اعتراض عربهای ایران به توهین صورت پذیرفته از سوی صدا و سیمای ملی ادامه دارد.
اعتراض فعالان عرب پس از پخش یک میان‌پرده در سریال عروسکی «کلاه‌قرمزی» در شبکه دو تلویزیون حکومتی ایران آغاز شد. به گفته فعالان عرب، در این میان‌پرده، مردم عرب بر خلاف دیگر اقلیت‌های ملی ایران به صورت آدمک و روی نقشه بازنمایی نشده‌اند. در این برنامه تلویزیونی که در ۲۳ مارس ۲۰۱۸ و همزمان با دومین روز از سال نوی شمسی در شبکه دوم تلویزیون ایران پخش شد، کودکی عروسک‌هایی که لباس قومیت‌ها را پوشیده‌اند را روی نقشه ایران و در جایی که این قومیت‌ها زندگی می‌کنند می‌چسباند ولی در جنوب غربی ایران و روی منطقه اهواز به جای عروسک نماد مردم عرب، عروسک دیگری را چسباند.
انکار وجود عرب در ایران در حالی است که حداقل دو و نیم میلیون نفر از جمعیت ایران، عرب‌تبار هستند.
در توضیح چرائیِ انکار وجود شهروند عرب در ایران می توان گفت: در آثار ادبی معاصر ایران، عرب‌ستیزی در ایران همپایهٔ بایستهٔ ملی‌گرایی ایرانی بوده است؛ برخی نویسندگان ایرانی برای هویت‌یابی ایرانی و تعریف «ایرانی» به‌عنوان یک ملّت، به «تصویر بیگانه‌نمای عرب پناه برده‌اند»، آنان «عرب بیگانه» را در برابر «هویت ایرانی» جای می‌دهند، چرا که نمی‌توانستند مستقیماً قدرت‌ها را نقد کنند؛ «عرب» نزد آنان، استعاره‌ای از «اعراب مسلمان مهاجم» است. (بلوندل سعد، جویا. عرب ستیزی در ادبیات معاصر ایران. ترجمهٔ فرناز حائری. تهران: کارنگ. ۱۶۳)
پی نوشت: حداقل ۴ درصد (دو و نیم میلیون نفر) جمعیت ایران، مردم عرب‌تبار هستند که بیشتر آن‌ها در استان خوزستان، هرمزگان و جزایر خلیج فارس ساکن‌اند، به‌طور کلّی چهار استانی که عربهای بومی ایران بیشترین شمار را دارند، خوزستان، هرمزگان، بوشهر و ایلام است.
