حساب رسمی شهرداری تهران در اینستاگرام با انتشار متنی، مدیران شرکت بهرهبرداری متروی تهران و حومه را «فاسد» خواند.
در حساب کاربری شهرداری تهران که زیر نظر همین نهاد مدیریت میشود، شامگاه دوشنبه، ۱۱ بهمن ۱۴۰۰، نوشته شده بود «متروی خط پنج تهران بنا بر مشاهدات عینی شبیه قطار باری شده و گویا سالهاست که نظافت نمیشه».
در ادامه نیز این حساب کاربری با فاسد خواندن مدیران مترو تهران، برای آنها اظهار تاسف کرد.
ساعتی پیش از انتشار این متن نیز حساب رسمی شهرداری از مردم خواست نابسامانی خطوط مترو را به شرکت مترو تهران اطلاع دهند.
شهرداری تهران نوشته بود: «مدیریت و نگهداری متروی تهران در دست شهرداری تهران نیست. لطفا جهت نابسمان بودن مترو مخصوصاً خط ۵ به شرکت متروی تهران پیام بدهید».
تاکنون شرکت بهرهبرداری متروی تهران و حومه در این خصوص اظهارنظر نکرده است.
خط ۵ مترو تهران یک خط برونشهری است که تهران را به استان البرز متصل میکند. این خط از ایستگاه مترو صادقیه در تهران شروع شده و در ایستگاه مترو هشتگرد واقع در شهر جدید هشتگرد به پایان میرسد.
پیش از این در اثر برخورد دو قطار در این خط مترو که در تاریخ ۱ دی ۱۴۰۰ رخ داد، چندین نفر زخمی شدند.
مترو تهران در بیانیهای اعلام کرد مشکلات فنی شبکه مترو «به ایجاد خطاهای متعدد در سیستم اتوماتیک حمل و نقل ریلی و در نتیجه افزایش تکیه سیستم به عوامل انسانی خارج از پروتکل شرکت بهرهبرداری متروی تهران و حومه در سالهای اخیر منجر شده است».
کمتر کسی در بروز و گسترش بیسابقه فساد در ایران طی سه یا چهار دهه اخیر تردید دارد و نه تنها نهادهای جهانی ایران را در رده کشورهای بسیار فاسد قرار میدهند بلکه دستکم گاه به گاه، حتی دست اندرکاران حکومتی نیز به این واقعیت اذعان میکنند.
آنچه وجود فساد در جمهوری اسلامی را بارزتر و تکاندهندهتر میکند این واقعیت است که یکی از وعدههای انقلاب اسلامی و نظام تحت هدایت مطلقه روحانیون شیعه از میان بردن فساد اداری رایج در زمان حکومت سابق بود که قطعا از نظر ابعاد و عمق نمیتوان آن را با آنچه که در نظام جمهوری اسلامی روی داده قابل قیاس دانست.
واقعیت این است که یک حکومت استبدادی تنها به شهروندان ظلم نمیکند بلکه سرکردگان اصلی آن هم قربانیان ظلمی هستند که کارگزارانشان به نام حکومت و با استفاده از اختیاراتی که کسب کردهاند بر مردم روا میدارند.
مراجع اصلی قدرت در چنین نظامی عملا خادم افراد و نهادهایی هستند که با بهرهبرداری از اختناق حاکم بر جامعه، به ثروتاندوزی مشغولند و با فروپاشی اجتناب ناپذیر چنین نظامی، بسیاری از همین کارگزاران با انتساب مسئولیت فساد و سرکوب به سرکردگان حکومتی، خود از مهلکه میگریزند.