تبعیض حتی در زندان های ایران ;درد دل خانواده زندانیان سیاسی
خانواده زندانیان سیاسی در حالی وارد سال نو شدند که سعه صدر حاکمیت در بهره مند ساختن این زندانیان از حق مرخصی، حتی به اندازه سال های گذشته هم نبود. تنها معدودی از زندانیان سیاسی همچون احمد زیدآبادی، بهزاد عرب گل و مریم شفیع پور به مرخصی آمدند، حال آنکه دهها زندانی دیگر در اوین و رجایی شهر و دیگر زندان ها، حتی روزهای ابتدایی سال نو را هم از حضور در کنار خانواده خود محروم ماندند.
آنچه در ادامه می خوانید، درد دل های چند تن از اعضای خانواده زندانیان سیاسی است که با مژگان مدرس علوم، خبرنگار جرس، در میان گذاشته اند و هم اکنون برای انتشار به کلمه سپرده شده است:
همسر تاجزاده: آزادی زندانیان سیاسی یک مطالبه عمومی است
مصطفی تاجزاده، معاون سیاسی وزارت کشور در دولت اصلاحات، درحالی وارد پنجاه و چهارمین ماه روزه‌داری خود شده است که همچنان به صورت انفرادی در زندان نگهداری می‌شود و پیگیری های خانواده برای مرخصی بی پاسخ مانده است.
فخرالسادات محتشمی پور، همسر این عضو جبهه مشارکت در خصوص شرایط سخت زندانیان سیاسی در آغاز سال نو می گوید:
“متاسفانه آقایان اعلام کردند که امکان مرخصی برای زندانیان امنیتی نیست این در حالی است که زندانیان عادی دو هفته مرخصی دارند. برای مرخصی آقای تاجزاده بارها پیگیری کردم اما مخالفت شد و این نوعی لجاجت است که هیچ مبنای منطقی، عقلانی، انسانی، اخلاقی و شرعی ندارد. با کمال تاسف استفاده از حقوق اولیه یک زندانی سیاسی در حال حاضر تحت عنوان یک امتیاز مطرح می شود؛ مرخصی و ملاقات حضوری از جمله این موارد است. ما جزو خانواده زندانیان سیاسی زمان شاه بودیم و تا جاییکه به خاطر داریم حتی محدودیت ملاقات با بستگان و خویشان درجه یک وجود نداشت و شرایط بهتری مهیا بود، اما الان برای زندانیان سیاسی با عنوان امنیتی هرگونه سخت گیری و محدودیتی اعمال می شود.
