استیون هاوکینگ نمی‌تواند در ایران معلم دبستان شود.
انتشار دستورالعمل “جذب دانشجو معلمان و شرایط و ضوابط استخدامی از نظر پزشکی و سلامت جسمی، روحی و روانی” توسط خبرگزاری فارس، در فضای مجازی و رسانه‌ها ، موجی منفی علیه آموزش و پرورش ایجاد کرد. پرسش‌هایی مطرح شد.
چرا افراد دارای برخی ناتوانی‌های جسمی در آموزش و پرورش استخدام نمی‌شوند؟ چرا افراد دارای “لهجه غلیظ ” از استخدام در این وزارتخانه منع شده‌اند؟ انتقادها تا جایی بالا گرفت که شهیندخت مولاوردی، دستیار رییس‌جمهور ایران در امور شهروندی، این ضوابط را “تبعیض آمیز” دانست و وعده پیگیری و اعلام نتیجه را داد.
اگر معلمی را یک شغل تخصصی بدانیم باید این را هم قبول کنیم که مثل مشاغل تخصصی دیگر، برای معلم شدن، شرایط و ضوابطی متناسب با ویژگی‌های این حرفه لازم است. بدیهی است که همه آدم‌ها در همه جای دنیا با شرایط جسمانی و روحی و روانی و تحصیلات و علایق متفاوت، نمی‌توانند معلم شوند.
“شرایط احراز شغل” در همه مشاغل وجود دارد. حتی اعمال شرایطی مانند داشتن “مدرک تحصیلی لیسانس”، “شرط سنی” و “گذراندن دوره خاص تربیت معلم”، عده زیادی را از معلم شدن باز می‌دارد، با این‌حال معمولا کسی اِعمال این شرایط را تبعیض آمیز نمی‌داند.
- استیون هاوکینگ هفتاد ساله شد
- محدودیت‌های زنان از شیوه‌نامه آموزش و پرورش ‘حذف شده است’
- ممنوعیت استخدام معلمان ‘نابارور’ یا دارای ‘لهجه غلیظ’ در ایران
کاربری در تلگرام به طعنه نوشت که اگر شخصی مشابه “اِستیوِن هاوکینگ” دانشمند کیهان‌شناس بریتانیایی و مدیر تحقیقات مرکز کیهان‌شناسی نظری دردانشگاه کمبریج که دچار فلج کامل ماهیچه‌ای است و حتی توانایی سخن گفتن را نیز ندارد، برای استخدام به آموزش و پرورش ایران مراجعه کند او را با این بخش‌نامه رد می‌کنند.
در پاسخ باید گفت معلوم است که “هاوکینگ” انسان بسیار ارزشمندی است و ناتوانی جسمی او چیزی از ارزش‌های علمی و انسانی او کم نمی‌کند، اما هاوکینگ مناسب معلمی در مدرسه نیست.
