روز پنجشنبه ۹ تیرماه ۱۴۰۱، مصادف با روز چهلم جان‌باختگان فروریختن برج متروپل در آبادان بود. در فاصله چهل روزی که گذشته، دولت و کلیه کارگزاران دولتی سعی بر پوشاندن و کمرنگ کردن این حادثه داشتند و این سیاست هنوز ادامه دارد. نیروهای امنیتی و سیستم قضایی کشور در حوادث گوناگون، قدرت‌نمایی کرده و اعلام می‌کنند که مقصر اصلی شناخته شده و دستگیر گردیده است. اما با گذشت چهل روز از حادثه متروپل، هنوز هیچ فردی در این رابطه دستگیر و محاکمه نشده است.
با انتشار خبر حادثه برج متروپل، آنچه سریعا در شبکه‌های مجازی انتشار یافت، نام حسین عبدالباقی به عنوان صاحب این برج بود. حسین عبدالباقی مغازه‌دار کوچکی بود که در همدستی با ارگان‌های مختلف حکومتی مانند استانداری و سپاه، صاحب هلدینگ بزرگی شده بود.
اگرچه صدا و سیما و خبرگزاری‌های حکومتی سعی و تلاش بسیاری کردند تا به مردم بقبولانند که عبدالباقی زیر آوار کشته شده است. اما کسی چنین تبلیغاتی را باور نکرد و حتی مراسم تشییع جنازه و دفن او را نیز نمایشی مشمئزکننده خواندند.
هر مالکی که بخواهد بنایی را در سطح شهر بسازد، قبل از هر کاری باید از طریق شهرداری پروانه ساخت را تهیه کند. مالک باید برای تهیه پروانه ساخت مراحلی را طی نماید که در این پروسه، عوامل متعددی نقش دارند که بدون اجازه آنها هیچ بنایی ساخته نخواهد شد. صدور هر پروانه ساخت، متکی بر انجام مراحلی حقوقی و تخصصی است که نهاد‌های مختلفی باید انجام آنها را تأیید کرده باشند.
گزارشات مهندسین ناظر، تطابق ساخت و ساز با استانداردهای شهرسازی، رعایت اصول شهرسازی طبق آیین‌نامه‌ها و بکارگیری اصول مهندسی در ساخت سازه، اصلی‌ترین مراحلی است که باید رعایت شده باشد. شهرداری‌ها مالکین را موظف می‌نمایند که تمام موارد حقوقی و مهندسی لازمه را گام به گام اجرا نمایند. در غیر این‌صورت به هیچ مالکی پروانه ساخت داده نخواهد شد. حتی اگر مالکی بدون اطلاع شهرداری سازه‌ای را به ساختمان اضافه نمایند، پس از اطلاع تخریب خواهند شد. (مانند اضافه بنای پاساژ علاءالدین تهران که مالک مجبور به تخریب اضافه بنا گردید).
حال که بر سیستم امنیتی و قضایی کشور روشن است که حسین عبدالباقی تنها مقصر در ساخت و فروریزی بنای متروپل نیست، چرا دیگر مجرمین دستگیر و محاکمه نشده‌اند؟
دیکتاتوری حاکم سعی می‌کند با سکوت و عدم پیگیری در حادثه متروپل، این موضوع را مشمول مرور زمان نموده و از خاطرها محو نماید.
اما ۱۵۰۰ کشته آبان ۹۸ فراموش نشده است. یاد بیش از ۱۰ نفر از کشته شدگان قیام تشنگان خوزستان فراموش نشده است. یادمان نرفته که در اعتراض مدنی کشاورزان اصفهان چشم بیش از ۴۰ نفر را با تفنگ ساچمه‌ای کور کردند. خامنه‌ای، رئیسی و کلیه کارگزاران دیکتاتوری حاکم باید بدانند که یاد تک تک قربانیان فاجعه متروپل در دلها زنده است و پاسخ خود را در قیام‌های آینده خواهند داد.
