در روزهای اخیر پدیده کارتن خوابی کودکان در حاشیه شهر اصفهان افزایش یافته است. در ویدیو ی منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، از یک کودک درباره شرایط زندگی او سوالاتی پرسیده می‌شود. او با اشاره به اینکه در صحرا به همراه مادرش می‌خوابد، می‌گوید خیلی وقت است که به حمام نرفته است.
با وجود تورم سرسام آور و نرخ های فزاینده ی اجاره بها در زمینه ی مسکن و همچنین تشدید بحران های مالی و نابسامانی‌های اقتصادی در ایران پدیده‌هایی همچون گورخوابی، کارتن خوابی و اتوبوس‌خوابی و متروخوابی در شهرهای بزرگ رایج شده است.
برخی از شهروندان به ناچار به دلیل درآمد اندک و عدم امکان پرداخت اجاره‌بهای کلان در شهرهای بزرگ به «کارتن‌خوابی، اتوبوس‌خوابی و نخاله‌خوابی» روی می‌آورند.
کنترل و ساماندهی به شرایط وخیم کودکان کار، بی سرپرست و بدسرپرست جزو وظایف اولیه ی دولت بوده و نادیده گرفتن حقوق این کودکان که از سرپناه و کانون خانواده محروم هستند تبعات مخربی برای جامعه خواهد داشت. کودکان کار که عمدتا توسط افراد سودجو به روش های کاملا غیرانسانی به کار گرفته می شوند بارها سوژه ی داغ رسانه ها و مطبوعات شده اند اما برای رسیدگی به این معظل بزرگ تابه اکنون هیچ گام موثری برداشته نشده است.
آمار مرگ و میر بی خانمانانی که بخشی از آنان را این کودکان شامل می شوند در فصول سرد اغلب بیشتر بوده و این افراد به ناچار برای تامین جان خود طعمه ی افرادی سودجو می شوند.
اگرچه موسسات و ان جی یو های مردمی کمک های بسیاری در زمینه ی اسکان و یاری به این کودکان ارائه داده اند هنوز در سطح شهر ها شاهد دستفروشی، تکدی گری و خیابان خوابی این کودکان هستیم. و این چهره ی آزار دهنده ی اجتماع همواره دل هر انسانی را به درد می آورد.اما باید به خاطر داشت که دولت ها ی موفق در جوامع پیشرفته با برنامه ریزی و عملکرد هدفمند در خصوص محرومیت زدایی و تحت پوشش قرار دادن اینگونه افراد توانسته اند بر این معضل اجتماعی غلبه کنند.
