داریوش مهرجویی کارگردان سرشناس ایرانی با انتشار یک ویدئو، در واکنش به ممانعت سازمان سینمایی از اکران نوروزی فیلم سینمایی “لامینور” که تازه‌ترین اثر این هنرمند است، ضمن انتقاد از سانسور گسترده توسط ارگان‌های جمهوری اسلامی، از تحصن خود مقابل ساختمان وزارت ارشاد خبر داده است.
مهرجویی عنوان کرد: من معترض هستم. این پروانه نمایش فیلم من است؟ این شیر نیست، گوشت که بگویید تاریخ آن گذشته است. شما به من پروانه نمایش دادید، چرا زیر قول خودتان می‌زنید؟ مردانه رفتار کنید، پشت پرده مثل اشباح حکم صادر می‌کنید؟
وی با بیان اینکه، “دیگر نمی‌توانم تحمل کنم، می‌آیم و به همراه دستیاران خود در وزارت ارشاد تحصن می‌کنم. تا حق خود را نگیرم کوتاه نمی‌آیم”، افزود: وزارت ارشاد، وزیر محترم! به حرف من گوش بده. من دیگر نمی‌توانم، می‌خواهم بجنگم. بیایید بزنید من را بکشید. این سینه من. من را بکشید ولی من حقم را می‌گیرم.
زخمی که بر دل فیلم ساز بزرگی همچون استاد مهرجویی، او را به ضبط چنین ویدیویی وا میدارد که اعتراضش را به گوش ناشنوای مسئول پشت پرده برساند زخم عمیقی ست که بر بدنه ی جامعه ی هنری ایران هر روز چرکین تر می شود.
ساعت ها اندیشه،روزها تحقیق،ماه ها تلاش و سالها صرف ساخت یک فیلم می کنند تا پیامی به جامعه برسانند و برای رشد و تعالی فرهنگ ملت زحمت می کشند و در آخر فردی که هیچ نوع تخصصی در این زمینه ندارد صرفا با توجه به نقطه نظر شخصی و سیاس اش در خصوص آن فیلم حکم صادر می کند.
فریاد بزرگ مردی چون استاد داریوش مهرجویی، فریاد جامعه ی هنری است. مردان و زنانی که عمر خود را صرف این حرفه کرده اند و حتی از کمترن خدمات دولت نز همچون بمه و بازنشستگی برخوردار نیستند.
اشاره ی ایشان به وزیر ارشاد در مورد تصمیم گری های غلط و سلیقه ای اولین بار نیست که مطرح می شود. اما دردمندی این کارگردان به نام ایران، دل هر ایرانی به درد می آورد.
