ایران: اعتراض به فقر، تبعیض، بیکاری، ناامیدی، بیآیندهگی
اعتراضات مردم در ایران، که از پنجشنبه گذشته آغاز شد، در مدت بسیار کمی، تقریبا به کل کشور تسری یافت. اعتراضات از مشهد و قم آغاز شد، و بنظر میآید که ترتیبدهندگان اولیه آن تندروهایی بودهاند که با هدف فشار به دولت روحانی، و با اتهام فساد کلان در قوه مجریه، دست به اعتراض زده بودند (1).
بدنبال این اعتراضات و روند افزایشی قیمتها، مردم عادی به ستوهآمده از ظلم گروه دیگری بودند که به خیابانها آمدند و شعارها رنگ و بوی اقتصادی گرفت و مردم واضحا به گرانی و کمی درآمدشان اعتراض داشتند (2).
گوشت کیلویی 90 هزار تومان و تخم مرغ شانهای 17 هزار تومان (3)، امان همه را بریده بود. همین مردم اکنون تظاهرات را به سرتاسر کشور گسترش دادهاند. در این میان گروه دیگری نیز با شعارهای سیاسی به تظاهراتکنندگان پیوستند و فضای اعتراضی کاملا دگرگون شد: حملات به ماشینها، بانکها و ساختمانهای دولتی آغاز گشت، آنچنان که حسن روحانی در پیام تلویزیونی گفت: “مردم حق نقد و اعتراض مسالمتآمیز دارند، اما اغتشاش را تحمل نخواهیم کرد” (4). بعلاوه گروهی موافق دولت نیز وارد صحنه شدند و در چند شهر تظاهرات کردند (5). نیروهای انتظامی و دانشجویان، دیگر گروههایی هستند که در اعتراضات تقریبا همیشه در صحنه هستند.
بنا به گفتهی رسانهها، در طی دو روز 31 دسامبر و اول ژانویه که تاکنون پُرخروشترین روزهای اعتراضات بوده است، صدها نفر بازداشت و زخمی شدهاند، (بنا به آمار خبرگزاریهای اصلی) حداقل 15 نفر کشته شدند (6) که دو نفر آنها دانشآموزان نوجوان، دو نفر نیز از نیروهای انتظامی بودهاند که به ضرب گلوله کشته شدهاند (7).
مقابله با ماشینهای آبپاش، گاز اشکآور و گلوله (نیروهای انتظامی اصرار میکنند که به مردم تیراندازی نمیکنند، فقط در صورتیکه مورد حمله قرار گیرند از خود دفاع میکنند) از یکطرف؛ سنگ و اسلحه شکاری (بنا به گفته نیروهای انتظامی) از سمت دیگر همراه با تعدد گروههایی متفاوتی که بعضا با یکدیگر متضادند، ملغمهای را ساخته که همه را به تعجب وا داشته است.