نتایج طرح ملی بررسی خشونت خانگی، طی سال ۱۳۸۰ در ۲۸ استان نشان داده بود، ۶۶ درصد زنان از ابتدای زندگی مشترک، حداقل یک بار مورد اِعمال خشونت قرار گرفته‌اند، با این حال نه تنها تاکنون قانون جامعی در این خصوص به تصویب نرسیده بلکه خشونت خانگی علیه زنان همچنان دارای آمار فراوانی است.
علیرغم آنکه قانون پیشگیری از وقوع جرم، مصوب ۱۳۹۴ به پیشبینی، شناسایی و ارزیابی خطر وقوع جرم و سیاست گذاری در این زمینه پرداخته اما اشاره‌ای به نحوه پیشگیری از این جرم نکرده است. بنابراین نخستین خلاء قانونی در ایران، عدم جرم‌انگاری نسبت به مقوله خشونت خانگی است.
اگرچه برخی مقررات مانند ماده ۱۱۱۵ قانون مدنی، ماده ۱۵۶ قانون مجازات اسلامی و لایحه تأمین امنیت زنان در برابر خشونت خانگی، به پیشبینی خشونت خانگی اشاره دارد اما این قوانین توانایی مقابله مؤثر با خشونت خانگی را ندارند. در واقع در هیچ یک از قوانین فعلی ایران تعریفی از خشونت خانگی ارائه نشده و قانون گذار نیز میان خشونت و ایراد ضرب و جرح تفاوتی قائل نیست
منبع: ایرنا
