رسانه ملی ایران و آموزش نژادپرستی و نژادستیزی به کودکان ایرانی
تبعیض و نژادپرستی اندیشه ای نیستند که از بدو تولد در انسانها به صورت ارثی وجود داشته باشند. این نوع رفتارها در اثر آموزش ها و رفتارهای نادرست به افراد و مخصوصا کودکان یاد داده می شود به طوری که بعد از یادگیری از بین بردن آن بسیار سخت خواهد بود. تبعیض و نژادپرستی در جوامع مختلف را به صورت قطعی نمی توان ازبین برد ولی با آموزش کودکان در این زمینه می توان به نسبت بالایی این معضل اجتماعی را در آینده کنترل کرد. در نهایت به گفته جنی الویت این ما هستیم که نژادپرستی را به کودکانمان یاد می دهیم.
امروزه تقریبا در جای جای دنیا آگاهی انسانها نسبت به مسائل ائتنیکی و دینی خود رفته رفته رو به افزایش می باشد. به طوری که اصرار افراد بر روی ارزشهای فرهنگی خود بیش از هر زمانی به میان می آید و انسانها در ابعاد مختلف فرهنگی که به آن منسوب هستند فعالیت هایی برای حفظ و دوام آن ادامه می دهند. حفظ زبان خود و آموزش کودکانشان به زبان مادری،شناساندن و آموزش فرهنگ، تاریخ و فولکولورشان به کودکان خود از جمله حق و حقوقی است که گروههای مختلف قومی (چه حاکم و چه غیر حاکم) به دنبال آن هستند. همان قدر که آموزش و بازتولید فرهنگ اقوام در میان نسل های مختلف امری لازم می باشد به همان اندازه یادگیری و بازتولید احترام به سایر اقوام و ادیان نیز باید به کودکان آموزش داده شود. درست هست که یادگیری اولیه کودک در محیط خانواده شکل می گیرد ولی مهد کودک ها، مدارس و رسانه های اجتماعی در جهت دهی افکار کودکان نقشی اساسی تر را دارند. مراکز آموزشی و رسانه های جمعی باید برای مبارزه و جلوگیری از پدید آمدن افکار نژادپرستانه در کودکان برنامه های آموزشی را جهت آگاه سازی کودکان به کار ببرند. کشورها می توانند مدل های موفقیت آمیز آموزشی دیگر کشورها در زمینه مبارزه با نژادپرستی و یا حتی دفاع از حقوق حیوانات را اخذ نمایند تا یکی از اساسی ترین معظلات جوامع امروزی را تقلیل بخشند.
