عدالت ، حقیقتی است که همه انسان ها در زلال فطرت خود با آن آشنایند و بسیاری افراد ، جان خود را بر سر آن گذاشته اند. عدالت ، آرمان بلند و دل رُبایی است و مردم ، همگی دل در گرو آن دارند و به دارندگان آن ، اقبال نشان می دهند که انسان در پرتو آن ، به کمال اخلاقی و بلوغ معنوی دست می یابد و نظام اجتماعی بر پایه عدالت، به والاترین اهداف رشد و توسعه نایل می شود.
خواست عدالت اجتماعی همواره به معنای تلاش برای نیل به تحقق نیازهای اولیه بشری نظیر خوراک، پوشاک، سرپناه، بهداشت، درمان و آموزش برای همگان تعریف شده است. این خواست بشری در طول قرنهای گذشته همچنین بسترساز پیدایش ایدئولوژیها و اشکالی از حکمرانیهای سیاسی و اجتماعی بوده است.
با مرور کارنامه ۴۳ ساله جمهوری اسلامی، میتوان به روشنی مشاهده کرد که شکاف طبقاتی، فقر و حاشیهنشینی اجتماعیِ شهروندان کشور افزایش چشمگیری یافته است. در این بین تغییری محسوس در زندگی فقرا، اقشار ضعیف و تهیدست و مزدبگیران جامعه برای تواناسازی و نهادسازی و تضمین تداوم مبارزه عدالتخواهانه، قدرتمند و برگشتناپذیر کردن آن، به دلیل سرکوب فراهم نشده است. عدالت حقوقی که انسانی و بنیادی است و در ایران به اشکال گوناگون دریغ میشود.
سازمان ملل متحد عدالت میان نسلها، سیاسی، آموزشی، قضایی، زیست محیطی، ، بهداشت و درمان، برابری جنسیتی، توانمندی زنان، برابری، رفع هر گونه تبعیض و میزان حضور زنان در عرصه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را ملاکهایی برای عدالت اجتماعی میداند.
تاریخ مردم کشورمان دارای نمونههای بسیاری از مبارزات عدالتخواهانه و دادخواهانه است. در حال حاضر لزوم تلاش برای رسیدن به برابری و رفع تبعیضهای موجود برای کسانی که به حقوق انسان باور دارند، یافتن راهکارهایی که بتوانند در جوامع مختلف و از جمله کشورمان ایران کاربرد داشته باشند از اهمیت اولیه برخوردار است.
به امید گسترش عدالت به معنای واقعی در سرزمینمان ایران…