در حالی که مسئولان، چنین اقدامات توهینآمیزی را با بهانه ارائه تسهیلات و خدمات در اماکن عمومی انجام میدهند، نه تنها این امر محقق نمیشود، بلکه هدف اصلی آنان، تحقیر و ایزوله کردن زنان و مردان در جامعه است. بحث تفکیک جنسیتی در اماکن عمومی سالهاست که از سوی مسئولان جمهوری اسلامی پیگیری میشود. اگرچه مقاومت بخش بزرگی از مردم در برابر این خواستهها تا اینجا کار را برای دولتمردان مشکل کرده است، اما به نظر میرسد روند جداسازی زنان و مردان همچنان ادامه دارد. چند هفته پیش وزارت امر به معروف و نهی از منکر امارت اسلامی خبر از اعمال سیاستهای جداسازی پارکهای تفریحی کابل داد. تقسیمبندی این پارکها به این صورت است که روزهای جمعه، شنبه، چهارشنبه و پنجشنبه پارکها به مردان اختصاص داده شده و در روزهای یکشنبه، دوشنبه و سهشنبه زنان میتوانند با رعایت حجاب شرعی وارد این پارکها شوند. حالا ویدوی منتشر شده نشان میدهد «پارک مشروطه» تبریز نیز پس از چند هفته، این تصمیم امارت اسلامی را به گونهای دیگر به اجرا درآورده است و این پارک با حصارکشی به دو قسمت زنان و مردان تقسیم شده است.
آنچه از تفاوت امارت اسلامی و جمهوری اسلامی در این مورد برمیآید، اختلاف بودجهی فعلی این دولتهاست. امارت اسلامی فعلا توان هزینهی برای حصارکشی ندارد و به طرحیهایی مشابه زوج و فرد رجوع میکند، اما جمهوری اسلامی که تا به حال در حد توان خود غارت و چپاول کرده است، مبتنی بر وجود برادری در صدر یکی از دولتهای همسایه، انگیزهی تحقق آرزوی دیرینهاش مبتنی بر تشکیل «جامعهی اسلامی» را بیش از هر زمان به دست آورده است.در تداوم اقدامات متحجرانه حاکمان جمهوری اسلامی در اجرای طرح واپسگرایانه تفکیک جنسیتی، پارک مشروطه تبریز به دو بخش زنانه و مردانه حصارکشی شده است.
در اقدامی مشابه، اخیرا وزارت امر به معروف و نهی از منکر دولت طالبان در افغانستان اعلام کرد که حضور در پارکها برای زنان و مردان محدودیت دارد. بهطوری که زنان با داشتن حجاب شرعی سه روز در هفته و مردان چهار روز میتوانند به پارکها بروند.
موضوع تفکیک جنسیتی در اماکن عمومی با واکنشهای گستردهای رو به رو شده است. اخیرا در مشهد و در حالی که زنان حتی بلیط خریداری کرده بودند و آماده حضور در ورزشگاه میشدند، پلیس با اقدام خشونتبار و استفاده از گاز فلفل سعی کرد زنان را متفرق کند و از حضور آنها در استادیوم فوتبال جلوگیری کرد.
تفکیک جنسیتی در سالهای گذشته حتی در دانشگاهها هم اجرایی شده است و برخی دانشگاهها و حتی رشتههای تحصیلی به شکل اختصاصی فقط زنان یا مردان را میپذیرند.
دامنه این جداسازیهای جنسیتی به بیمارستانها و بسیاری دیگر از اماکن عمومی هم رسیده است، بهطوریکه سال ۱۳۸۶ نخستین بیمارستان «ویژه زنان» در تهران راهاندازی شد.
جداسازی زنان و مردان در برخی وزارتخانهها و دانشگاهها و حمایت از راهاندازی مراکز مخصوص زنان در ایران از مهمترین سیاستهای چهار دهه اخیر روحانیون حاکم بر این کشور است.
این سیاست در حال حاضر در آرایشگاههای زنانه، لباسفروشیهای زنانه، سواحل، مکانها و فعالیتهای ورزشی، اتوبوس و مترو و بسیاری دیگر از فضاهای عمومی به اجرا گذاشته میشود.