کانون نویسندگان ایران با انتشار بیانیه ای ضمن اعلام همبستگی خود با خانوادههای دادخواه دانشآموزان و زندانیان افزوده است که آنچه در هفتهی گذشته بر کودکان و زندانیان رفت، از سیاهترین برگهای کارنامهی حاکمیت کنونی است.
در این بیانیه آمده است: «سرکوب مردمی که با دست خالی زبان به اعتراض گشودهاند در چهل و چند سال اخیر اتفاقی هرروزه بوده است؛
کانون نویسندگان ایران تاکید کرده است که «هجوم نیروهای امنیتی به مدرسه و زندان و ضرب و جرح و قتل کودکان و زندانیان، فاجعهای فراتر از کشتار معترضان در خیابانهاست.»
در بیانیه کانون نویسندگان تصریح شده است رویکرد حکومت جمهوری اسلامی در برای «سرکوب» اعتراضات اخیر همچون «همیشه با انکار واقعیت، شایعهپراکنی و تحریف افکار عمومی در کار خنثی کردن کوشش تشکلها و گروههای مردمی برای بیان حقیقت است.»
کانون نویسندگان در ادامه گفته است به رغم سرکوب گسترده «جنبش» اعتراضی که دنبال جانباختن مهسا (ژینا) امینی با شعار «زن، زندگی، آزادی» آغاز شد، این «جنبش» هر روز بر ابعادش افزوده شده است. از همان آغاز، دانشآموزان نیز بخش پرخروشی از این جنبش بودهاند و همپای طیفهای گوناگون مردم، فریاد آزادیخواهی سر دادهاند اما پاسخ مأموران حکومت هجوم به مدارس برای «تنبیه» دانشآموزان با پروندهسازی و ضربوجرح بودهاست، که برخی از مسئولان مدارس نیز بازوی اجرایی آن شدهاند. این سرکوب از نوزدهم مهرماه با شدتی بیشتر با ربودن دانشآموزان و قتل یکی از آنان وارد مرحلهی دیگری شده است. بنا بر گزارشهای تشکلهای صنفی معلمان، نیروهای سرکوب به مدرسهای در اردبیل هجوم بردهاند و دست به ضرب و جرح دانشآموزانی زدهاند که نمیخواستهاند در یک راهپیمایی حکومتی شرکت کنند. این یورش به قتل یکی از این کودکان، اسرا پناهی، و وخامت حال چند تن دیگر انجامیده است. بدین ترتیب کودکی دیگر به فهرست کودکان کشته شده در یک ماه اخیر افزوده شد و ماشین تکذیب و سناریوسازی دوباره به کار افتاد.
در این بیانیه همچنین به اقدامات جمهوری اسلامی در برخورد با زندانیان در زندان لاکان در رشت و اوین در تهران اشاره کرده و نوشته شده که آتشسوزی زندان اوین، داغ آتشسوزی زندان لاکان و شلیک به زندانیان را که هفدهم مهر ماه رخ داده بود، زنده کرد؛ فاجعهای که تعداد کشتهشدگان، اسامی آنان، سرنوشت سایر زندانیان، دلیل آتشسوزی و ابعاد آن هنوز نامعلوم است.
در همهی جهان مسئولیت جان زندانیان با حکومت و ادارهی زندانهای آن است. اما در اینجا نیروهای امنیتی و زندانبانان به روی زندانیان بیپناه آتش گشودند و زندان را به قتلگاه بدل کردند؛ به همان سیاق که نظام آموزش و پرورش چشم بر مسئولیت خود در حفاظت و حمایت از دانشآموزان بست و همدست ماموران امنیتی شد.
کانون نویسندگان گفته است:«بیتردید آنچه حاکمیت در مدرسه و زندان رقم زد، نه فقط سرکوب حق آزادی بیان کودکان و زندانیان بلکه اقدامی جنایتکارانه بود.»
آتشسوزی در زندان اوین یک هفته پس از انتشار اخباری از شورش و درگیری مرگبار بین زندانیان و نیروهای حکومتی در زندان مرکزی رشت (لاکان) رخ داد. هنوز هیچ گزارش رسمی درباره این حادثه منتشر نشده است.
شهر رشت بهویژه در دو هفته اول اعتراضات اخیر صحنه رویارویی چشمگیر معترضان با نیروهای حکومتی بود.