شکیلا زرین، زن جوان افغانستانی است که شوهرش به ضرب گلوله صورت او را از بین برده است. شکیلا وقتی فقط 17 سال داشت به اجبار خانواده و به ویژه شوهر خواهرش به عقد مردی که از وی بزرگتر بود درآمد. او بارها مورد ضرب و شتم قرار گرفت، به او تجاوز شد و نهایتاَ به ضرب گلوله صورتش تغییر شکل پیدا کرد. او به تلویزیون سی بی سی گفت که این بدرفتاری ها در شب عروسی اش شروع شد و ماه ها ادامه یافت.
شکیلا می گوید که ضرب و شتم و تجاوزها از شب عروسی آغاز و رفته رفته تبدیل به واقعیت زندگی او شد.
پلیس گفت که چون شوهر شکیلا گوش یا بینی اش را نبریدهیا دهانش را پاره نکرده، کار بدی انجام نداده است! |
او به پلیس مراجعه کرد و حتی به آن ها گفت که شوهر و شوهر خواهرش با طالبان ارتباط دارند. اما پاسخ پلیس به طرز دردناکی این بود که چون شوهر شکیلا گوش یا بینی اش را نبریده یا دهانش را پاره نکرده، کار بدی انجام نداده است!
شکیلا ناامید از کمک پلیس به خانه مادرش رفت و تنها چند ساعت بعد، شوهرش به سراغ او آمد و شد آنچه نباید… او به صورت شکیلا شلیک کرد.
در اثر این شلیک نیمی از صورت او از بین رفت، بینی، دهان، چشم، دندانها و زبانش به طور جدی آسیب دیدند.
ادعای شوهرش در این باره این بود که شکیلا خودش به صورتش شلیک کرده و نهایتاَ بعد از 10 ماه حبس، آزاد شد.
شکیلا که در ولایت بغلان زندگی می کرد، پس از این حادثه به بیمارستانی در کابل منتقل شد و در آنجا دولت هندوستان وارد جریان شد. دولت هندوستان شکیلا، مادر و خواهر کوچک تر او را به هندوستان انتقال داد. او به مدت سه سال تحت عمل های جراحی متعدد قرار گرفت و هزینه معالجه اش از سوی دولت هندوستان پرداخت شد.
در هندوستان، کمیساری عالی ملل متحد که در جریان وضعیت شکیلا قرار گرفت، از ایالات متحده خواست تا به وی پناهندگی اعطا کند. در ژوئن 2016، ایالات متحده آن ها را به صورت مشروط پذیرفت. شکیلا برای اولین بار امید زندگی در کشوری دور از گزند شوهرش را داشت اما تنها یک سال پس از آن، حدود شش ماه بعد از روی کار آمدن دونالد ترامپ در کاخ سفید، دولت ایالات متحده طی نامه ای به وی گفت که به دلایل امنیتی درخواست پناهندگی آن ها رد شده و به دنبال آن درخواست بعدی آن ها برای پناهندگی در کشور سوئد نیز رد شد.
شکیلا می گوید که پس از دریافت نامه اداره مهاجرت آمریکا «خیلی گریه کردم، گریه کردم که چرا اجازه ورودم به هیچ کشوری داده نمی شود و دچار افسردگی شدید شدم».
سپس سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR) کانادا را به عنوان مقصد بعدی شکیلا انتخاب کرد. چند هفته پس از مصاحبه در سفارت کانادا در دهلی نو، در نوامبر 2017، او و خانواده اش ویزا دریافت کردند و در تاریخ 30 ژانویه پا بر خاک کانادا گذاشتند.
زندگی زنان افغانستان بی نهایت دشوار است.می خواهم که خشونت و نفرت در برابر زنان متوقف شود. |
شکیلا که در مدتی که در هندوستان بود از ترس این که مورد تمسخر واقع شود همواره بانداژ را روی صورتش نگه می داشت اکنون بانداژ را کنار گذاشته و به راحتی در شهر قدم می زند. او می گوید که در اینجا کسی او را مسخره نمی کند و این برایش حسی از امنیت دارد.
دولت کانادا در جریان حضور نظامی اش در افغانستان و حتی پس از آن، همواره برای بهبود وضعیت زنان افغانستان تلاش کرده است و اکنون شکیلا به آن ها می گوید که هنوز کارهای زیادی در افغانستان باقی مانده است.
شکیلا می گوید «می خواهم سیاستمداران کانادایی بدانند که زندگی زنان افغانستان بی نهایت دشوار است. می خواهم آن ها همچنین بدانند که زنان افغانستان بسیار قوی هستند. می خواهم که خشونت و نفرت در برابر زنان متوقف شود».
چطور یک مرد می تواند چنین کاری در حق یک زن انجام دهد.چه جور مردی می تواند به زنی مثل او این چنین آسیب بزند. |
شکیلا این روزها هنوز تحت معالجه و مشاوره پزشک است و زبان انگلیسی می آموزد. او مصمم است با وجود تمام مشکلات، زندگی جدیدش را به بهترین شکل بسازد.
او می گوید که همیشه به تصویر خودش پیش از آن حادثه شوم نگاه می کند و فکر می کند که چطور یک مرد می تواند چنین کاری در حق یک زن انجام دهد. چه جور مردی می تواند به زنی مثل او این چنین آسیب بزند.
شکیلا زرین در مصاحبه با شبکه تلویزیونی سی بی سی