بر اساس سخنان معاون آموزش ابتدایی مسئولین رده بالای آموزش و پرورش ایران در حال کار بر روی طرحی هستند که در مناطق محروم آموزش پیش‌دبستان 2 سال و اجباری گردد.
هدف از سیاست اجباری 2 سال آموزش پیش‌دبستانی در مناطق ملی گروه‌های غیرفارس بسط روند زبان‌کشی به صورت هر چه سیستماتیک‌تر جهت زدودن زبان‌های گروه‌های ائتنیکی مغلوب می‌باشد. در حالیکه کودکان فارسی‌زبان به سبب مزیت آموزش به زبان مادری خود چندین قدم جلوتر از دیگر کودکان پروسه آموزش را آغاز می‌کنند کودکان غیرفارس طی دوره 2 تا5 ساله به سبب عدم تدریس به زبان مادری و عدم وجود آلترناتیو در سیستم آموزشی نخست می‌بایست پروسه آسیمیله شدن در زبان اقلیت حاکم و طرد زبان مادری خود را طی کرده و پس از تجربه تروماهای متعدد پروسه آموزش را آغاز کنند.
سیستم آموزش تک‌زبانه ایران سبب می‌شود که کودکان غیرفارس همیشه چندین قدم از کودکان فارسی‌زبان در تمامی مراحل تحصیلی، شغلی، زندگی و… عقب بمانند.
سوای استعمار داخلی که بر مناطق غیرفارس حکمرانی می‌کند یکی از مهمترین علل عقب‌مانده‌گی مناطق ملی غیرفارس دقیقا همین پروسه نابرابر و تبعیض‌آمیز آموزشی می‌باشد. در حالیکه گسترش ملی‌گرایی در میان گروه‌های مغلوب و طردشده نشان از شکست سیاست‌های زبانی فعلی که بر اساس انکار و زبان‌کشی بوده، می‌باشد.
ملل مغلوب در ایران خواستار گذر از آموزش تک‌زبانه، ایدئولوژیک و تک‌تیپ‌ساز به آموزش چندزبانه، متکثر و غیرایدئولوژیک‌اند و مهمترین سد در تحقق این مسئله زیاده‌خواهی‌های اقلیت حاکم فارسی‌زبان و اصرار بر تداوم موقعیت انحصاری و ویژه‌شان در زمان حال و آینده می‌باشد. ما به عنوان ملت تورک به جد خواستار آنیم که دولت ایران به جای سرمایه‌گزاری بر تجربه آزموده سیاست‌های ورشکسته زبانی با احترام به تنوع زبانی، دینی، ائتنیکی، فرهنگی و… موجود در ایران سرمایه‌های ملی را به سمت به رسمیت شناختن هویت‌های ائتنیکی-زبانی مغلوب گسیل کند.
