فاطمه خاوری یکی از این مهاجران افغانستانی است که از ایران به سوئد مهاجرت نموده است. او در ایران بزرگ شده است و اکنون نزدیک به سال است که در سوئد زندگی می‌کند. او کمپین حمایت از نوجوانان را راه‌اندازی کرد و دو ماه در «مدبویه پلاتسن» استکهلم در پایتخت سوئد تحصن کرد و هزاران نفر از جوانان را از شهرهای مختلف سوئد گرد‌هم آورد و با مشارکت آنان تظاهرات‌‌های بسیاری را برای دفاع از حقوق مهاجران افغانستانی راه‌اندازی کرد که در نتیجه توانست مانع اخراج چندین نفر از مهاجران افغانستانی از سوئد شود.

فاطمه خاوری یکی از زنان فعال افغانستانی است که توانست مردانه در مقابل کسانی که مخالف حضور مهاجران هستند، مبارزه کند و بایستد. او با تلاش‌های خود توانست از وضعیت افغانستان و شرایط دشوار آن به مردم سوئد اطلاعات داده و ثابت کند که افغانستانی‌های مهاجر می‌توانند با هم همبستگی داشته باشند و در کنار هم بایستند.

فاطمه خاوری توانست در مدت دو ماه، نزدیک به ۱۰۰۰ نفر را رهبری کند. کاری که از عهده هر کسی برنمی‌آمد؛ اما فاطمه توانست آن را به خوبی انجام دهد. فاطمه خاوری می‌گوید که این سیاست مدرن هستند که زندگی مردم را بهتر یا بدتر می‌کند. فاطمه می‌گوید که من می‌خواهم نخست وزیر سویدن شوم و از این طریق به دیگران کمک کنم.

 

در ایران فقط می توانستیم نفس بکشیم، یک جهنم بود

فاطمه خاوری: در ایران فقط می توانستیم نفس بکشیم، یک جهنم بود. تبعیض نسبت به افغان ها سیستماتیک است.

فاطمه در مصاحبه با وب سایت «ایی تی سی» و در مورد خاطرات گذشته اش در ایران می گوید: در ایران فقط می توانستیم نفس بکشیم، یک جهنم بود. تبعیض نسبت به افغان ها سیستماتیک است، هزاره ها این بدشانسی را هم دارند که از قیافه هایشان معلوم است که ایرانی نیستند. ما تحقیر می شدیم، آزار می شدیم و به دلبخواه هر کسی مورد خشونت قرار می گرفتیم. اگر اتفاقی بیفتد نمی توانیم به پلیس مراجعه کنیم چون بی کاغذ هستیم و حق تردد آزادانه در کشور را هم نداشتیم.

زمانی که گزارشگر از او می پرسد که خودش شخصا چه تجربیاتی از تحقیر و آزار و خشونت در ایران داشته است وی می گوید که مایل است آن را برای خودش نگاه دارد و پاسخ می دهد: ای خدا، حتی نمی توانم به آن فکر کنم، جهنم را تجربه کردم، اما نمی خواهم فلاکتی را که به سرم آمد را همه بخوانند.

…بیشتر بخوانید