از پسر حسن روحانی تا پدر بابک خرمدین
در دو روز گذشته قتل فاجعهبار #بابک_خرمدین، کارگردان جوان سوژهی اصلی خبر و تحلیل رسانههاست. قتلی که هر زاویهی جدید برملا شده از آن نشانگانی از از سقوط اخلاقی و فروپاشی اجتماعی است.
عجیبترین قسمت پروندهی این جنایت هولناک شاید شکرگذاریهای پدر و خوشنودی مادر از قتل فرزند است. با توجه به رشد آمار جنایت در کشور قتل فیالنفسه چندان «افکار عمومی» را تحریک نمیکند. اما فرزندکشی با چاشنی افتخار و بدون پشیمانی، مقولهی دیگریست که میتواند جامعه را متحیر کند.
فرزندکشی میتواند حد اعلای قساوت فهمیده شود. قساوتی که در میان سران جمهوری اسلامی اپیدمی است: #احمد_جنتی پسرش را پای چوبهی اعدام برده است و پس از اعدام فرزند روزهی شکر گرفته است، #حسن_روحانی پسرش را با اسلحهی شخصیاش کشته است، و پسر #محسن_رضایی با دستور پدرش سربهنیست شده است. و دهها نمونهی مشابه دیگر…
اگر پدر و مادر بابک خرمدین در خفا به فرزندکشی افتخار میکردند، چندین نفر از سران حکومت اسلامی با افتخاری علنی فرزندان «مخالف» خود را کشتهاند؛ قساوتی مافوق قساوتها!