حدود یک سال از وعده‌های دولت رئیسی در حوزه زنان می‌گذرد. وعده‌های انتخاباتی مختلفی از سوی ابراهیم رئیسی و تیم تبلیغاتی او صورت گرفت، از اجرای قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت گرفته تا موضوعات حجاب اجباری. اما اشتغال زنان در این یک سال چه تغییری کرد؟
به گزارش آرادا به نقل از رسانه‌های داخلی، بنابر داده‌های مرکز آمار ایران، در بهار ۱۴۰۰، نرخ بیکاری جمعیت ۱۸ تا ۳۵ ساله، ۱۵.۶ درصد بود و در بهار ۱۴۰۱ به ۱۶.۶ درصد رسید. در این میان نرخ بیکاری زنان در بهار ۱۴۰۰ از ۲۷.۸ درصد به ۲۸.۳ درصد در بهار ۱۴۰۱ رسید.
از سوی دیگر در بهار ۱۴۰۰ نرخ مشارکت اقتصادی زنان ۱۵ ساله و بیشتر، ۱۳.۷ بود که در بهار ۱۴۰۰ به ۱۳.۸ رسید. اگرچه برخی از کارشناسان درباره نحوه محاسبه نرخ بیکاری و نرخ مشارکت اقتصادی از سوی مرکز آمار انتقاد کرده‌اند.
اما بر اساس همین آمارهای رسمی می‌توان گفت که وضعیت اشتغال زنان تعریفی ندارد و با وجود اینکه یک سال از دولت رئیسی گذشت، اما تاکنون از ایجاد فرصت شغلی جدید خبری نشده است.
این در حالی است که حدود نیمی از جمعیت کشور را زنان تشکیل می‌دهند. اما برای اشتغال زنان نه تنها برنامه‌ای برای بهبود فضای کار و ساماندهی درآمد زنان اجرایی نشد، بلکه برآیند طرح‌هایی که در راستای قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت اجرا می‌شود، ممکن است زنان را از بازار کار دورتر کند.
در بحران‌های اقتصادی گروه‌های آسیب‌پذیر به‌ویژه زنان زودتر تعدیل نیرو می‌شوند، چرا که زنان بر اساس قوانین جمهوری اسلامی جزو اولویت‌های اشتغال محسوب نمی‌شوند. همچنین مطابق قوانین رژیم، «برای اشتغال زن باید اجازه همسر باشد»، بسیاری از زنان هستند که شغلشان را از دست می‌دهند و حتی اجازه تحصیل نمی‌يابند چرا که اجازه همسر را ندارند.
با اجرایی شدن قانون «حمایت از خانواده و جوانی جمعیت» که هدف افزایش ازدواج، فرزندآوری و رشد جمعیت ایران را دنبال می‌کند، نگرانی‌ها نسبت به نقض حقوق زنان افزایش یافته است.
