدف حذف و سرکوب، نه تنها این جامعه را تضعیف نکرده، بلکه امروز شاهد مقاومت و حضور پررنگتر آن در جنبش «زن، زندگی، آزادی» هستیم.
آنچه در تصاویر منتشر شده از کمپین «موج رنگینکمان» مشاهده میشود، حرکتهای اعتراضی به اشکال مختلف است. اشکالی مانند بوسه در ملاعام در خیابانها و میادین مهم شهرهای ایران، بالا بردن پرچم افراد ترنس و جامعه رنگینکمانی و دیوارنویسی و چسباندن شعار به دیوارها در شهرهای مختلف.
نخستین تصویر مشاهده شده از این حرکتهای اعتراضی که واکنش گستردهای را در شبکههای اجتماعی به دنبال داشت مربوط به فردی است که در یکی از خیابانهای شهر، آمل پرچم رنگینکمانی را که روی آن شعار «زن، زندگی، آزادی» به زبان انگلیسی نوشته شده، بالا برده است.
این تصویر بهانهای برای تکثیر شجاعت در بین اعضای این جامعه شد، شجاعتی که در نتیجه پس از مدت کوتاهی تبدیل به کمپینی اعتراضی شده است که افراد رنگینکمانی پرچمها و نمادهای خود را در مکانهای عمومی و حتی شهرهایی با اقشار مذهبی بالا برده و ضمن اعلام موجودیت همراهی آشکار خود را با انقلاب ایران اعلام میکنند.
تصویر دیگر بوسه دو فرد در «باغ ملی» میدان شهدای اراک در تاریخ ۲۷ آبان است. پس از آن تصاویر بیشتری از بوسههای اعضای این جامعه، که معمولا بین دو فرد همجنس است در ملاعام مشاهده شده است. مانند تصویر دو فرد در کنار برج آزادی تهران. تصاویری که نشان میدهند که نه تنها ترس، بلکه تلاش جمهوری اسلامی برای حذف و سرکوب این قشر نیز مانعی برای ابراز هویت آنها نبوده است.
علاوه بر این خبرهای رسیده از دیوارنویسی شعارهای جامعه رنگینکمانی در شهرهای مختلف حکایت دارد. تصاویری با مضامین «برای LGBT» و «LGBT LIFE LIBERTY» از شهر تبریز.
همچنین تصاویر رسیده از مهاباد نیز نشاندهنده حضور اعضای جامعه رنگینکمانی در اعتراضات گسترده این شهر است. در تاریخ ۲ آذر تصاویری از نصب دستنوشتههایی با مضمون «این صدای جامعه LGBTQ+ مهاباد است»، «جامعه LGBTQ+ مهاباد بهپا میخیزد» و یا «کۆمەڵگای +LGBTQ مههاباد شۆرش ئەکات. ژن-ژیان-ئازادی» که به معنای «جامعه +LGBTQ مهاباد شورش/ انقلاب میکند» است.
این دستنوشتهها که بر روی دیوارها ونیمکت پارکها چسبنده شده است از آن جهت اهمیت دارد که این روزها اعضای جامعه رنگینکمانی نه تنها خشم و انزجار خود را از سیستم جنسیتزده جمهوری اسلامی نشان میدهند بلکه با حضور خود و استفاده از شعارها و نمادهای رنگینکمانی، به مشاهدهپذیری جامعه و به رسمیت شناساندن حضور خود نیز کمک میکنند.
همچنین تصاویری از شعار نویسی بر روی تخته وایت برد کلاس و دیوارهای خوابگاه دانشگاه الزهرا و دیوارهای دانشگاه فرهنگ و هنر تهران. در تاریخ ۲۸ آبان نیز ویدیوی کوتاهی در شبکههای اجتماعی منتشر شد که در آن فردی در یکی از پارکهای تهران در حال پخش کردن کاغذی است که روی آن پرچم رنگین کمان نقاشی شده و پشت آن نوشته شده است «خانواده LGBTQ+ در کنار شماست.»
با وجودی که انتشار این تصاویر ممکن است برای برخی از این افراد پیامدهایی را به دنبال داشته باشد، اما تا به امروز شاهد انتشار تصاویر اعتراضی بیشتری با ماهیت رنگینکمانی هستیم. یکی از افرادی که تصویر او به دفعات در شبکههای اجتماعی و رسانهها منتشر شده در گفتگو با ایرانوایر از نگرانیها و عدم امنیت پس انتشار عکسش میگوید:
«فکر نمیکنم که اینجا در امنیت باشم. این روزها فشار زیادی را تحمل میکنم، به این دلیل که در شهری که زندگی میکنم برخی از افراد من را میشناسند و تصویر منتشر شده را هم دیدهاند. حتی همکلاسیهایم در مدرسه هم از این عکس حرف میزدند. یا در خیابان افرادی را میبینم که از شباهت من با فردی که در عکس دیدهاند میگویند.
این موضوع فشار روانی زیادی را به من وارد کرده است. چون این روزها هیچ کس در امنیت نیست. برای خودم نمیترسم، چون آگاهانه این کار را کردم. تصمیم گرفتم که به این شکل اعتراض جامعه خود را نشان دهم. اما خب نگران خانوادهام هم هستم. به همین دلیل بیشتر درباره این حرکت توضیح نداده و با رسانهای صحبت نمیکنم.»
کمپین «موج رنگینکمان» به صورت خودجوش و توسط اعضای جامعه رنگینکمانی در داخل ایران شکل گرفته و گسترش یافته است. افرادی که در بیش از چهار دهه اخیر در دست یافتن به ابتداییترین حقوق انسانی خود با موانع بسیاری روبرو بودهاند. انسانهایی که خشونت و تبعیض مضاعف را از خانواده، اطرافیان، جامعه و قانون، تنها به گناه متفاوت بودن متحمل شدهاند.
تفاوت در گرایش جنسی و هویت و بیان جنسیتی خود با آنچه جامعه، سنت، مذهب و قانون آن را هنجار تعریف میکند. اما حالا این موجهای کوچک یکی یکی به هم پیوستهاند و با قدرت و امیدواری مسیر پیش رو تا ساحل آزادی را درمینوردند.