قیام 8 فروردین که از سوی فعالان اهوازی به “قیام کرامت دوم” نامگذاری شد، یکی از گسترده ترین اعتراضات مردم عرب اهواز در سال 1397 بود. این قیام که بدنبال حذف نمادین عروسک ملت عرب از جغرافیایی ایران و قتل همزمان یکی از شهروندان در زندان، از 8 فروردین ماه درشهرها و روستاها مختلف آغاز و تا 17 فروردین ادامه داشت.
در قیام کرامت ، تظاهركنندگان با بلند کردن پلاکاردهایی خواستار آزادى زندانيان سياسى و توقف تغيير بافت جمعيتى در اقلیم اهواز شدند. همچنین خواستار مداخله مجامع جهانی برای کمک رسانی و دفاع از ملت احواز نمودند. آنها با سر دادن شعار به همراه پایکوبی سنتی مردان و هلهله زنان، اعتراض خود به آنچه آن را “انکار هویت” خود میخوانند بیان کردند. نکته جالب قیام کرامت، حضور فعال زنان عرب در اعتراضات بود که دوشادوش مردان در اعتراضات حاضر شده و شعارهایی با مضامین تاکید بر هویت عربی سر دادند.
لكن در مقابل این اعتراضات مسالمت امیز، نظام حاکم، نیروهاى نظامى و انتظامى و گارد ویژه را از دیگر استانها به شهرهاى اهواز روانه کرد، و ورودى هاى شهرها را با استقرار بازرسى هاى متعدد بست. در داخل شهرها نیز در خیابانهاى اصلى و چهارراه ها و حتى داخل بازارها تعداد زیادى از موتورسواران امنیتی و نیروهای ضد شورش جهت ایجاد ترس و رعب بین مردم و جلوگیرى از تظاهرات مسالمت آمیز آنها، اقدام به رژه کردند. انتشار دهها کلیپ در فضاى مجازى از رژه این نیروها در شهرهاى اهواز گواه این حقیقت است.
در طی هفته اول اعتراضات بیش از 190 نَفَر از تظاهر کنندگان در شهرهاى اهواز،معشور،حمیدیه، محمره، عبادان و ملاشیه وشهر عین، قلعه، کوره و زویه توسط نیروهاى اداره اطلاعات و اطلاعات سپاه بازداشت شدند. در بین آنها تعدادى زن و حدود ۲۰ تن زیر ۱۸ سال مى باشند که به بازداشتگاههاى اداره اطلاعات و اطلاعات سپاه منتقل شدند. در هفته دوم تعداد بازداشت شدگان قيام كرامت به بيش از 500 نَفَر رسيد. فعالان حقوق بشر، تعداد بازداشت شدگان را بیش از 700 نفر گزارش داده اند، که تعداد زیادی از بازداشت شدگان تاکنون در زندان بسر می برند.
لازم به یاد آوری است که بدنبال سیاست تغییر بافت جمعيتى، افزایش اسکان مهاجران، خشکاندن صد در صدی رودخانه ها و باتلاق ها، نابودی کشاورزی وکشت ماهی، عدم پذیرش نيروهاى کاری ملت عرب در شرکت ها و کارخانه ها، ممنوعیت تدریس به زبان مادری، مصادرة اراضی زراعی، ممنوعیت پوشش عربي، انتصاب مدیران پروازی، آمار بسیار بالای فقر مطلق، عرب ستیزی وبالاخره دنبال کردن سیاست اسیمیلاسیون سیستماتیک از سوی رژیم، ملت اهواز را وادار به قیام هایی پیاپی نموده است.